1. Kompetencje sądu administracyjnego określa art. 196 Kpa. Nie należy do nich zastępowanie organów administracji w podejmowaniu decyzji w sprawach indywidualnych z zakresu administracji państwowej lub samorządowej.
2. Za gospodarstwo rolne dla celów podatku rolnego, zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy z 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym /Dz.U. nr 52 poz. 268/ uważa się "obszar użytków rolnych, lasów i gruntów leśnych, gruntów pod stawami oraz gruntów pod zabudowaniami związanymi z prowadzeniem tego gospodarstwa o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub o powierzchni użytków rolnych przekraczających 1 ha przeliczeniowy" stanowiących własność osoby fizycznej.
W sytuacji, kiedy przepisy podatkowe zawierają własną, normatywną definicję gospodarstwa rolnego nie ma podstaw do rozważania - dla celów podatkowych - czy konkretna nieruchomość może być uznana za gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów art. 55 ze znaczkiem 3 Kodeksu cywilnego.
W żadnym bowiem razie wnioski wyprowadzone z takich rozważań nie mogłyby wpłynąć na uchylenie stosowania konkretnego przepisu zamieszczonego w prawie podatkowym, byłoby to łamanie prawa.
oddala skargę.
Burmistrz ustalił podatek od nieruchomości za 1993 r. od nieruchomości składającej się z działki gruntu o pow. 9.799 m2 i budynku gospodarczego o pow. 12 m2 i wysokości mniejszej niż 2,20 m.
W odwołaniu podatnik wniósł o wydanie pozwolenia na budowę na tej działce domów mieszkalnych, albo o zmianę decyzji i wymierzenie podatku według stawek rolniczych. Dał wyraz przekonaniu, że nie można wymierzać podatku od placu, na którym nie wolno budować, tak jak od placu miejskiego. Zarzucił, iż Wydział Finansowy nie wziął pod uwagę, że nieruchomość jest zorganizowaną całością gospodarczą i jako taka stanowi gospodarstwo rolne w rozumieniu art. 55 par. 3 Kc. Autor odwołania poinformował że jest współwłaścicielem, wraz z dwoma sąsiadami, drogi dojazdowej do działki, o której wyżej mowa, o pow. 864 m2. Z powodu wydzielenia drogi powierzchnia nieruchomości, przekraczająca 1 ha, uległa zmniejszeniu.
Organ drugiej instancji decyzję burmistrza utrzymał w mocy, ponieważ powierzchnia działki, której odwołujący się jest współwłaścicielem, nie przekracza 1 ha, obliczonego zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym; drogi nie zalicza się do użytków rolnych. Z tych względów do działki mają zastosowanie przepisy o podatku od nieruchomości, a nie przepisy o podatku rolnym. Wskazał, że o wydanie pozwolenia na budowę domu należy się zwrócić do burmistrza.
Od tej decyzji podatnik złożył skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego - wnosząc o uchylenie decyzji, spowodowanie wydania pozwolenia na budowę domów jednorodzinnych na działce, której sprawa dotyczy, względnie zakwalifikowanie działki jako rolnej i ustalenie wymiaru podatku rolnego.
Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził i zważył, co następuje:
Kompetencje sądu administracyjnego określa art. 196 Kpa. Nie należy do nich zastępowanie organów administracji w podejmowaniu decyzji w sprawach indywidualnych z zakresu administracji państwowej lub samorządowej. Stąd też alternatywne żądanie skargi - wydania pozwolenia na budowę domów jednorodzinnych - nie może być przez Sąd rozważane.
Za gospodarstwo rolne, dla celów podatku rolnego, zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym /Dz.U. nr 52 poz. 268 ze zm./, uważa się "obszar użytków rolnych, lasów i gruntów leśnych, gruntów pod stawami oraz gruntów pod zabudowaniami związanymi z prowadzeniem tego gospodarstwa o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub o pow. użytków rolnych przekraczającej 1 ha przeliczeniowy", stanowiących własność osoby fizycznej. Nieruchomość, której sprawa dotyczy, stanowi działka gruntu o pow. 0,9799 ha fizycznego, co - z uwagi na okręg podatkowy i rodzaj użytku /łąka IV kl./ - stanowi 0,7452 ha przeliczeniowego; nie może być zatem opodatkowana podatkiem rolnym, nawet jeśli w planie zagospodarowania przestrzennego /co zdaje się sugerować autor skargi/ przeznaczona jest na inne cele niż budownictwo jednorodzinne. W sytuacji, kiedy przepisy podatkowe zawierają własną, normatywną definicję gospodarstwa rolnego, nie ma podstaw do rozważania - dla celów podatkowych - czy konkretna nieruchomość może być uznana za gospodarstwo rolne - w rozumieniu przepisów art. 55 par. 3 Kc. W żadnym bowiem razie wnioski wyprowadzone z takich rozważań nie mogłyby wpłynąć na uchylenie stosowania konkretnego przepisu zamieszczonego w prawie podatkowym; byłoby to łamanie prawa.
Art. 3 ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ stanowi, że opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają budynki i grunty nie objęte przepisami o podatku rolnym lub leśnym. Skoro będąca własnością skarżącego nieruchomość nie mogła być w 1993 r. objęta - co zostało wykazane wyżej - podatkiem rolnym, to podlega opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. Z tej przyczyny zarzut skargi, że działka ta nie może być traktowana jako "plac miejski" - skoro nie można na niej budować - na uwzględnienie nie zasługuje.