Tezy

Jeżeli w oświadczeniu /w którym podatnik twierdził, że spełnia warunki określone dla danego rodzaju działalności/ wprowadził Urząd Skarbowy w błąd to traci prawo do zwolnienia z par. 7 ust. 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 maja 1990 r. w sprawie zwolnienia od podatków obrotowego i dochodowego podatników osiągających przychody z niektórych rodzajów nowo uruchomionej działalności gospodarczej /Dz.U. nr 35 poz. 203/.

Sentencja

oddala skargę.

Uzasadnienie

Elżbieta G. została zwolniona przez urząd skarbowy na rok od płacenia podatku dochodowego i obrotowego /na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 maja 1990 r. w sprawie zwolnienia od podatków obrotowego i dochodowego podatników osiągających przychody z niektórych rodzajów nowo uruchomionej działalności gospodarczej/. We wniosku o wydanie tej decyzji Elżbieta G. stwierdziła, że działalność gospodarczą będzie prowadziła w lokalu wydzierżawionym od jednostki gospodarki uspołecznionej /"Ruch"/, gdzie do tej pory prowadziła działalność na zasadzie umowy o pracę. Następnie podatniczka przedłożyła w urzędzie skarbowym umowę agencyjną z RSW "Prasa-Książka-Ruch", zgodnie z którą otrzymała wynagrodzenie prowizyjne. Jednakże Elżbieta G. w dalszym ciągu twierdziła, że umowa ta nie była umową agencyjną, mimo, że tak się nazywała.

Urząd skarbowy uchylił swoją decyzję, w której zwalniał Elżbietę G., od podatków. Uznał bowiem, że skoro wcześniej pracowała ona na podstawie umowy agencyjnej to nie został spełniony warunek-z par. 2 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 maja 1990 r. przepis ten zawiera bowiem wymóg, aby podatnik w ciągu ostatnich trzech lat nie wykonywał działalności gospodarczej /w tym również na podstawie umowy agencyjnej/.

Urząd skarbowy zwrócił uwagę, że Elżbieta G. swojego zatrudnienia na podstawie umowy agencyjnej nie ujawniła we wniosku o zwolnienie od podatków. Wprowadziła go więc w błąd co do spełnienia warunków, od których uzależnione było zwolnienie.

Elżbieta G. odwołała się do izby skarbowej. Argumentowała, że wynagrodzenie agencyjno-prowizyjne nie stanowiło źródła przychodów, z których dochód podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Wynagrodzenie agencyjno-prowizyjne opodatkowane było podatkiem od wynagrodzeń i nie podlegało podatkowi obrotowemu.

Izba skarbowa utrzymała w mocy decyzję urzędu skarbowego. Elżbieta G. odwołała się do NSA.

Rozpoznając sprawę NSA stwierdził, że rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 18 maja 1990 r. w sprawie zwolnienia od podatku obrotowego i dochodowego podatników osiągających przychody z niektórych rodzajów nowo uruchomionej działalności gospodarczej określiło warunki podmiotowe, przedmiotowe oraz /w par. 4/ organizacyjne, których spełnienie determinuje trwałość przyznanego zwolnienia.

Sąd uznał, że jeżeli w oświadczeniu /w którym podatnik twierdził, że warunki określone dla danego rodzaju działalności/ wprowadził urząd skarbowy w błąd, to traci prawo do zwolnienia z par. 7 ust: 4 wspomnianego rozporządzenia.

Zdaniem sądu, Elżbieta G. wprowadziła urząd skarbowy w błąd. Podała bowiem we wniosku, że jej dotychczasowa działalność uregulowana była stosunkiem pracy, podczas gdy faktycznie była to umowa agencyjna. Wykonywanie w okresie ostatnich trzech lat działalności na podstawie umowy agencyjnej uniemożliwiało uzyskanie zwolnienia od podatków.

Twierdzenie Elżbiety G., że wynagrodzenie wypłacane jej przez RSW "Prasa-Książka-Ruch" podlegało podatkowi od wynagrodzeń, a więc że nie miał tu zastosowania art. 3 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku obrotowym - pozostaje w rozbieżności z obowiązującym wówczas stanem prawnym. Niepłacenie podatku dochodowego i obrotowego nie wynikało z poddania przychodów skarżącej się opodatkowaniu podatkiem od wynagrodzeń. Par. 7 uchwały Rady Ministrów z dnia 18 lutego 1983 r. w sprawie ogólnych warunków agencyjnych i umów na warunkach zlecenia między jednostkami gospodarki uspołecznionej a osobami fizycznymi stanowił, że przepisów uchwały nie stosuje się do osób prowadzących punkty sprzedaży detalicznej na podstawie umów zawartych z RSW "Prasa Książka-Ruch".

Przychody skarżącej nie były też bezterminowo zwolnione ód podatku obrotowego i dochodowego na mocy odrębnych przepisów. Nie płaciła ona tych podatków na podstawie decyzji Ministra Finansów z 1989 r., który zarządził wówczas zaniechanie ustalania i poboru podatku obrotowego i dochodowego od przychodów z działalności handlowej, wykonywanej na podstawie umów agencyjnych lub zleceń zawieranych przez RSW "Prasa-Książka-Ruch" w części przekraczającej podatek od wynagrodzeń i podatek wyrównawczy, które należałyby się. Dlatego też NSA uznał skargę Elżbiety G. za niezasadną i oddalił ją.

Strona 1/1