1. Zobowiązanie w podatku od towarów i usług powstaje z mocy prawa. Dopiero w razie niewykonania przez podatnika ciążących na nim z mocy prawa obowiązków organ podatkowy może wydać decyzję określającą wysokość tego zobowiązania. Nie zmienia tej zasady użyty przez normodawcę w 1994 r. zapis w art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, że "urząd skarbowy ustali je w innej wysokości". W świetle powołanego art. 26 cyt. ustawy użyty zwrot "ustali" ma znaczenie potoczne i w żadnym wypadku nie stanowi zasady, że organ podatkowy po ustaleniu, że podatnik nie wpłacił w odpowiedniej wysokości podatku, wydaje decyzję konstytutywną - ustalającą wysokość zobowiązania.
2. Uprawnienie do wykonywania międzynarodowego transportu drogowego wynikające z koncesji ma charakter publicznoprawnego uprawnienia podmiotowego i z tego względu jest niezbywalne.
Urząd Skarbowy w S. dwoma decyzjami z dnia 20 stycznia 1999 r. określił Krystynie G. prowadzącej firmę "A." w S. kwotę zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za okres: styczeń-sierpień, listopad-grudzień 1994 r. w łącznej wysokości 20.781,80 zł, styczeń, kwiecień-maj 1995 r. w łącznej kwocie 6.768,00 zł, kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy podatnika za okresy: wrzesień-październik 1994 r. w wysokości 14.830,60 zł, za luty-marzec 1995 r. w kwocie 672,00 zł, zaległości podatkowe za poszczególne miesiące 1994 r. w łącznej wysokości 19.951,10 zł, za okres styczeń-maj 1995 r. w kwocie 2.550 zł oraz odsetki za te okresy.
W uzasadnieniu Urząd Skarbowy stwierdził, iż podatniczka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczyła usługi w zakresie spedycji krajowej i zagranicznej.
Prowadząc działalność w zakresie międzynarodowego transportu drogowego nie posiadała koncesji na prowadzenie tego typu usług i korzystała z zezwoleń wydanych dla innych przewoźników /firma PHUP - "B." s.c., Adam D. - Spedycja Krajowa i Międzynarodowa Export-Import "A."/. Wywiódł, że Krystyna G. nie była uprawnionym przewoźnikiem w myśl par. 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 maja 1993 r. w sprawie opodatkowania podatkiem od towarów i usług, eksportu i importu niektórych usług /Dz.U. nr 39 poz. 175 ze zm./, a tym samym nie była uprawniona do stosowania stawki "0" procent w podatku od towarów i usług. Stawkę "0" procent mogła podatniczka stosować do usług wykonywanych poza granicami kraju, którą to okoliczność uwzględniono.
Natomiast usługa transportu drogowego w kraju, zdaniem organów I instancji, podlegała opodatkowaniu według stawki 22 procent i taką też stawkę zastosował do obliczania kwot zobowiązań podatkowych i zaległości podatkowych.
Ponadto Urząd Skarbowy zakwestionował rzetelność prowadzonego przez podatnika w 1994 r. rejestru sprzedaży dla potrzeb VAT podnosząc w uzasadnieniu, że w tymże rejestrze nie zaewidencjonowano wartości sprzedaży wynikających z faktur i innych dokumentów, zaś w 1995 r. jednej faktury wystawionej przez firmę "M.". Korygując powyższe dane Urząd Skarbowy wyliczył skarżącej podatek od towarów i usług za 1994 i styczeń-maj 1995 r.
W odwołaniach Krystyna G. wniosła o uchylenie zaskarżonych decyzji, którym zarzuciła naruszenie art. 10 ust. 2, art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ w brzmieniu obowiązującym odpowiednio w 1994 i 1995 r., obrazę par. 2 ust. 1 pkt 1, par. 3 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 maja 1993 r. w sprawie opodatkowania podatkiem od towarów i usług eksportu i importu niektórych usług /Dz.U. nr 39 poz. 175 ze zm./ a nadto obrazę art. 21 par. 1 pkt 2, art. 121, 122, 145 par. 2 Ordynacji podatkowej.