Sprawa ze skargi na decyzję Izby skarbowej w W. w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego w sprawie podatku od spadku i darowizn
Tezy

Osoba, którą w decyzji podatkowej wskazano jako stronę, ale nią de facto nie była, ma prawo wnieść, w ramach interesu prawnego, o którym mowa w art. 50 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/ skargę do sądu administracyjnego.

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu na rozprawie sprawy ze skargi Zofii G. na decyzję Izby skarbowej w W. z dnia 23 maja 2002 r. (...) w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego w sprawie podatku od spadku i darowizn - stwierdza nieważność decyzji Izby Skarbowej oraz poprzedzającej ją decyzji Urzędu Skarbowego w M.-M. z dnia 22 marca 2002 r. umarzającej postępowanie w sprawie podatku od spadku i darowizn, (...)

Uzasadnienie strona 1/9

Urząd Skarbowy w M.-M. w decyzji z dnia 22 marca 2002 r. (...) umorzył na podstawie art. 207 oraz art. 208 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ - zwanej dalej Ordynacją podatkową - w związku z par. 9 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 1999 r. w sprawie właściwości miejscowej organów podatkowych w sprawach niektórych zobowiązań podatkowych oraz poszczególnych kategorii podatników /Dz.U. nr 110 poz. 1277/ postępowanie w sprawie umorzenia podatku od spadków i darowizn w kwocie 1302,60 zł, ustalonego decyzją z dnia 30 listopada 2001 r. Marcjannie M. z tytułu zasiedzenia nieruchomości. Decyzja ta została doręczona i skierowana do córki podatniczki - Zofii G.

W uzasadnieniu organ stwierdził, że postępowanie w sprawie umorzenia, w oparciu o art. 67 par. 1 Ordynacji podatkowej, zaległości w podatku od spadków i darowizn od samego początku prowadzone było bezzasadnie. Skoro decyzja została doręczona pełnomocnikowi strony - Zofii G. w dniu 13 grudnia 2001 r., a podatek wpłacono w dniu 18 grudnia 2001 r., to całość zobowiązania podatkowego została zapłacona w terminie płatności podanym w decyzji wymiarowej z dnia 30 listopada 2001 r. W tej sytuacji nie można mówić o nadpłacie w rozumieniu art. 72 par. 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej. Bez znaczenia jest również wyrażenie zgody na umorzenie podatku od spadków i darowizn przez Burmistrza Miasta W. w postanowieniu z dnia 22 stycznia 2002 r.

W tym miejscu należy zauważyć, że w aktach sprawy /k. 14 akt administracyjnych/ znajduje się decyzja Izby Skarbowej w W. Ośrodek Zamiejscowy w S. z dnia 6 maja 2002 r., na mocy której uchylono decyzję z dnia 30 listopada 2001 r. ustalającą wysokość podatku od spadków i darowizn. Zasadniczym powodem rozstrzygnięcia było prowadzenie postępowania w stosunku do osoby nie będącej stroną w sprawie - Zofii G., a tym samym uniemożliwienie stronie - Marcjannie M. - czynnego udziału w postępowaniu podatkowym. W uzasadnieniu tej decyzji organ podatkowy drugiej instancji zwrócił szczególną uwagę na dołączone do akt sprawy pełnomocnictwo rodzajowe /szczególne/, które zostało udzielone wyłącznie do reprezentowania strony przed Sądem Rejonowym dla W.-P. II Wydziałem Cywilnym, a nie przed organem podatkowym (...).

W dniu 4 kwietnia 2002 r. Zofia G. wnosząc odwołanie od decyzji Urzędu Skarbowego w M.-M. z dnia 22 marca 2002 r. wystąpiła przede wszystkim o zwrot podatku od spadków i darowizn, nadpłaconego - jej zdaniem - w wyniku wymuszenia pod groźbą kary płacenia odsetek, zawartego w pouczeniu decyzji ustalającej wysokość tego podatku.

Izba Skarbowa w W. Ośrodek Zamiejscowy w S. w decyzji z dnia 23 maja 2002 r. (...) umorzyła postępowanie odwoławcze. W podstawie prawnej wskazała art. 233 par. 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej w związku z art. 5 ust. 7 pkt 2 ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędach i izbach skarbowych /Dz.U. nr 106 poz. 489 ze zm./. Powyższa decyzja została doręczona wyłącznie Zofii G. (...). W uzasadnieniu organ drugiej instancji uznał za prawidłowe działania Urzędu Skarbowego z uwagi na to, że w sprawie nie powstała zaległość podatkowa, o której mowa w art. 51 par. 1 Ordynacji podatkowej. Dodatkowo stwierdził, że w chwili rozpoznawania odwołania nie istniał przedmiot sporu, bo decyzja wymiarowa usunięta została z obrotu w wyniku kontroli instancyjnej. Odnosząc się natomiast do zarzutu wymuszenia podatku przez zamieszczenie w decyzji pouczenia o możliwości wyegzekwowania niezapłaconego podatku wraz z odsetkami za zwłokę i kosztami egzekucyjnymi w drodze postępowania egzekucyjnego, Izba stwierdziła, że ten rodzaj informacji należy do obowiązków Urzędu Skarbowego i nie można go zakwalifikować jako groźby bezprawnej, o której mowa w art. 87 Kc.

Strona 1/9