Sprawa ze skargi na decyzję Izby Skarbowej w W. w przedmiocie opłaty skarbowej
Tezy

Artykuł 233 par. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ nie pozbawia organu odwoławczego możliwości przesądzenia w uzasadnieniu decyzji zasadności obciążenia podatnika podatkiem lub inną należnością wymienioną w art. 2 tej ustawy, jeżeli przyczyną uchylenia w całości decyzji organu pierwszej instancji i przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia były wyłącznie uchybienia dotyczące obliczania wysokości tej należności.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Witolda A. na decyzję Izby Skarbowej w W. z dnia 3.04.2001 r. (...) w przedmiocie opłaty skarbowej - oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/4

Izba Skarbowa w W. decyzją z dnia 3.04.2001 r. na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 2 lit. "a", art. 10 ust. 1 pkt 1 lit. "c", ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej w związku z art. 14 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych oraz art. 233 par. 2 Ordynacji podatkowej po rozpatrzeniu odwołania od decyzji Urzędu Skarbowego w M.-M. z dnia 14 grudnia 2000 r. w sprawie odmowy umorzenia postępowania podatkowego w zakresie wymiaru opłaty skarbowej i określenia wysokości zaległości podatkowej w opłacie skarbowej w kwocie 72.438,80 zł wraz z odsetkami na dzień wydania decyzji w kwocie 112.371,60 zł - uchyliła zaskarżoną decyzję w całości i przekazała sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji.

W uzasadnieniu decyzji Izba Skarbowa podniosła, że zgodnie z przepisem par. 63 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 9 grudnia 1994 r. w sprawie opłaty skarbowej zwalnia się od opłaty skarbowej określonej w par. 58 - par. 60 przeniesienie własności nieruchomości, z wyjątkiem budynków mieszkalnych lub ich części znajdujących się na obszarze miast, w drodze umów a/ sprzedaży (...) - pod warunkiem, że nieruchomość wejdzie w skład gospodarstwa rolnego nabywcy. Ponieważ ustawa o opłacie skarbowej ani też rozporządzenie wykonawcze w rozważanym okresie nie zawierały definicji gospodarstwa rolnego, należało stosować normy ogólne, wynikające z Kodeksu cywilnego. Z zawartej w art. 55[3] Kc definicji gospodarstwa rolnego wynika, że za gospodarstwo rolne uważa się grunty rolne wraz z gruntami leśnymi, budynkami lub ich częściami, urządzeniami i inwentarzem, jeżeli stanowią lub mogą stanowić zorganizowaną całość gospodarczą, oraz prawami i obowiązkami związanymi z prowadzeniem gospodarstwa rolnego. Niewątpliwie podstawowym składnikiem gospodarstwa rolnego są grunty rolne, zdefiniowane w art. 46 Kodeksu cywilnego jako nieruchomości rolne, które są lub mogą być wykorzystane do prowadzenia działalności wytwórczej w rolnictwie w zakresie produkcji roślinnej i zwierzęcej, nie wyłączając produkcji ogrodniczej, sadowniczej i rybnej. Już z zestawienia powyższych dwóch definicji jasno wynika, że grunty rolne same w sobie nie stanowią jeszcze gospodarstwa rolnego, chociaż są wykorzystane lub mogą być wykorzystane do prowadzenia produkcji rolnej. Istotne znaczenie ma tutaj użyte przez ustawodawcę określenie "zorganizowana całość gospodarcza". Pod pojęciem tym orzecznictwo uznaje te składniki, które stanowią pewien zorganizowany, spójny system gospodarczy zdolny do osiągania założonych celów. Żaden ze składników gospodarstwa rolnego wymienionych w art. 55[3] Kc nie zespolony z pozostałymi, nie nadaje sam przez się gospodarstwu cechy zorganizowanej całości, aczkolwiek z całą pewnością ma odrębną wartość i może być przedmiotem obrotu.

Zdaniem Izby Skarbowej przedmiotowa nieruchomość, którą podatnik nabył w dniu 3.06.1997 r., nie była i nie jest gospodarstwem rolnym, chociaż mogła stanowić część takiego gospodarstwa.

Strona 1/4