Skarga Banku (...) w W. na decyzję Izby Skarbowej w (...) w przedmiocie wymiaru podatku od towarów i usług za okres od maja do września 1994 r. i na podstawie art. 207 par. 2 pkt 1 oraz art. 208 Kpa w związku z art. 68 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368/ uchylił zaskarżoną decyzję, a także zasądził od Izby Skarbowej osiem tysięcy siedemdziesiąt siedem złotych osiemdziesiąt groszy tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego.
Tezy

1. W świetle art. 25 ust. 1 pkt 4 lit. "a" ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ wyłączenie możliwości obniżenia podatku należnego obowiązuje w wypadku posłużenia się fakturą wystawioną niezgodnie z art. 32, a nie fakturą przechowywaną sprzecznie z par. 33 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 maja 1993 r. w sprawie podatku od towarów i usług /Dz.U. nr 39 poz. 176 ze zm./.

2. Wystawienie faktury na dwa lub więcej podmiotów, które nabyły wspólnie ten sam towar, nie stoi na przeszkodzie obniżeniu przez każdy z nich należnego podatku o odpowiadającą udziałowi we współwłasności część kwoty podatku naliczonego przy nabyciu towaru /art. 19 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym/.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Banku (...) w W. na decyzję Izby Skarbowej w (...) z dnia 28 czerwca 1995 r. w przedmiocie wymiaru podatku od towarów i usług za okres od maja do września 1994 r. i na podstawie art. 207 par. 2 pkt 1 oraz art. 208 Kpa w związku z art. 68 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368/ uchylił zaskarżoną decyzję, a także zasądził od Izby Skarbowej osiem tysięcy siedemdziesiąt siedem złotych osiemdziesiąt groszy tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego.

Uzasadnienie strona 1/4

Dnia 12 maja 1994 r. Bank (...) S.A. w W. zawarł umowę z (...) Leasing sp. z o.o. o wspólnym finansowaniu operacji leasingowych. W par. 2 umowy strony przyjęły, że będą finansować operacje leasingowe w równych częściach i podobnie będą dzielić koszty. Realizując porozumienie, obie spółki nabywały na współwłasność towary /przede wszystkim samochody/, które następnie oddawały w leasing osobom trzecim. Każdy ze współwłaścicieli obniżał sobie na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ należny podatek od towarów i usług o odpowiednią część kwoty podatku naliczonego przy nabyciu towarów.

Praktykę tę zakwestionował Urząd Skarbowy w W., który uznał, że Bank nie miał podstaw do obniżenia podatku. W konsekwencji organ podatkowy wydał w dniu 5 stycznia 1995 r. decyzję wymiarową na podstawie art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./. W decyzji tej nakazał Bankowi zapłacić trzykrotność zawyżenia podatku naliczonego za okres od maja do września 1994 r. włącznie. Zdaniem Urzędu, przeszkodą do obniżenia podatku był art. 25 ust. 1 pkt 4 lit. "a" cytowanej ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług, który nie pozwala obniżyć podatku należnego w wypadku wystawienia faktury niezgodnie z art. 32 tej ustawy. Jako drugą przeszkodę Urząd wymienił par. 19 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 maja 1993 r. w sprawie podatku od towarów i usług /Dz.U. nr 39 poz. 176 ze zm./. Jedyną okolicznością faktyczną, która - zdaniem Urzędu - przesądzała o zastosowaniu obu przepisów /art. 32 ustawy i par. 19 rozporządzenia/, był fakt, że Bank nie miał oryginału faktury. W posiadaniu Banku znajdowała się tylko kserokopia z adnotacją, że oryginał faktury jest dostępny w (...) Leasing sp. z o.o., to znaczy u drugiego współuczestnika porozumienia z dnia 12 maja 1994 r. Sankcję trzykrotności zawyżenia podatku naliczonego Urząd Skarbowy zastosował na podstawie art. 27 ust. 5 pkt 2 wymienionej wyżej ustawy.

Bank (...) odwołał się od decyzji Urzędu Skarbowego, podnosząc, że zakwestionowane faktury odpowiadały warunkom art. 32 ustawy. Jeśli zaś chodzi o par. 19 rozporządzenia, to organ pierwszej instancji nie sprecyzował, na czym miało polegać jego naruszenie. Autorzy odwołania przyznali, że zgodnie z obowiązującymi przepisami podstawę do obniżenia przez nabywcę kwoty podatku należnego stanowi wyłącznie oryginał faktury. Zwrócili jednak uwagę organom podatkowym, że wynika to z par. 31 ust. 3 wspomnianego wyżej rozporządzenia, a nie z przepisów powołanych przez organ pierwszej instancji. Podkreślili przy tym, że obniżenia dokonali na podstawie oryginału faktury. Według strony odwołującej się, przepisy nie wymagają, aby oryginał znajdował się w posiadaniu podatnika.

Strona 1/4