Tezy

Wykonanie zobowiązania podatkowego w czasie toczącego się postępowania o umorzenie zaległości podatkowych lub umorzenie zaległych odsetek nie czyni tego postępowania bezprzedmiotowym i nie uzasadnia jego umorzenia.

Sentencja

uchyla zaskarżoną decyzję.

Uzasadnienie strona 1/3

Urząd Skarbowy w S. decyzją z 25 lutego 1995 r. na podstawie art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych oraz art. 2, art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 10 ust. 1 i 2, art. 14 ust. 6 i 7, art. 15 ust. 1 oraz art. 27 ust. 4 i ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ ustalił zobowiązanie podatkowe od towarów i usług spółki cywilnej "D" - Janusza E. i Wiesławy E. w wysokości: - 4377,30 zł za listopad 1993 r. - 14678 zł za grudzień 1993 r.

Pismem z 5 lipca 1995 r. podatnicy zwrócili się do tegoż Urzędu Skarbowego o umorzenie odsetek od ww. zobowiązań na podstawie art. 31 ust. 1 cytowanej wyżej ustawy o zobowiązaniach podatkowych. W uzasadnieniu swego wniosku podali, że nie są w stanie zapłacić zaległych odsetek w kwocie 20000 zł, ponieważ spowoduje to ograniczenie działalności przedsiębiorstwa i zmniejszenie zatrudnienia. Łączne wydatki związane z uregulowaniem zobowiązań podatkowych wyniosą ok. 50 000 zł. Ponadto przedsiębiorstwo doznało szkód w związku z kradzieżą /20000 zł/ oraz niewypłacalnością dłużników /22000 zł/, a także jest obciążone pobranymi kredytami /70000 zł/.

Urząd Skarbowy w S. decyzją z 11 sierpnia 1995 r. na podstawie art. 31 ust. 1 cytowanej ustawy o zobowiązaniach podatkowych oraz par. 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 9 stycznia 1995 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 7 poz. 33 ze zm./ wydał decyzję odmowną, uzasadniając ją dochodami uzyskanymi przez spółkę w roku 1994 /23783,91 zł/ oraz w 1995 r. za miesiące lipiec-czerwiec /34132,36 zł/. Poza tym podniesiono, że podatnicy zaciągając kredyty winni przewidzieć możliwości ich spłaty, a ujemnymi konsekwencjami podejmowanych przez siebie decyzji nie mogą obciążać budżetu państwa.

Od tej decyzji odwołanie złożyli skarżący, zarzucając obrazę art. 7, art. 77 i art. 80 Kpa poprzez brak dokładnego wyjaśnienia wszystkich okoliczności faktycznych w sprawie, niezebranie wyczerpującego materiału dowodowego oraz brak wszechstronnego jego rozważenia. W konkluzji Wiesława E. i Janusz E. wnosili o uchylenie zaskarżonej decyzji. W uzasadnieniu odwołania powtarzali argumentację dotyczącą ich trudnej sytuacji majątkowej zawartą w piśmie z dnia 5 lipca 1995 r.

Decyzją z 24 listopada 1995 r. Izba Skarbowa w O. na podstawie art. 127 par. 2 i art. 138 par. 1 pkt 3 w związku z art. 105 Kpa umorzyła postępowanie odwoławcze, uzasadniając to faktem wyegzekwowania zaległości podatkowej wraz z należnymi odsetkami za zwłokę, co spowodowało wygaśnięcie zobowiązania podatkowego zgodnie z art. 26 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych i tym samym, zgodnie z art. 19 tejże ustawy, przestała istnieć zaległość podatkowa. Fakt ten wyklucza zastosowanie art. 31 cytowanego aktu ustawodawczego, a zatem wystąpiła przesłanka określona w art. 105 par. 1 Kpa, ponieważ postępowanie w przedmiotowej sprawie stało się bezprzedmiotowe.

Strona 1/3