Działalność zakładu ubezpieczeń, polegająca na odsprzedaży pojazdów i innych przedmiotów odzyskanych oraz powypadkowych, nie mieściła się w pojęciu działalności ubezpieczeniowej. Skoro zakład ubezpieczeniowy zamiast realizowania zawartej umowy ubezpieczenia zdecydował się na przejęcie na swoją własność przedmiotów ubezpieczenia, a następnie dokonywał ich sprzedaży, to nie było podstaw do przyjęcia, że sprzedaż ta nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT na ogólnych zasadach.
W wyniku kontroli przeprowadzonej przez Urząd Skarbowy w Towarzystwie Ubezpieczeń i Reasekuracji S.A. ustalono, że Spółka w okresie od 5 lipca 1993 r. do września 1995 r. dokonywała sprzedaży za pośrednictwem innych jednostek gospodarczych samochodów i ich części odzyskanych z kradzieży oraz powypadkowych, za które wcześniej wypłaciła odszkodowanie, a które w wyniku cesji stały się jej własnością. Pośrednicy dokonujący sprzedaży ww. samochodów oraz ich części wystawiali faktury VAT oraz rachunki uproszczone bez podania kwoty podatku. Sprzedaży samochodów dokonywano również na podstawie umów kupna sprzedaży oraz asygnat. Łącznie od 5.07.1993 r. do 30.09.1995 r. TUiR sprzedała w ten sposób 1.348 pojazdów za kwotę 8.548.677,55 zł kwalifikując tę sprzedaż jako zwolnioną od podatku VAT, gdyż mieściła się ona - zdaniem Spółki - w zakresie podbranży KU "usługi ubezpieczeniowe i osobowe".
W ocenie Urzędu Skarbowego było to zgodne z art. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, w myśl którego opodatkowaniu podlega sprzedaż i odpłatne świadczenie usług. Prowadzona przez Spółkę ewidencja VAT nie zawierała danych odnośnie sprzedaży ww. samochodów, czym naruszony został obowiązek wynikający z art. 27 ust. 4 ustawy o VAT.
W związku powyższymi ustaleniami Urząd Skarbowy decyzją z dnia 30.03.1996 r. określił TUiR zobowiązanie w podatku od towarów i usług za okres od lipca 1993 r. do września 1995 r. uznając, iż sprzedaż samochodów i ich części w tym okresie nie mieściła się w zakresie działalności ubezpieczeniowej i podlegała opodatkowaniu na podstawie art. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./. Ponieważ sprzedaż ta nie była ewidencjonowana w ewidencji podatku VAT jak wymagał tego art. 27 ust. 4 ustawy Urząd Skarbowy ustalił też podatek "sankcyjny" na podstawie art. 27 ust. 5 pkt 1 omawianej ustawy.
Od powyższej decyzji Urzędu Skarbowego TUiR wniosła odwołanie, w którym podniosła, że sprzedaż samochodów odzyskanych z kradzieży, powypadkowych oraz ich części wchodziła w zakres usług ubezpieczeniowych objętych podbranżą KU 95101, co znalazło potwierdzenie w dwóch powołanych pismach OBRS GUS. Stwierdziła też, że decyzja Urzędu Skarbowego wydana została z naruszeniem art. 7-9, art. 76-77 i art. 107 Kpa oraz art. 27 ust. 5 pkt 1 ustawy o VAT.
Decyzją z dnia 29.12.1998 r. Izba Skarbowa utrzymała w mocy decyzję Urzędu Skarbowego w części dotyczącej ustalenia dodatkowego zobowiązania podatkowego za 1-12.1994 r. natomiast w pozostałej części ustalającej to zobowiązanie decyzję uchyliła. Uchyliła też wspomnianą decyzję w części dotyczącej ustalenia dodatkowego zobowiązania podatkowego za 1-09.1993 r. i orzekła we własnym zakresie o wysokości dodatkowego zobowiązania podatkowego za ten okres stosując korzystniejsze dla podatnika przepisy obowiązujące od dnia 1.01.1997 r. tj. podatek sankcyjny nie przekraczający 30 procent zaniżenia podatku należnego.