Podatki  i  inne świadczenia pieniężne, do  których   mają zastosowanie przepisy Ordynacji  podatkowej, oraz egzekucja t, Podatek od towarów i usług, Administracyjne postępowanie
Tezy

1. Pozostawienie odwołania bez rozpoznania stanowi jedną z postaci niedopuszczalności odwołania przewidzianą w art. 134 Kpa i następuje w formie ostatecznego postanowienia organu II instancji.

2. W sprawach zobowiązań podatkowych rozstrzygnięcie zagadnienia wstępnego nie stanowiło podstawy obligatoryjnego zawieszenia postępowania, lecz ustawodawca pozostawił to ocenie organu podatkowego. Skoro podatkowy organ odwoławczy w ramach pozostawionej mu oceny przyjął, iż wszczęcie postępowania karnego nie uzasadniało zawieszenia postępowania odwoławczego, gdyż wynik postępowania karnego nie będzie miał wpływu na wymiar podatku, to brak jest podstaw do uznania, że naruszył w ten sposób prawo. Fakultatywność oceny w kwestii zawieszenia postępowania powoduje, że ocena taka uchyla się spod kontroli Sądu.

Uzasadnienie strona 1/3

Decyzją z dnia 28.10.1996 r. Urząd Skarbowy w W. określi zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za okres od 5.07.1993 r. do 31.01.1995 r. wraz z sankcją przewidzianą w art. 27 ust. 5 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.

Pismem z dnia 12.11.1996 r. pełnomocnik podatnika zwrócił się do Dyrektora Izby Skarbowej w W. o stwierdzenie nieważności m. in. powyższej decyzji Urzędu Skarbowego w sprawie podatku VAT lub potraktowanie tego pisma jako odwołania oraz o zawieszenie postępowania do uprawomocnienia się decyzji ostatecznych.

W piśmie tym stwierdzono, że Izba Skarbowa uchyliła poprzednią decyzję w sprawie VAT i przekazała sprawę do ponownego rozpatrzenia Urzędowi Skarbowemu jednakże Urząd ten nie naprawił błędów i wad poprzedniego postępowania.

Pismo to Izba Skarbowa w W. potraktowała jako odwołanie od decyzji Urzędu Skarbowego z dnia 28.10.1996 r. w sprawie podatku VAT i na podstawie art. 64 par. 2 i art. 170 Kpa wezwała pełnomocnika podatnika do usunięcia braków odwołania przez sformułowanie zarzutów przeciwko tej decyzji, gdyż odwołanie z dnia 12.11.1996 r. tego wymogu nie spełniało. Izba poinformowała, że jeżeli braki odwołania nie zostaną usunięte w terminie 7 dni od doręczenia wezwania to odwołanie zastanie pozostawione bez rozpoznania.

W odpowiedzi na wezwanie Izby Skarbowej do usunięcia braków odwołania pełnomocnik podatnika w piśmie z dnia 12.05.1997 r. zgłosił wniosek o zawieszenie z urzędu postępowania w przedmiocie odwołania od decyzji Urzędu Skarbowego w sprawie podatku VAT do czasu zapadnięcia prawomocnego orzeczenia w sprawie "Zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa" przez byłą pracownicę Urzędu Skarbowego A. Z. Podał, że trzech podatników stwierdziło, iż osoba ta w trakcie pełnienia obowiązków pracownika Urzędu wymusiła lub usiłowała wymusić prowadzenie księgowości ich firm łącznie ze składaniem deklaracji podatkowych i odprowadzaniem podatków do Urzędu.

Postanowieniem z dnia 26.06.1997 r. Izba Skarbowa w W. na podstawie art. 134 Kpa w zw. z art. 64 par. 2 i art. 170 Kpa stwierdziła niedopuszczalność odwołania od decyzji Urzędu Skarbowego z dnia 28.10.1996 r. określającej zobowiązanie w podatku VAT ponieważ ani odwołanie ani uzupełniające je pismo z 12.05.1997 r. nie zawierały zarzutów przeciwko decyzji Urzędu Skarbowego.

W uzasadnieniu postanowienia Izba Skarbowa podała, że w odpowiedzi na wezwanie do uzupełnienia braków odwołania strona złożyła wniosek o zawieszenie postępowania odwoławczego. Wśród 78 załączonych dokumentów znajdowały się m. in. orzeczenia dyscyplinarne w I instancji US W. wobec (...) protokół spisany przez J. K. pismo do Dyrektora Izby Skarbowej z 12.11.1996 r., które wcześniej zostało potraktowane jako odwołanie, nie było natomiast wśród tych dokumentów zarzutów przeciwko decyzji Urzędu Skarbowego w sprawie podatku od towarów i usług. Nie zostały więc spełnione wymogi określone w art. 170 Kpa.

Strona 1/3