Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Dariusz Dudra, Asesorzy WSA Ewa Radziszewska-Krupa (spr.), Jolanta Sokołowska, Protokolant Anna Zientara, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 września 2004 r. sprawy ze skargi B. K. na decyzję Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej z dnia [...] maja 2003 r. Nr [...] w przedmiocie odpowiedzialności płatnika za zobowiązania podatkowe w sprawie o opłatę skarbową. 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej z dnia [...] listopada 2002 r. Nr [...]; 2. stwierdza, że uchylone decyzje nie podlegają wykonaniu w całości ; 3. zasądza od Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej w W. na rzecz strony skarżącej kwotę [...] tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej, po rozpoznaniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy p. B. K. - notariusza w Kancelarii Notarialnej w K. z dnia [...] grudnia 2002r., decyzją z dnia [...] maja 2003r. nr [...] utrzymał w mocy decyzję Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej z dnia [...] listopada 2002r., nr [...], w której orzeczono odpowiedzialność podatkową ww. płatnika z tytułu niepobranej opłaty skarbowej od czynności prawnej polegającej na sprzedaży nieruchomości - gospodarstwa rolnego oraz określono zobowiązanie podatkowe z tytułu tej opłaty w wysokości [...] i zaległość podatkową w tej samej kwocie wraz z odsetkami w wysokości [...]. W podstawie prawnej decyzji odwoławczej wskazano art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), powołanej dalej jako Ordynacja podatkowa, oraz art. 26 ust. 4 i art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 28 września 1991r. o kontroli skarbowej (Dz. U. z 1999r. Nr 54, poz. 572 ze zm.), zwanej dalej u.k.s.
Organ drugiej instancji, uzasadniając swe rozstrzygnięcie, stwierdził, że na podstawie treści aktu notarialnego sporządzonego w dniu [...] stycznia 1998r. w Kancelarii Notarialnej p. B. K. w K., zawarta została umowa sprzedaży części gospodarstwa rolnego, w skład którego weszły m. in. położone w L., niezabudowane działki o łącznej powierzchni [...], stanowiące od [...] grudnia 1992r. współwłasność p. H. K. (1/2) oraz p. L. S. (1/2). Wartość przedmiotu sprzedaży Strony umowy (Konsorcjum [...] "C." Sp. z o. o. w O., zwane dalej Konsorcjum i ww. współwłaścicielki) określiły na kwotę [...]. Notariusz jako płatnik, przyjmując od Prezesa Zarządu Konsorcjum, J. J., oświadczenie, iż działki stanowiące część gospodarstwa rolnego Spółka kupuje na powiększenie posiadanego gospodarstwa rolnego, zwolnił strony umowy od opłaty skarbowej na mocy przepisu § 63 pkt 2 lit. a) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 9 grudnia 1994r. w sprawie opłaty skarbowej (Dz. U. Nr 136, poz. 705 ze zm.), powołane dalej jako rozporządzenie z dnia 9 grudnia 1994r.
Organ wyjaśnił również, że postępowanie kontrolne prowadzone zarówno w Kancelarii Notarialnej, jak i w Konsorcjum, wykazało, że w chwili zawierania umowy sprzedaży nieruchomości w L. ([...] styczeń 1998 r.) Spółka nie była właścicielem gospodarstwa rolnego, a jej Prezes, występując przed notariuszem, nie złożył oświadczenia, że na nabywanej nieruchomości rolnej utworzone zostanie gospodarstwo rolne. Przedmiotem działalności Konsorcjum od początku istnienia nie była produkcja rolna. Dopiero po wszczęciu postępowań kontrolnych w 2000r. rozszerzono jej zakres o działalność rolniczą w umowie Spółki i rejestrze RHB.
Wobec tego, w ocenie Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej, nie zostały spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia przewidzianego w § 63 pkt 2 lit. a) rozporządzenia z dnia 9 grudnia 1994r., a notariusz spisujący akt notarialny dopuścił się obrazy powyższego przepisu. Na notariuszu, jako osobie zaufanie publicznego, spoczywał obowiązek należytej dbałości o zgodność z prawem dokonywanych czynności notarialnych, zwłaszcza gdy w grę wchodziło zastosowanie zwolnienia podatkowego. Przepisy normujące zwolnienia od podatków (opłat) powinny być ściśle interpretowane. Wszelkie zwolnienia i ulgi podatkowe stanowią wyjątek od zasady powszechności i równości podatkowej, więc rozszerzająca interpretacja takich przepisów jest niedopuszczalna. Od notariuszy, na mocy art. 12 ustawy z dnia 31 stycznia 1989r. o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 4, poz. 23 ze zm.), powołanej dalej jako u.o.s., jako płatników wymagana jest pełna wiedza co do stanu faktycznego będącego przedmiotem zawieranej umowy i właściwa ocena tego stanu faktycznego. Odpowiedzialność płatnika z art. 27 § 1 Ordynacji podatkowej zostaje wyłączona jedynie w przypadku, gdy podatek nie został pobrany z winy podatnika.