Nie podlegają opłacie skarbowej czynności cywilnoprawne w postaci umowy sprzedaży zawierane przez podatników, o których mowa w art. 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.
stwierdza nieważność decyzji.
Zaskarżoną decyzją Izba Skarbowa utrzymała w mocy dwie decyzje Urzędu Skarbowego z dnia 15 października 1997 r. w sprawie wymiaru opłaty skarbowej na łączną sumę 174.281,20 zł. Z ustalonego przez Izbę stanu faktycznego wynika, że w dniu 15 października 1997 r. skarżąca Spółka zgłosiła do Urzędu Skarbowego faktury VAT Nr 26/TS/97 dotyczące zakupu od Sp. z o.o. maszyn, narzędzi, urządzeń i samochodów, z których część pozycji na łączną sumę 2.253.113,49 zł była opodatkowana 22 procent podatkiem od towarów i usług, pozostałe pozycje na kwotę: 6.380.654 zł z faktury 26/TS/97 i 2.333.404 zł z faktury 27/TS/97 wyszczególnione zostały jako zwolnione od tego podatku.
Urząd Skarbowy ustalił, że zwolnienie w podatku VAT pozostałych pozycji przysługiwało na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym a następnie obliczył i pobrał opłatę skarbową w kwotach odpowiednio: 127.613,08 zł i 46.668,08 zł.
Izba Skarbowa nie podzieliła poglądu odwołania Spółki, co do wyłączenia z opodatkowania opłatą skarbową z uwagi na fakt, że stroną umowy był podatnik VAT.
Zdaniem Izby, zwolnienie z opłaty skarbowej ma zastosowanie tylko w sytuacji, gdy zawierający umowę sprzedaży jest zobowiązany do uiszczenia podatku VAT z tytułu jej zawarcia, albo też korzysta ze zwolnienia w opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i jednocześnie ze zwolnienia z opłaty skarbowej, gdy dokonuje sprzedaży towarów wymienionych w załączniku nr 1 do ustawy o VAT /art. 7 ust. 1 pkt 1/, bądź wykonuje usługi określone w załączniku nr 2 do tej ustawy /art. 7 ust. 1 pkt 2/.
W skardze postawiony został zarzut naruszenia prawa materialnego poprzez błędną interpretację art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy o opłacie skarbowej.
W oparciu o ten zarzut skarżąca domaga się uchylenia zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji organu I instancji oraz dokonania zwrotu uiszczonej opłaty skarbowej w kwocie 174.281,20 zł.
Autorka skargi wywodziła, że w niniejszej sprawie doszło do zbycia środków trwałych w drodze umowy sprzedaży przy czym obie strony transakcji są podatnikami VAT Sprzedaż tych towarów podlega więc ustawie o podatku od towarów i usług i w związku z tym taka sprzedaż podlega zwolnieniu od opłaty skarbowej.
Za takim stanowiskiem przemawia wykładnia art. 3 ust. 1 pkt 5 lit a ustawy o opłacie skarbowej przy prawidłowym odczytaniu treści tego przepisu.
Zdaniem skarżącej nie ma żadnych podstaw ku temu, aby zwolnienie od opłaty skarbowej ograniczyć jedynie do sytuacji określonej w art. 7 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o podatku VAT Nie istnieje bowiem żadne uzasadnienie do zróżnicowania treści przepisu art. 7 ustawy VAT i wyłączenia ze zwolnienia z opłaty skarbowej towarów używanych, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 5 tej ustawy.
Na poparcie swego stanowiska strona skarżąca powoływała się na orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego i poglądy doktryny.