Opierając swe rozstrzygnięcie na przepisie art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ organ orzekający nie może korygować kwot podatku wynikających z faktury lecz powinien przyjmować je w wielkościach z niej wynikających.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 10 kwietnia 1993 r. sprawy ze skargi Biura Obsługi Handlu Zagranicznego "B i E" Spółka z o.o. z W. na decyzję Izby Skarbowej w W. z dnia 6 września 1996 r. (...) w przedmiocie wymiaru podatku od towarów i usług za okres maj-sierpień 1994 r. - uchyla zaskarżoną decyzję; (...).
Zaskarżoną do Naczelnego Sądu Administracyjnego decyzją z dnia 6 września 1996 r. Izba Skarbowa w W. utrzymała w mocy zakwestionowaną w odwołaniu Biura Obsługi Handlu Zagranicznego "B F" - Spółki z o.o. z W. decyzję Pierwszego Urzędu Skarbowego W.-M. z dnia 30 października 1995 r. w sprawie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za okres maj - sierpień 1994 r. W motywach decyzji organ odwoławczy podzielił stanowisko organu I instancji który uznał, iż skoro Spółka wystawiła faktury VAT z treści których wynika, że dotyczyły one sprzedaży towarów handlowych a nadto ewidencjonowała wartość sprzedaży brutto w prowadzonej ewidencji sprzedaży importowej - to w istocie była ona faktycznym sprzedawcą tych towarów w kraju i powinna zapłacić podatek od towarów i usług wedle stawek obowiązujących przy takiej sprzedaży.
Odnosząc się do argumentów odwołania Spółki Izba Skarbowa w W. wskazała, że zamieszczone na fakturach stwierdzenie, iż dotyczą one "kosztów wyłożonych" nie może przesądzić o rodzaju wystawionych faktur i nie daje podstaw do uznania, iż faktury te dokumentują jedynie usługi pośrednictwa, podobnie jak i pomieszczone na niektórych fakturach adnotacje "marża z tytułu pośrednictwa".
Nie wpisane zaś do niektórych faktur stawki podatku od towarów i usług w sytuacji zaewidencjonowania sprzedaży w ewidencji prowadzonej dla potrzeb tego podatku, w rubryce sprzedaż opodatkowana stawką "0 proc." nie może stanowić argumentu rozstrzygającego na korzyść Spółki, ponieważ obowiązujące stawki VAT wynosiły 7 proc. lub 22 proc. i w tej wysokości powinny być stosowane.
W związku z zastosowaniem nieprawidłowych stawek podatku w wystawionych przez Spółkę fakturach sprzedaży Urząd Skarbowy słusznie dokonał wyliczenia podatku należnego według prawidłowo ustalonych stawek zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.
Spółka wykonując jedynie usługę pośrednictwa nie powinna naliczeń podatku od towarów i usług od sprzedaży towarów, nie powinna ujmować wartości sprzedaży w fakturze VAT i wreszcie nie powinna ewidencjonować sprzedaży w ewidencji dla potrzeb tego podatku. Obciążona zaś tym podatkiem winna być tylko prowizja pobierana za tę usługę a faktury powinny być wystawiane tylko na prowizję za pośrednictwo.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego na powyższą decyzję skarżące Biuro Obsługi Handlu Zagranicznego "B i E" Spółka z o.o. wniosło o jej uchylenie zarzucając, że narusza ona prawo materialne, a w szczególności: art. 2, art. 4 pkt 3 i 8 oraz art. 16 powołanej wcześniej ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, art. 2 pkt 6 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. Prawo celne a przede wszystkim i to rażąco art. 7, art. 75 par. 1, art. 77 par. 1, art. 78 par. 1, art. 80 oraz art. 107 par. 3 Kpa w stopniu mającym wpływ na treść rozstrzygnięcia.