Jeśli upływ czasu między otrzymaniem faktury, a zaistnieniem okoliczności z art. 19 ust. 3a ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ byłby dłuższy niż wskazany w art. 19 ust. 3, skorzystanie z uprawnień z art. 19 ust. 1 może być zrealizowane w drodze skorygowania deklaracji VAT-7 za miesiąc otrzymania faktur lub za miesiąc następny /art. 81 par. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi JT ICP Sp. z o.o. na decyzję Izby Skarbowej w W. z dnia 30.05.2001 r. (...) w przedmiocie podatku od towarów i usług - oddala skargę.
Decyzją z 30.05.2001 r. (...), wydaną na podstawie art. 233 par. 1, art. 21 par. 1, art. 51 par. 1, art. 53 par. 1 i 4 i art. 56 par. 1 Ordynacji podatkowej oraz art. 10 ust. 2, art. 19 ust. 3a, art. 27 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, Izba Skarbowa w W. utrzymała w mocy decyzję Urzędu Skarbowego w P. z 28.02.2001 r. (...) określająca JT ICP Sp. z o.o. zobowiązania w podatku od towarów i usług za styczeń, sierpień i wrzesień 1998 r. zaległości podatkowe za te miesiące i odsetki za zwłokę.
Z uzasadnienia decyzji wynikało, że Spółka, w miesiącach objętych decyzją, obniżyła podatek należny o podatek naliczony wynikający z opisanych w tej decyzji faktur wystawionych przed dostarczeniem towaru, w momencie pobrania zaliczek, w sytuacji kiedy zaliczki wynosiły mniej niż 50 procent wartości towaru. Miało zatem miejsce naruszenie art. 19 ust. 3a ustawy o podatku od towarów i usług.
W skardze skierowanej do Naczelnego Sądu Administracyjnego Sp. z o.o. JT ICP wniosła o uchylenie opisanej decyzji Izby Skarbowej i poprzedzającej ją decyzji Urzędu Skarbowego w P. jako wydanych z rażącym naruszeniem prawa materialnego mającym istotny wpływ na wynik sprawy, a w szczególności art. 2 i art. 19 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług (...) oraz z rażącym naruszeniem prawa procesowego, a w szczególności art. 120, art. 122, art. 187 par. 1, art. 210 par. 1 pkt 6 w zw. z par. 4 Ordynacji podatkowej. Literalna wykładnia przepisu art. 19 ust. 3a ustawy o VAT wskazuje wyraźnie na bezzasadność poglądu, zaprezentowanego przez organy podatkowe, jakoby normował on sytuacje otrzymywania faktury dokumentującej zaliczkę nie podlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 6 ust. 8 tej ustawy. Wynikało to z faktu, że poza hipotezą tej regulacji pozostał cały szereg zdarzeń takich jak: otrzymanie zaliczki o wartości poniżej 50 procent, częściowe wykonanie usługi, otrzymanie części zapłaty.
Skoro regulacja art. 19 ust. 3a odnosiła się wyłącznie do zaliczek sięgających 50 procent wartości świadczenia to oznaczało to wyłącznie, iż nie miała ona zastosowania do zaliczek niższych.
W takim razie odliczenie podatku naliczonego od zaliczek /niższych niż 50 procent należności/ opierało się wyłącznie na regulacjach art. 19 ust. 1 i ust. 3 z pominięciem art. 19 ust. 3a. Budząca zdziwienie jest teza Izby Skarbowej jakoby faktury dokumentujące sporne zaliczki wystawione zostały w trybie art. 33 ust. 1 ustawy.
Przepis ten ma zastosowanie w sytuacjach, gdy wystawiona faktura dokumentuje sprzedaż i nie ma zastosowania do tzw. pustych faktur. W związku z tym nie mogło mieć w sprawie miejsca ograniczenie wynikające z par. 54 ust. 4 pkt 3 rozporządzenia o VAT, na które powołała się Izba Skarbowa.
W toku postępowania organy podatkowe zignorowały przedstawiane przez stronę wyjaśnienia, w szczególności nie uwzględniły w decyzjach korzystnych dla strony konsekwencji swojego stanowiska: uwzględnienie podatku naliczonego w rozliczeniu za miesiąc otrzymania faktury ostatecznej; koncentrując się wyłącznie na konsekwencjach negatywnych /odsetki za zwłokę/.