W świetle art. 19 ust. 1 i ust. 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie ma podstawy do przyjęcia, że w razie niezłożenia przez podatnika deklaracji podatkowej i niedokonania rozliczenia podatku za dany okres rozliczeniowy czynności tych powinien dokonać za podatnika urząd skarbowy.
Skorzystanie z prawa do obniżenia podatku należnego o kwotę naliczonego ustawodawca pozostawił podatnikowi, który prawo to może zrealizować wyłącznie w ten sposób, że dokona obniżenia podatku w złożonej w odpowiednim czasie deklaracji podatkowej.
A.L. prowadząc działalność gospodarczą w zakresie handlu, od 1.l.1994 r. był podatnikiem podatku od towarów i usług, na którym ciążył obowiązek składania deklaracji w tym podatku oraz jego rozliczania w obowiązujących terminach.
Pomimo wezwania Urzędu Skarbowego do złożenia deklaracji VAT-7 za I kwartał 1994 r. podatnik deklaracji tych nie złożył, nie złożył również i deklaracji za maj i czerwiec 1994 r., a deklarację za lipiec 1994 r. złożył 14.9.1994 r. na skutek kolejnego wezwania Urzędu Skarbowego. Za I kwartał 1994 r. oraz za maj i czerwiec 1994 r. podatnik nie dokonał żadnego rozliczenia podatku od towarów i usług z Urzędem Skarbowym.
Decyzją z 13.4.1995 r. Urząd Skarbowy na podstawie ustaleń dokonanych w toku przeprowadzonych kontroli u podatnika określił wysokość zobowiązania w podatku od towarów i usług za I kwartał 1994 r. oraz za kwiecień, maj i czerwiec tego roku w łącznej wysokości 5 386,60 zł /po denominacji/ oraz nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym za lipiec 1994 r. przy zastosowaniu sankcji z art. 27 ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, jak również wysokość podatku za sierpień 1994 r.
W odwołaniu od powyższej decyzji Urzędu Skarbowego A.L. zarzucił, że jest ona niezgodna z przepisem art. 6-8 Kpa oraz art. 10 ust. 2 i art. 19 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym i zażądał, aby przy określeniu wysokości podatku za poszczególne okresy odliczono od podatku należnego podatek naliczony. Wyjaśnił, iż nie składał deklaracji podatkowych, gdyż uważał, że nie miał takiego obowiązku w sytuacji, gdy kwoty podatku naliczonego przewyższały kwoty podatku należnego.
Jednocześnie wyraził przekonanie, że sam fakt niezłożenia deklaracji nie pozbawił go przysługującego mu prawa do uwzględnienia podatku naliczonego. Zarzucił też, że sankcja z tytułu zawyżenia podatku naliczonego za lipiec 1994 r. zastosowana została nieprawidłowo, gdyż została obliczona od całej kwoty podatku, a nie od różnicy zawyżenia wynikającego błędnie wystawionej faktury.
Decyzją z 21.8.1995 r. Izba Skarbowa w S. utrzymała w mocy decyzję Urzędu Skarbowego.
W uzasadnieniu swojej decyzji Izba Skarbowa wskazała na naruszenie przez podatnika obowiązków określonych w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, tj. składania deklaracji podatkowych w obowiązujących terminach i art. 26, tj. obowiązku obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek zapłaty podatku. Na skutek takiego postępowania - zdaniem Izby - podatnik utracił uprawnienie przewidziane w art. 19 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, tj. prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów lub usług. Wynika to z przepisów art. 19 ust. 3 i 3a ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, które wyznaczają termin zawity do realizacji tego prawa.