Katalog przesłanek do wznowienia postępowania podatkowego zakończonego decyzją ostateczną, określony w art. 240 par. 1 pkt 1-8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, ma charakter zamknięty. Oznacza to niedopuszczalność wznowienia postępowania na podstawie jakiejkolwiek innej przesłanki niż wymieniona w tym przepisie. Za taką przesłankę nie może zostać w szczególności uznane powołanie się na odmienną interpretację przepisów prawa dokonaną w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego, podjętej na podstawie art. 49 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, niż zastosowana przez organy podatkowe przy rozstrzygnięciu w sprawie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu sprawy ze skargi Macieja R. na decyzję Minister Finansów z dnia 10 kwietnia 2003 r. (...) w przedmiocie odmowy uchylenia, po wznowieniu postępowania w przedmiocie podatku od towarów i usług - oddala skargę.
Decyzją z dnia 10 kwietnia 2003 r. (...) wydaną na podstawie art. 233 par. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ Minister Finansów utrzymał w mocy decyzję Izby Skarbowej w Sz. z dnia 15 października 2002 r. (...) odmawiającą po wznowieniu postępowania uchylenia ostatecznej w administracyjnym toku instancji decyzji Izby Skarbowej w Sz. z dnia 9 maja 2000 r. (...) utrzymującej w mocy decyzję Urzędu Skarbowego w G. z dnia 24 stycznia 2000 r. (...) określającą Maciejowi R. zobowiązanie i zaległość podatkową w podatku od towarów i usług za miesiąc listopad 1996 r.
W uzasadnieniu decyzji wyjaśniono, że w wyniku przeprowadzonej kontroli w zakresie prawidłowości rozliczenia należnego zobowiązania podatkowego z tytułu podatku od towarów i usług za miesiąc listopad 1996 r. ustalono, iż Maciej R. nie wykazał w ewidencji sprzedaży, prowadzonej dla potrzeb tego podatku oraz w złożonej do Urzędu Skarbowego deklaracji VAT-7 wartości sprzedaży oraz kwot podatku należnego wynikających z dwóch faktur wystawionych dla Banku Spółdzielczego w G. (...) z dnia 7.11.1996 r. i (...) z dnia 13.11.1996 r.
Należności wynikające z tych faktur były przedmiotem sporu pomiędzy wystawcą tych faktur a Bankiem Spółdzielczym w G., ich odbiorcą. Wyrokiem z dnia 22.06.1999 r. Sąd Okręgowy w S. oddalił powództwo Macieja R.
Biorąc pod uwagę stwierdzone nieprawidłowości w zakresie rozliczenia podatku od towarów i usług /zaniżenie należnego zobowiązania/ za miesiąc listopad 1996 r., Urząd Skarbowy w G. decyzją z dnia 24.01.2000 r. określił Maciejowi R. wysokości należnego zobowiązania oraz kwotę zaległości za ten miesiąc. Jako podstawę do wydania przedmiotowej decyzji powołano postanowienia art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.
Po rozpatrzeniu odwołania od tej decyzji Izba Skarbowa w Sz. decyzją z dnia 9 maja 2000 r. utrzymała ją w mocy. W uzasadnieniu decyzji zwrócono uwagę na treść trafnie powołanego przez organ I instancji przepisu art. 33 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i wyjaśniono, iż celem regulacji przewidzianej w tym przepisie było zapobieżenie wystawienia tzw. "pustych faktur."
W ocenie Izby Skarbowej podatnik zobowiązany był do zapłaty podatku wykazanego w wystawionych fakturach niezależnie od tego, czy dokumentowały one rzeczywisty obrót, czy też czynności, które nie miały miejsca.
Pismem z dnia 6.08.2002 r. Maciej R. wystąpił do Izby Skarbowej w Sz. z wnioskiem o wznowienie postępowania zakończonego tą decyzją ostateczną z dnia 9.05.2000 r. Jako przesłankę uzasadniająca celowość wniesionego żądania wskazano postanowienia art. 240 par. 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej. Stanowisko Izby Skarbowej zawarte w uzasadnieniu decyzji odnośnie interpretacji art. 33 ustawy o podatku od towarów i usług nie znajdowało potwierdzenia w uchwale Izby Finansowej Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 kwietnia 2002 r.