Organem właściwym do rozpoznania zażaleń od postanowień wydawanych przez inspektora kontroli skarbowej zatrudnionego w urzędzie kontroli skarbowej, jak i do rozpoznania odwołań od decyzji wydawanych przez takiego inspektora, jest izba skarbowa /art. 26 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy z 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej - Dz.U. 1999 nr 54 poz. 572 ze zm./.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Zdzisława J. na postanowienie Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej z dnia 19 czerwca 2000 r. (...) w przedmiocie odmowy zawieszenia postępowania 1. Stwierdza nieważność zaskarżonego postanowienia; (...).
Pełnomocnik Zdzisława J. pismem z dnia 28 lutego 2000 r. zwrócił się do inspektora kontroli skarbowej z Urzędu Kontroli Skarbowej w Sz. o zawieszenie postępowania w sprawie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1995 r. od dochodu nieznajdującego pokrycia w ujawnionych źródłach przychodu.
Jako przyczynę podał utratę zdolności do czynności prawnych z powodu choroby. Powołał się przy tym na art. 201 par. 1 pkt 4 Ordynacji podatkowej w zw. z art. 60 Kc i art. 7 i art. 8 Kpa.
Inspektor kontroli skarbowej postanowieniem z dnia 22 marca 2000 r. (...), wydanym na podstawie art. 120, art. 201 par. 1 pkt 4 i art. 216 Ordynacji podatkowej w zw. z art. 31 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej, po rozpatrzeniu ww. wniosku strony odmówił zawieszenia postępowania.
Uzasadniając swoje stanowisko stwierdził, że strona nie straciła zdolności do czynności prawnych, a jedynie przedstawiła zaświadczenia od lekarzy neurologa i psychiatry, z których wynika, że po przebytej operacji mózgu cierpi na bóle głowy, zaburzenia pamięci i koncentracji oraz powinna unikać sytuacji psychologicznie trudnych. Te okoliczności nie wskazują jednak na spełnienie przesłanki z art. 201 par. 1 pkt 4 Ordynacji podatkowej.
Inspektor pouczył też stronę o możliwości złożenia zażalenia na powyższe postanowienie do Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej.
W zażaleniu, skierowanym do organu wskazanego w pouczeniu, pełnomocnik strony zarzucił inspektorowi błędną wykładnię art. 201 par. 4 Ordynacji podatkowej w zw. z art. 7 i art. 8 Kpa oraz art. 60 Kc, gdyż organ wadliwie ocenił pojęcie czynności prawnych w zakresie oświadczenia woli przez stronę. Ponadto z ostrożności zarzucił
- błędne pouczenie odnośnie złożenia zażalenia od postanowienia w sprawie odmowy zawieszenia postępowania, gdyż na mocy art. 31 ustawy o kontroli skarbowej w zw. z art. 13 par. 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej powinno być ono skierowane do Izby Skarbowej w Sz., która wydała decyzję z dnia 30 kwietnia 1998 r. o uchyleniu w całości decyzji inspektora kontroli skarbowej, w wyniku czego toczy się niniejsze postępowanie,
- naruszenie art. 130 par. 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej, gdyż inspektor, który wydał zaskarżone postanowienie brał udział w wydaniu decyzji z dnia 31 grudnia 1997 r., którą uchyliła następnie Izba Skarbowa, a zatem powinien z urzędu być wyłączony z załatwiania tej sprawy.
Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej, po rozpatrzeniu zażalenia, postanowieniem z dnia 19 czerwca 2000 r. (...), wydanym na podstawie art. 233 par. 1 pkt 1 w zw. z art. 239 Ordynacji podatkowej i art. 31 ustawy o kontroli skarbowej, utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie.
W uzasadnieniu stwierdził, że w sprawie nie ma zastosowania art. 60 Kc, natomiast strona nie utraciła częściowo, ani całkowicie zdolności do czynności prawnych, którą to zdolność, zgodnie z art. 135 par. 1 Ordynacji podatkowej, ocenia się według przepisów Kc, o ile przepisy szczególne nie stanowią inaczej /art. 8-24 Kc/. Dlatego też brak było przesłanek do zastosowania art. 201 par. 1 pkt 4 Ordynacji podatkowej.