Sprawa ze skargi na postanowienie Izby Skarbowej w W. Oddział Zamiejscowy w O. w przedmiocie zaliczenia na poczet zaległości podatkowych dokonanej przez podatnika wpłaty
Tezy

Podstawę do ustalania opłaty prolongacyjnej stanowi art. 57 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, który określa nie tylko, że naliczenie nastąpić ma w drodze decyzji ale ponadto, poprzez użycie wyrazu "ustala", wymaga aby opłata prolongacyjna ustalona była za cały okres odroczenia /rozłożenia na raty/ w konkretnej kwocie.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Janiny i Bogdana P. na postanowienie Izby Skarbowej w W. Oddział Zamiejscowy w O. z dnia 30 maja 2000 r. (...) w przedmiocie zaliczenia na poczet zaległości podatkowych dokonanej przez podatnika wpłaty - oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/3

Pismem z dnia 19 kwietnia 1999 r. Janina i Bogdan P. zwrócili się do naczelnika Urzędu Skarbowego w M.-M. o zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych za 1998 r. w kwocie 17.140,60 zł w związku z koniecznością wydatkowania powyższej kwoty na remont domu, w którym część pomieszczeń zajmują lokatorzy opłacający czynsz według stawek ustalonych przez Radę Miasta i o odroczenie płatności podatku do czasu rozpatrzenia wniosku o zaniechanie poboru podatku. Urząd Skarbowy w M.-M. najpierw decyzją z dnia 30 kwietnia 1999 r. odroczył termin płatności podatku dochodowego od osób fizycznych za 1998 r. do czasu rozpatrzenia wniosku o zaniechanie poboru tego podatku, z tym że w decyzji nie ustalono opłaty prolongacyjnej, a jedynie podano zasady naliczania tej opłaty, a następnie postanowieniem z dnia 19 lipca 1999 r. odroczył termin zapłaty podatku do czasu rozpatrzenia odwołania od decyzji z dnia 30 czerwca 1999 r. odnawiającej wnioskowanego zaniechania poboru podatku. Warto nadmienić, że omawiane postanowienie z dnia 19 lipca 1999 r. zostało wydane z powołaniem w podstawie prawnej m.in. art. 224 par. 2 Ordynacji podatkowej dotyczącego wstrzymania wykonania decyzji a nie odroczenia płatności podatku.

Decyzją z dnia 7 października 1999 r. Izba Skarbowa w W. utrzymała w mocy decyzję Urzędu Skarbowego w M.-M. w przedmiocie odmowy zaniechania poboru należnego podatku dochodowego od osób fizycznych za 1998 r. Z akt sprawy wnika ponadto, że na decyzję Izby Skarbowej została wniesiona skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego, który wyrokiem z dnia 20 października 2000 r. (...) skargę oddalił oraz trwała korespondencja małżonków P. z Urzędem Skarbowym w M.-M. - pismo z dnia 8 lipca 1999 r., 25 stycznia 2000 r. i 15 lutego 2000 r. w przedmiocie wpływu ewentualnej zapłaty podatku na sposób załatwienia wniosku o zaniechanie poboru tego podatku /problematyka wygaśnięcia zobowiązania/.

W aktach sprawy znajduje się także pismo Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 lutego 2000 r. (...), w którym podano, że ewentualne wcześniejsze wykonanie zaskarżonej decyzji nie czyni skargi bezprzedmiotową. Kolejnym postanowieniem - (...) z dnia 6 marca 2000 r. wydanym na podstawie art. 273 par. 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej Urząd Skarbowy w M.-M. dokonaną w dniu 28 lutego 2000 r. wpłatę kwoty 12.360 zł zaliczył, w wysokości 9.969,20 zł na poczet należnego podatku dochodowego od osób fizycznych za 1998 r., w wysokości 1.021 zł na poczet opłaty prolongacyjnej i w wysokości 1.369,80 zł na poczet odsetek.

W zażaleniu na to postanowienie małżonkowie P. zarzucili nieprawidłowe wyliczenie opłaty prolongacyjnej, odsetek za zwłokę i naruszenie art. 55 par. 2 Ordynacji podatkowej. W uzasadnieniu podano m.in., że dopiero uzyskane od Sądu stanowisko zadecydowało o dokonaniu wpłaty, wyrażono pogląd, że naliczenie odsetek za zwłokę jest nieuzasadnione w związku wnioskiem o wstrzymanie wykonania decyzji odmawiającej zaniechanie poboru podatku oraz podano, że wobec wystąpienia nadpłaty w podatku za 1997 r. w kwocie 24,60 zł, nadpłatę tę należało zaliczyć na poczet należności podatkowych za 1998 r.

Strona 1/3