Sprawa ze skargi na decyzję Izby Skarbowej w W. z dnia[...] kwietnia 2003 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia odsetek i dodatkowego zobowiązania w podatku od towarów i usług 1997r.
Tezy

Podatnik powinien kierować się obowiązującymi przepisami, a nie wyjaśnieniami organów administracji, które mogą się zmienić. Zasada zaufania do organów administracji nie ma tu żadnego znaczenia.

Skoro umorzenie zaległości podatkowej jest instytucją nadzwyczajną, bowiem zasadą jest płacenie podatków, to tym samym przypadki, o których mowa w art. 67 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ , powinny posiadać tę samą cechę.

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Hanna Kamińska, Sędzia WSA Małgorzata Długosz-Szyjko, Asesor WSA Ewa Radziszewska-Krupa (spr.), Protokolant Ewa Rutkowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 września 2004 r. sprawy ze skargi P Z U S.A. w W. na decyzję Izby Skarbowej w W. z dnia[...] kwietnia 2003 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia odsetek i dodatkowego zobowiązania w podatku od towarów i usług 1997r. oddala skargę

Uzasadnienie strona 1/6

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 15 maja 2002r. sygn. akt III SA 3382/00 uchylił decyzję Izby Skarbowej z dnia [....] października 2000r., utrzymującą w mocy decyzję Urzędu Skarbowego W. z dnia [...] grudnia 1999r., nr [...], którą odmówiono P Z U S.A. w W. umorzenia odsetek od zaległości w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 1997r. w wysokości [...] zł, oraz dodatkowego zobowiązania za wyżej wymieniony okres w wysokości [...] zł, określonych w decyzji Inspektora Kontroli Skarbowej w Urzędzie Kontroli Skarbowej z dnia [...] września 1999r., nr [...].

W uzasadnieniu Sąd stwierdził między innymi, że z treści art. 67 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137 poz. 926 ze zm.), powoływanej dalej jako Ordynacja podatkowa, wynika, że rozstrzygnięcie sprawy o umorzenie jest ściśle powiązane z sytuacją podatnika, co oznacza, że upływ czasu zachodzący pomiędzy datą wydania decyzji pierwszoinstancyjnej a datą wydania decyzji przez organ odwoławczy może powodować, że stan faktyczny i zebrane materiały w sprawie stają się nieaktualne i wtedy organ odwoławczy jest zobowiązany do przeprowadzenia postępowania dowodowo-wyjaśniającego we własnym zakresie. Sąd wskazał także, że wykonanie zobowiązania podatkowego w czasie toczącego się postępowania o umorzenie zaległości podatkowej i wygaśnięcie zobowiązania (art. 59 Ordynacji podatkowej) - nie czyni tego postępowania bezprzedmiotowym i nie zwalnia organu odwoławczego od merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy. Sąd stwierdził ponadto, iż uchybienia organu administracji państwowej nie mogą powodować ujemnych następstw dla obywatela.

Izba Skarbowa w W. - rozpoznająca sprawę ponownie - w decyzji z dnia [...] kwietnia 2003r., nr [...], utrzymała w mocy wyżej wskazaną decyzję Urzędu Skarbowego W. W podstawie prawnej wskazała art. 233 § 1 pkt l, art. 67 § 1 Ordynacji podatkowej oraz wyżej powołany wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 maja 2002r.

W uzasadnieniu podkreśliła, że treść art. 67 § Ordynacji podatkowej wskazuje, że organ na wniosek podatnika może, ale nie musi umorzyć w całości lub w części zaległości podatkowe lub odsetki za zwłokę. Uznanie to jest ograniczone kierunkowymi dyrektywami wyboru, do których należą "ważny interes podatnika" oraz "interes publiczny". Ma ono również wyjątkowy charakter. W związku z tym w każdym przypadku należy oceniać czy powyższe kryteria dają podstawę do rezygnacji z należności budżetowych. Izba przyjęła również, powołując się na koncepcję interpretacyjną ukształtowaną w doktrynie i zaakceptowaną w orzecznictwie NSA, że uznanie administracyjne wyraża się w możliwości negatywnego dla podatnika rozstrzygnięcia nawet w sytuacji istnienia ważnego interesu podatnika lub interesu publicznego. Reguło jest bowiem płacenie podatków. Stwierdziła też, że w judykaturze ukształtował się pogląd, iż ważny interes podatnika utożsamiany jest z jego sytuacją finansową i zagrożeniem egzystencji, w przypadku pobrania należności podatkowych.

Strona 1/6