Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Krystyna Chustecka, Sędziowie sędzia WSA Andrzej Jagiełło (spr.), sędzia WSA Barbara Kołodziejczak-Osetek, Protokolant Ewa Rutkowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 01 października 2004 r. sprawy ze skargi Agencji Handlowej P. Sp. z o.o. w S. na decyzję Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej z dnia [...] lipca 2003 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie podatku od towarów i usług. oddala skargę
I I I SA 2050/03
U Z A S A D N I E N I E
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] lipca 2003 r. Nr [...] Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] kwietnia 2003 r. o odmowie stwierdzenia nieważności decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w O. z dnia [...] października 2002 r. w sprawie podatku od towarów i usług za niektóre miesiące 2000 r.
Jak ustalił organ przedmiotowa decyzja wobec nie wniesienia odwołania stała się ostateczna. Wnioskiem z dnia [...] grudnia 2002 r., uzupełnionym w dniu [...] marca 2003 r. Agencja Handlowa "P." zwróciła się o stwierdzenie nieważności tej decyzji na podstawie przesłanki określonej w art. 247 § 1 Ordynacji podatkowej, jak określiła, w części dotyczącej dodatkowego zobowiązania podatkowego w kwocie [...] zł. oraz w części odmawiającej prawa do obniżenia podatku VAT przy przygotowywaniu dokumentów pod kredyt bankowy na zakup nieruchomości nad jeziorem N.. Zarzuciła rażące naruszenie prawa tj. art. 27 ust. 5 i 6 w związku z art. 27 ustawy o VAT oraz art. 19 ust. 1 ustawy o VAT w związku z art. 16 ust. 1 pkt. 41 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zdaniem strony organ kontroli skarbowej bezpodstawnie odmówił jej prawa do zastosowania stawki 22%VAT przy leasingu maszyn rolniczych, przyjmując, że usługa ta jest zwolniona od podatku a nadto bezpodstawnie odmówił jej prawa do zaliczenia w koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na sporządzenie biznes planu.
Organ wskazał na nadzwyczajny tryb postępowania w przedmiotowej sprawie. Stwierdzenie nieważności decyzji może nastąpić jedynie w razie stwierdzenia kwalifikowanego naruszenia prawa a zatem nie jest wystarczające stwierdzenie jakiegokolwiek naruszenia prawa. Rażące naruszenie prawa, na co wskazywał Naczelny Sąd Administracyjny, zachodzi jedynie wówczas, gdy treść decyzji pozostaje w wyraźnej i oczywistej sprzeczności z treścią przepisu prawa, a sprzeczność ta jest dostrzegalna przez proste ich zestawienie.
W przedmiotowej sprawie kwestionowana decyzja nie jest dotknięta taką wadą, bowiem spór dotyczy odmiennej oceny stanu faktycznego i prawnego. Zgodnie zaś z utrwalonym orzecznictwem rażące naruszenie prawa może mieć miejsce, gdy została naruszona norma prawna nie budząca wątpliwości interpretacyjnych. Agencja "P." zawarła z Towarzystwem Finansowo Usługowym S.A. we W. umowę leasingu operacyjnego maszyn rolniczych. Następnie zawarła umowę poddzierżawy tych maszyn z M. Sp. z o. o. Strona błędnie przyjęła, że świadczenie usług poddzierżawy opodatkowane jest stawką podatku VAT 22%, podczas gdy stosownie do treści art. 7 ust. 1 pkt. 2 ustawy o podatku od towarów i usług były one zwolnione od podatku. Niezasadny jest także pogląd strony o refakturowaniu kosztów wynikających z faktur określających raty leasingowe. Towarzystwo Leasingowe w 2000 r. wystawiało co miesiąc faktury VAT dla skarżącej tytułem spłaty rat leasingowych od maszyn, natomiast P. Sp. z o.o. z tytułu poddzierżawy wystawiła firmie M. tylko jedną fakturę VAT w dniu [...] listopada 2000 r. Nie można, zatem mówić o kosztach wyłożonych a następnie ich przeniesieniu przez refakturowanie. Określona w art.19 ust. 1 ustawy o VAT generalna klauzula prawa podatnika do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego podlega ograniczeniom. Zgodnie z art. 25 ust. 1 pkt 1 obniżenia tego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, służących do wytworzenia lub odsprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku, co miało miejsce w przedmiotowym przypadku.