Nie można przyjmować, że każde nabycie nieruchomości rolnej prowadzi do utworzenia gospodarstwa rolnego.
oddala skargę w przedmiocie opłaty skarbowej od umów kupna-sprzedaży nieruchomości.
Aktem notarialnym sporządzonym 8.7.1994 r. L.W. sprzedał A.M. nieruchomość położoną w R. o pow. 6,7689 ha, za kwotę 300.000.000 zł. Tym samym aktem L.W. sprzedał J. i Z. małżonkom Z. nieruchomość o pow. 1.250 m2, za kwotę 30.000.000 zł. Notariusz nie pobrał od stron opłat skarbowych, lecz wyjaśnił im treść i skutki wynikające z art. 10 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./.
Po wyjaśnieniu, że nabywcy tych nieruchomości nie prowadzą na kupionych gruntach gospodarstw rolnych Urząd Skarbowy w W. - decyzją z 26.4.1995 r. określił wysokość opłat skarbowych od wymienionych wyżej umów kupna-sprzedaży na kwotę 15.000.000 st. zł /od części nabytej przez A.M./ i kwotę 1.500.000 zł /od części nabytej przez małżonków Z./.
Od decyzji tej - lecz tylko w części dotyczącej określenia opłaty skarbowej od umowy sprzedaży nieruchomości A.M. za kwotę 300.000.000 st. zł - złożył odwołanie notariusz, jako płatnik opłaty skarbowej. Zarzucił on tej decyzji naruszenie prawa przez pominięcie faktu, iż nabyta przez A.M. nieruchomość wejdzie w skład gospodarstwa rolnego, co zgodnie z przepisem par. 63 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 czerwca 1992 r. w sprawie opłaty skarbowej powoduje zwolnienie stron od opłaty skarbowej należnej od umowy sprzedaży. Skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji i wstrzymanie jej wykonania.
Decyzją z 23.9.1995 r. Izba Skarbowa w W. utrzymała w mocy zaskarżoną decyzję i odmówiła wstrzymania jej wykonalności. Izba uznała, iż nabyta przez A.M. nieruchomość nie weszła w skład gospodarstwa rolnego. Natomiast notariusz wadliwie odstąpił od pobrania należnej opłaty skarbowej oraz nie przyjął od nabywcy oświadczenia, że nabyta nieruchomość będzie wykorzystywana rolniczo. Odpowiada on więc, jako płatnik podatku, za nie pobraną, należną opłatę skarbową.
Na decyzję Izby Skarbowej wniósł skargę notariusz. Zarzucił on obrazę przepisu par. 63 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 czerwca 1992 r. o opłacie skarbowej przez mylne ustalenie, że nabyta nieruchomość nie wejdzie w skład gospodarstwa rolnego nabywcy.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zasadą wynikającą z ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ i mającego w sprawie zastosowanie wykonawczego rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 czerwca 1992 r. w sprawie opłaty skarbowej /Dz.U. nr 53 poz. 253 ze zm./ jest, iż czynności cywilnoprawne, w tym sprzedaż, podlegają opłacie skarbowej /por. art. 1 ust. 1 pkt 2a ustawy o opłacie skarbowej/. Przewidziane przez te przepisy zwolnienia od opłaty skarbowej mają charakter wyjątkowy i jako takie muszą być wykładane i stosowane w sposób ścisły. Dotyczy to również zwolnienia przewidzianego w przepisie par. 63 pkt 2 ustawy o opłacie skarbowej. Zgodnie z jego brzmieniem zwolnieniu od opłaty skarbowej określonej w par. 58-60 podlegało przeniesienie własności nieruchomości, z wyjątkiem budynków mieszkalnych lub ich części znajdujących się na terenie miast, w drodze sprzedaży pod warunkiem, że nieruchomość wejdzie w skład gospodarstwa rolnego nabywcy. Warunek ten zostanie spełniony zarówno wówczas, gdy nabywca był już właścicielem gospodarstwa rolnego i nabył nieruchomość na jego powiększenie, jak i wówczas, gdy nie był właścicielem żadnej nieruchomości i nabył nieruchomość w celu utworzenia gospodarstwa rolnego.