1. Zgodnie z art. 229 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ organ II instancji może przeprowadzić, na żądanie strony lub z urzędu, dodatkowe postępowanie w celu uzupełnienia dowodów i materiałów w sprawie. Oznacza to, obowiązek oceny nie tylko dokonanych przez organ I instancji ustaleń, lecz i rozpoznania sprawy w pełnym zakresie, w szczególności z uwzględnieniem zarzutów podniesionych dopiero na etapie postępowania odwoławczego.
2. Kopia odpisu z rejestru handlowego po 31.12.2003 r. nie może być dla organów podatkowych dowodem istnienia i działalności firmy, której w ustawowym terminie nie wpisano do Krajowego Rejestru Sądowego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Grażyna Nasierowska Sędzia WSA Jakub Pinkowski (spr.) Asesor WSA Sylwester Golec Protokolant Robert Powojski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 grudnia 2004 r. sprawy ze skargi J. B. - Przedsiębiorstwo Wielobranżowe J. w W. na decyzję Izby Skarbowej w W. z dnia [...] lipca 2003 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług oddala skargę
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] lipca 2003 roku o nr [...]wydaną na podstawie art. 233 §1 ust.1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz.U. nr 137, poz. 926 z późn. zm.) oraz art. 10 ust.2, art. 19 ust.1 i 2, art. 27 ust.4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 roku o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. nr 11, poz. 50 z późn. zm.) w związku z § 54 ust.4 pkt 1 lit.a i pkt 2, §54 ust. 9 i §56 ust.1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 1997 roku w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. nr 156 poz. 1024 z późn. zm.) oraz w związku z § 50 ust.4 pkt 1 lit.a i pkt 2, § 50 ust. 6 oraz §52 ust.1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 1999 roku w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. nr 109 poz. 1245 z późn. zm.), Izba Skarbowa w W. utrzymała w mocy decyzję Urzędu Skarbowego W.- [...] z dnia [...] listopada 2002 roku nr [...] określającą Przedsiębiorstwu Wielobranżowemu J. - J. B. (zwanemu dalej Skarżącym) zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące w okresie od grudnia 1999r. do listopada 2000r. w łącznej kwocie [...] zł, zaległość podatkową za powyższy okres w łącznej wysokości [...] zł oraz kwotę odsetek naliczonych za powyższy okres w wysokości [...] zł.
W uzasadnieniu wskazano, że kontrola podatkowa przeprowadzona u podatnika w zakresie rozliczeń w podatku od towarów i usług w podanym okresie wykazała, że zawyżono podatek naliczony, wynikający z faktur VAT wystawionych przez Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Handlowe [...] sp. z o.o. i Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Handlowe [...] K. sp. z o.o., przez co obniżono wysokość podatku należnego. Kontrola krzyżowa w spółce [...], przeprowadzona w zakresie rozliczenia podatku od towarów i usług, wykazała m.in., że firma ta nie posiada kopii faktur, które potwierdzałyby dokonywanie jakichkolwiek transakcji ze Skarżącym a nadto, iż firma ta w okresie od lipca 1993 roku do maja 2002 roku nie składała deklaracji podatkowych VAT-7 i nie rozliczała się z zobowiązań podatkowych w podatku od towarów i usług. Zdaniem organów podatkowych ustalenia te pozwalały zakwestionować prawidłowość rozliczeń Skarżącego w podatku od towarów i usług, ponieważ zgodnie z §50 ust.4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 1999 roku w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym w przypadku, gdy nabywca posiada fakturę lub fakturę korygującą nie potwierdzoną kopią u sprzedawcy - faktury takie nie mogą stanowić podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego.
Odnośnie drugiego kontrahenta Skarżącego, spółki [...], to z ustaleń dokonanych przez organy podatkowe wynikało, że firma ta została zarejestrowana w Urzędzie Skarbowym W.- [...] jako podatnik zwolniony z podatku od towarów i usług. Decyzję o nadaniu NIP nr [...] wydano w dniu [...] listopada 1993 roku. Jako adres siedziby firmy w zgłoszeniu rejestracyjnym podano ul. N. w W.. Co prawda firma ta nie zgłosiła zmiany adresu organom podatkowym, lecz ustaliły one na podstawie wypisu z rejestru handlowego, że jej siedzibą jest lokal przy ul. D. [...] w W., tj., iż firma ta ma siedzibę w rejonie obsługi Urzędu Skarbowego W.- [...]. Z danych przekazanych przez ten urząd wynikało, że firma ta nie figuruje ani w prowadzonej przez niego ewidencji podatników, ani w jego komputerowej bazie danych. Przeprowadzona przez urząd podatkowy wizja lokalna wykazała, że pod adresem siedziby firmy [...] zamieszkują począwszy od grudnia roku 1999 osoby fizyczne. Z tego zdaniem organów podatkowych wynikałoby, że siedziba firmy mogła znajdować się pod podanym adresem jedynie w okresie od października (data wpisu adresu do RHB) do grudnia 1999 roku, tj. daty zakupienia lokalu przez zamieszkujące w nim osoby fizyczne. Organy podatkowe podjęły również próby ustalenia adresu firmy [...]. i jej filii poza W., posługując się w tym celu m.in. informacjami udostępnionymi przez Skarżącego. Nadto organy podatkowe ustaliły, że firma ta nie jest także zarejestrowana w Krajowym Rejestrze Sądowym. W oparciu o te dane organy podatkowe przyjęły, że firma [...]. jest firmą nieistniejącą, a zatem, zgodnie z § 50 ust. 4 pkt 1 li. a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 1999 roku w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, faktury przez nią wystawione nie mogą stanowić podstawy do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wykazany w tych fakturach.