1. W przypadku, gdy część nieruchomości podatnika została zajęta pod drogę publiczną na podstawie art. 73 ustawy z dnia 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną /Dz.U. nr 133 poz. 872 ze zm./ i z dniem 1.01.1999 r. stała się własnością Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, to podlega zwolnieniu od podatku od nieruchomości na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./.
2. Dane z ewidencji gruntów i budynków, o których mowa w art. 21 ustawy z dnia 15 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne /Dz.U. nr 30 poz. 163 ze zm./, mogą stanowić dokument wyjściowy dla ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem od nieruchomości, ale wyłącznie, gdy są zgodne ze stanem faktycznym.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Włodzimierza K. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. (...) w przedmiocie podatku od nieruchomości - uchyla zaskarżone postanowienie.
Właściciel nieruchomości budynkowej zażądał w dniu 1.03.2001 r. od Burmistrza Miasta zwrotu kwoty 1.863,17 zł /łącznie z odsetkami/ z tytułu niesłusznie naliczonego i pobranego podatku od nieruchomości za lata 1982-2000. Powodem było zajęcie części nieruchomości będącej własnością podatnika na drogę i chodniki. Do wyżej wymienionego pisma załączona została decyzję Burmistrza z 20.07.2000 r., zatwierdzająca projekt podziału wyżej wymienionej działki.
W dniu 19.03.2001 r. Burmistrz wydał postanowienie o wznowieniu postępowania "w sprawie podatku za działkę 3794/4 o pow. 171 m2 zakończonej decyzją ostateczną za lata 1996-2000 i 2001". Następnie postanowieniem z 2.04.2001 r. - na podstawie art. 201 par. 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej - zawiesił z urzędu postępowanie z wniosku o stwierdzenie częściowej nadpłaty w podatku od nieruchomości i o zwrot na rzecz podatnika podatku w wysokości większej od należnej. W uzasadnieniu tego postanowienia stwierdzono, że decyzja, na którą powołuje się podatnik, a dotycząca projektu podziału nieruchomości, nie jest ostateczna. Dodano również, że rozpoznanie sprawy podatkowej uzależnione jest od rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego dotyczącego określenia - w przewidzianej prawem formie - powierzchni części nieruchomości zajętej pod drogę publiczną.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze nie podzieliło zarzutów podatnika zawartych w zażaleniu i postanowieniem z 11.06.2000 r. utrzymało w mocy zaskarżone postanowienie organu podatkowego I instancji. W uzasadnieniu stwierdziło, że Burmistrz miał prawo zawiesić postępowanie podatkowe do czasu ostatecznego rozstrzygnięcia kwestii dotyczącej określenia właściwej powierzchni nieruchomości zajętej pod drogę publiczną.
W skardze skierowanej do NSA podatnik ponowił zarzut, który zawarł w zażaleniu, że organ podatkowy działa na zwłokę. Okoliczność zajęcia części nieruchomości pod drogę publiczną znana jest bowiem Burmistrzowi, natomiast z wyliczeń urzędników Starostwa Powiatowego wynika powierzchnia gruntu przeznaczonego na drogę. W związku z tym niezrozumiały wydaje się fakt dalszego obciążania całej posiadłości podatkiem od nieruchomości, w sytuacji gdy organom gminy znana jest okoliczność zajęcia części gruntu na cele publiczne. Do skargi dołączone zostały również dokumenty obrazujące wysiłki właściciela nieruchomości, zmierzające do uregulowania stanu faktycznego.
W odpowiedzi na skargę organ administracyjny II instancji wniósł o jej oddalenie.
NSA w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 26.02.2002 r. skargi na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w przedmiocie zawieszenia postępowania uznał - na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 3 w zw. z art. 29 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, iż jest ona zasadna i uchylił zaskarżony akt oraz poprzedzające go postanowienie organu I instancji.