Sprawa ze skargi na decyzję Ministra Finansów w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji Ministra Finansów
Tezy

Za datę powstania nadpłaty zgodnie z art. 29 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ należy przyjąć datę złożenia zeznania wstępnego.

W przepisie tym nie ma natomiast wymogu aby w zeznaniu wstępnym podatnik wykazał nadpłatę czego oczekuje się w zaskarżonej decyzji.

Przepis art. 29 ustawy o zobowiązaniach podatkowych nie przewiduje również daty złożenia skorygowanego zeznania ostatecznego jako terminu powstania nadpłaty.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi "P." SA w W. na decyzję Ministra Finansów z dnia 13.04.1999 r. (...) w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji Ministra Finansów - uchyla zaskarżoną decyzję; (...).

Uzasadnienie strona 1/3

Spółka Akcyjna "P." w W. w rocznym zeznaniu o wysokość dochodu osiągniętego w okresie od 1.01.90 r. do 31.12.90 r. na zasadach samoopodatkowania zadeklarowała i wpłaciła podatek dochodowy za ten okres w kwocie 8.198.076,66 zł /po denominacji/. Na wniosek Spółki z dnia 5.11.1993 r., w którym Spółka powołała się na wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 października 1992 r., III ARN 50/92, Drugi Urząd Skarbowy W.-Ś. dokonał zwrotu nadpłaty w kwocie 2.893.897,70 zł /po denominacji/. W podstawie opodatkowania według Spółki uwzględnione zostało saldo różnic kursowych w tym także statystycznych różnic kursowych powstałych w wyniku przeliczenia salda walut obcych pozostających na stanie w dniu 31.12.1990 r. według kursu z tego dnia.

Spółka wystąpiła z wnioskiem z dnia 10.03.1993 r. o zwrot odsetek od zwróconej nadpłaty. Urząd Skarbowy wniosek ten załatwił odmownie. Decyzja z dnia 22.04.1994 r. utrzymana została w mocy przez Izbę Skarbową w W. Zasadność odmowy wypłaty odsetek potwierdził NSA w wyroku z dnia 28 lutego 1996 r. III SA 1094/94.

W dniu 30.12.1996 r. Spółka ponownie złożyła skorygowane zeznanie za 1990 r. i wystąpiła z wnioskiem o zwrot wraz z odsetkami wykazanej w tym zeznaniu nadpłaty w kwocie 1.186.165,12 zł. We wniosku tym Spółka stwierdziła, że bezzasadnie zostały wyłączone z kosztów uzyskania przychodów ujemne różnice kursowe. Zdaniem Spółki nie podlegały uwzględnieniu w podstawie opodatkowania jedynie przychody z tytułu dodatnich różnic kursowych.

Wniosek ten Urząd Skarbowy decyzją załatwił odmownie. Izba Skarbowa w W. decyzją z dnia 24.06.1997 r. utrzymała decyzję Urzędu Skarbowego w mocy.

Spółka pismem z dnia 19 sierpnia 1997 r. /po upływie terminu do wniesienia skargi na decyzję Izby Skarbowej/ wystąpiła z wnioskiem o zmianę w trybie art. 155 Kpa powyższej ostatecznej decyzji Izby Skarbowej poprzez uznanie nadpłaty w kwocie 1.186.165,12 zł i o orzeczenie jej zwrotu wraz z odsetkami. Minister Finansów decyzją z dnia 25.08.1997 r. uchylił decyzję Izby Skarbowej i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia. Przekazując sprawę do ponownego rozpatrzenia wskazano, iż przy wydawaniu decyzji Izba nie wyjaśniła okoliczności powstania ujemnych różnic kursowych czyli kosztów dodatkowych spowodowanych wyższymi kursami walut obcych w dacie faktycznego poniesienia kosztów /zapłaty/ niż przyjęto w dacie ich zarachowania. Po ponownym rozpatrzeniu odwołania Izba Skarbowa utrzymała decyzją z dnia 22.10.1997 r. (...) decyzję Urzędu Skarbowego w mocy.

Powyższa ostateczna decyzja ponownie na wniosek z dnia 29.10.1997 r. i za zgodą Spółki w trybie art. 155 Kpa została decyzją Ministra Finansów z dnia 2.12.1997 r. zamieniona w następujący sposób: "uchyla się zaskarżoną decyzję i określa się należny za 1990 r. podatek dochodowy w wysokości 41.180.138,400 starych złotych, po denominacji 4.118.013,84 PLN oraz stwierdza się prawo do odsetek z tytułu powstałej nadpłaty w kwocie 1.186.165,12, zł od dnia złożenia, tj. 30.12.1996 r., ostatecznego zeznania za 1990 r.

Strona 1/3