Sprawa ze skargi na decyzję Izby Skarbowej w S. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1997 r.
Tezy

W świetle par. 8 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 marca 1995 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 35 poz. 173 ze zm./ wydatkami na cele rehabilitacyjne są nie tylko wydatki na zakup sprzętu indywidualnego, ale także na zakup urządzeń i narzędzi technicznych, które wprawdzie nie mają charakteru indywidualnego, ale które są niezbędne w rehabilitacji i jednocześnie ułatwiają wykonanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Anny i Wiesława Ł. na decyzję Izby Skarbowej w S. z dnia 29 grudnia 1998 r. (...) w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1997 r. - uchyla zaskarżoną decyzję; (...).

Uzasadnienie strona 1/2

Decyzją z dnia 29 grudnia 1998 r. Izba Skarbowa w S. utrzymała w mocy decyzję Urzędu Skarbowego w tym samym mieście z dnia 26 października 1998 r., określając Annie i Wiesławowi Ł. podatek dochodowy od osób fizycznych za 1997 r.

Organy obu instancji nie uznały odliczenia od dochodu kwoty 5.400 zł na zakup uniwersalnego urządzenia czyszcząco-filtrującego z hydrosystemem Rainbow SE. Zakup ten był związany ze stanem zdrowia syna podatników Łukasza, mającego w 1997 r. 15 lat, który - według orzeczenia lekarskiego Joanny O., pediatry i specjalisty chorób płuc jest dzieckiem niepełnosprawnym z powodu silnej alergii na kurz domowy i roztocza kurzu domowego.

Zdaniem Izby Skarbowej, skoro alergia nie jest wymieniona w rozporządzeniu Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 25 lutego 1995 r. w sprawie stanów zdrowia, ze względu na które przysługuje zasiłek pielęgnacyjny dziecka w wieku do 16 lat /Dz.U. nr 20 poz. 107/, to znaczy, że choroba ta nie daje podstaw do uznania dziecka za niepełnosprawne. Tym samym - według Izby Skarbowej - podatnicy nie spełnili warunku odliczenia, o którym mowa w par. 8 ust. 4 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 marca 1995 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 35 poz. 173 ze zm./. Ponadto Izba Skarbowa zwróciła uwag, że w świetle art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ w związku z par. 8 ust. 1 pkt 3 wymienionego wyżej rozporządzenia, zakupiony sprzęt powinien cechować się indywidualnym przeznaczeniem i niezbędności, w rehabilitacji. Izba Skarbowa wyraziła pogląd, że warunków tych nie spełnia sprzęt gospodarstwa domowego, bowiem jest to sprzęt powszechnego użytku, ze swej istoty ogólnodostępny, przeznaczony do wykorzystywania przez nieokreślone osoby.

Odnosząc się do zarzutu, zawartego w odwołaniu, iż pracownicy Urzędu Skarbowego zapewnili podatników przed sporządzeniem rocznego rozliczenia, iż mogą oni odliczyć sobie zakup wspomnianego wyżej urządzenia od dochodu, Izba Skarbowa stwierdziła, że błędne pouczenie nie może zwolnić małżonków z obowiązku zapłacenia podatku w wysokości określonej zgodnie z przepisami ustawy.

Anna i Wiesław Ł. wnieśli skargę na decyzję Izby Skarbowej, polemizując ze stanowiskiem organów podatkowych i akcentując miedzy innymi, że również samochód dla inwalidy jest ogólnodostępny i mogą, nim jeździć osoby zdrowe.

Izba Skarbowa wniosła o odrzucenie skargi i wywiodła, że skarga została wniesiona po terminie, gdyż nosi datę 16 marca 1999 r., a zaskarżona decyzja została doręczona podatnikom 30 grudnia 1998 r.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Wbrew wywodom Izby Skarbowej, skarżący nadali skargę w Urzędzie Pocztowym dnia 29 stycznia 1999 r., a zatem w terminie. Data 16 marca 1999 r. została przez skarżących umieszczona na odpisie skargi, o który Sąd zwrócił się do skarżących w terminie późniejszym.

Przechodząc do meritum sprawy Naczelny Sąd Administracyjny zauważa, że nie można stawiać znaku równości między uprawnieniami do zasiłku pielęgnacyjnego, a pojęciem niesprawności, zawartym w przepisach prawa podatkowego. Skoro lekarz specjalista - a takim była lekarz medycyny Joanna O. - stwierdziła w dniu 26 sierpnia 1997 r., że Łukasz Ł. jest dzieckiem niepełnosprawnym, to tym samym spełniona została przesłanka odliczenia, zawarta w par. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 13 października 1997 r., zmieniającego rozporządzenie w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 128 poz. 834/.

Strona 1/2