Opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają grunty /ich powierzchnie/ niezależnie od tego czy są w jakikolwiek racjonalny sposób wykorzystywane czy też nie, a nie przychody jakie posiadacz mógłby z ich eksploatacji uzyskać.
Opodatkowaniu, obok gruntów, podlegają także budynki /art. 3 ust. 1, ust. 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych - Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./.
Naczelny Sąd Administracyjny, po rozpoznaniu sprawy ze skargi na decyzję Kolegium Odwoławczego przy Sejmiku Samorządowym w przedmiocie wymiaru podatku od nieruchomości - skargę oddalił.
Decyzją Burmistrza Miasta i Gminy K. został wymierzony W. B. podatek od nieruchomości za 1993 r., w sumie 647.000 zł płatny w czterech ratach co dwa miesiące. Przedmiotem opodatkowania był grunt w D., o pow. 4.900 m2 i budynek gospodarzy u pow. - przyjętej dla celów podatku - 4 m2. W. B. w piśmie z dnia 8 kwietnia 1993 r., skierowanym do Kolegium Odwoławczego przy Sejmiku Samorządowym w W., zatytułowanym jako odwołanie, wniósł o ponowne rozpatrzenie decyzji dotyczącej wymiaru podatku gruntowego, w kwocie 597.800 zł oraz podatku od nieruchomości, w wysokości 49.300 zł. Ziemia orna o pow. 4.900 m2 to sześć kawałków gruntu i 5 kawałków łąki, za które płaci łącznie tyle, ile za gospodarstwo rolne o pow. 3 ha. Budynek to drewniana komórka na narzędzia. Uprawa takich skrawków ziemi jest kosztowna i nieopłacalna. Są to bowiem wąskie paski, o szerokości ca 2,2 m, ciągnące się od K. do Wisły - ok. 3 km. Jeśli nie będzie można zmniejszyć wymiaru, to prosi o scalenie ziemi, tak aby były to najwyżej dwa kawałki, bądź o jej wykupienie przez Gminę. Decyzją z dnia 8 czerwca 1993 r., (...), Kolegium Odwoławcze przy Sejmiku Samorządowym Województwa W. wymiar podatku utrzymało w mocy.
W związku z odrzuceniem prośby o zmniejszenie wymiaru podatku przez Kolegium Odwoławcze, W. B. zwrócił się do Naczelnego Sądu Administracyjnego o ponowne rozpoznanie jego prośby. Mimo prawidłowego pouczenia przez Kolegium o powodach zaskarżenia decyzji do sądu administracyjnego, W. B. nie wskazuje na naruszenie prawa zaskarżoną decyzją. Podnosi, że nieruchomość stanowiła własność jego zmarłej matki na podstawie aktu własności z 1976 r. Aby uzyskać akt własności na swoje nazwisko oraz dokonać scalenia gruntu musi mieć zgodę dwu braci oraz ponieść związane z tym koszty. Nie stać go na takie wydatki, ponieważ sam /rencista III grupy/ ani jego żona nie zarabiają wiele. Wymierzony mu podatek jest większy niż za gospodarstwo o pow. 3 ha. Kolegium zauważyło tylko sugestię scalenia działki, pomijając propozycję wykupienia jej przez Urząd Gminy. Jest chyba jedyną osobą we wsi D., która płaci podatek od nieruchomości za komórkę zrobioną z kilku desek. Nie uchyla się od płacenia podatków, ale uważa, że ich wysokość nie powinna przekraczać ewentualnych korzyści z uprawiania działki.
W odpowiedzi na skargę, Kolegium Odwoławcze wniosło o jej oddalenie, ponieważ wymiar jest zgodny z przepisami ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych; stawki podatku określone zostały uchwałą Rady Gminy z dnia 22 stycznia 1993 r., nr 153/93.
Rozpoznając sprawę, Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że skarga na uwzględnienie nie zasługuje.