Art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ przewiduje szczególny przypadek samoistnego powstania obowiązku podatkowego, w efekcie samego wystawienia faktury lub rachunku uproszczonego, wykazującego kwotę podatku od towarów i usług, przy czym obowiązek ten przyjmuje postać swoistej sankcji.
oddala skargę.
Pismem z 11.4.1994 r. Urząd Skarbowy w K. zwrócił się do Urzędu Skarbowego w W. o udzielenie informacji na temat faktur wystawionych przez A.Ł., prowadzącego firmę "F." w W., firmie "V." w D., u której w trakcie kontroli stwierdzono istnienie po dwa egzemplarze oryginałów faktur firmy "F." o tych samych numerach i kwotach.
W związku z tym Urząd Skarbowy w W. przeprowadził w firmie "F." kontrolę, w wyniku której stwierdzono, że podatnik wystawił firmie "V." trzy faktury, każdą po trzy razy.
Opierając się na wynikach kontroli, Urząd Skarbowy w W. decyzją z 11.1.1995 r. wymierzył A.Ł. zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za listopad i grudzień 1993 r., z zastosowaniem sankcji na podstawie art. 27 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./. W decyzji orzeczono obowiązek podatnika zapłaty podatku wykazanego w wystawionych fakturach, wynikającego z przepisu art. 33 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.
Od decyzji tej podatnik odwołał się, zarzucając naruszenie w postępowaniu przepisu art. 75 i nast. Kpa poprzez zaniechanie dokonania ustaleń dotyczących wyników postępowania wobec firmy "V.", prowadzonego przez Urząd Skarbowy w K., naruszenie przepisu art. 107 par. 3 Kpa poprzez brak wskazania w decyzji przyczyn, dla których nie uznano za prawdziwe wyjaśnień składanych w toku postępowania przez stronę, a także naruszenie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, poprzez uznanie, wbrew stanowi faktycznemu, że podatnik dokonał nie opodatkowanego obrotu.
W odwołaniu podatnik podniósł, że w wyniku niedopatrzenia wystawił dwukrotnie faktury na tę samą usługę, nie dokonując na jednej z nich adnotacji, że jest to duplikat. Przyczyny i okoliczności tego zostały wyjaśnione przez stronę, jednak organ podatkowy nie wskazał w decyzji powodów, dla których odmówił uznania tych wyjaśnień za prawdziwe. Faktury te, wystawione z tą samą datą i obejmujące tę samą usługę uznane zostały za obrazujące odrębny obrót, choć z materiałów sprawy i wyjaśnień firmy "V." jednoznacznie wynika, że dotyczyły one tylko jednej usługi.
Z wiedzy, jaką w tej sprawie posiada strona, wynika, że okoliczność ta potwierdzona została przez Urząd Skarbowy w K., który decyzją administracyjną zmniejszył obrót firmy "V." o kwotę przedmiotowych faktur. Fakt ten, aczkolwiek wskazany przez stronę, nie został przez Urząd Skarbowy wzięty pod uwagę. Zaistniała zatem sytuacja, w której ta sama czynność uznana została przez jeden organ podatkowy za obrót, zaś drugi organ wobec drugiej strony tej samej czynności uznaje, że obrotu nie było. Taki stan rzeczy sprzeczny jest z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.
Po rozpatrzeniu tego odwołania Izba Skarbowa w W. uchyliła zaskarżoną decyzję w części określającej sankcję orzeczoną na podstawie art. 27 ust. 5 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a w pozostałej części decyzję utrzymała w mocy.