Sprawa ze skargi Spółki z o.o. "E." na decyzje Izby Skarbowej w W. w przedmiocie opłaty skarbowej
Tezy

Jeśli chodzi o alternatywny zarzut nieważności umowy pożyczki, to stwierdzić należało iż rozstrzyganie o nieważności czynności cywilnoprawnej, która faktycznie została dokonana nie mieściło się w uprawnieniach organów podatkowych.

Wykazanie zaś tej okoliczności mogłoby być podstawą do ubiegania się o zwrot uiszczonej opłaty skarbowej na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 3 lit. "a" ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Spółki z o.o. "E." na decyzje Izby Skarbowej w W. z dnia 20.04.1999 r. (...) w przedmiocie opłaty skarbowej - oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/2

Decyzjami z 30.03.1998 r. (...), wydanymi na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy o kontroli skarbowej, art. 1 ust. 1 pkt 2 lit. "c", art. 4 ust. 1, art. 5 ust. 4, art. 7 ust. 2 ustawy o opłacie skarbowej oraz /68 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 9 grudnia 1994 r. w sprawie opłaty skarbowej Teresa S. Inspektor Kontroli Skarbowej z Urzędu Kontroli Skarbowej w W. wymierzyła:

1/ opłatę skarbową w kwocie 4.000 zł od pożyczki w kwocie 2.000.000.000 st. zł udzielonej w grudniu 1994 r. przez Spółkę z o.o "E." Jackowi P. /Prezesowi Spółki/ i

2/ opłatę skarbową w kwocie 6.000 zł od pożyczki w kwocie 300.000 zł udzielonej w 1995 r. przez Spółkę z o.o. "E." firmie "S.-E.", wskazując w uzasadnieniach, że - jak stwierdzono w toku kontroli skarbowej przeprowadzonej w Spółce "E.":

1/ Jacek P. Prezes Spółki pobrał 21.12.1994 r. z jej rachunku bankowego w PKO SA 2.000.000.000 st. zł /200.000 PLN/. Część pobranej kwoty zwrócił 31.12.1994 r. Podjęte pieniądze nie były wykorzystywane ani na działalność gospodarczą ani na funkcjonowanie Spółki. W postępowaniu kontrolnym Jacek P. odmówił wyjaśnienia powodów swojego działania. Fakt pobrania pieniędzy z konta Spółki, zwracanie części kwot w różnych terminach i brak dowodów określających przyczyny takiego działania wskazywały, zdaniem Inspektora, iż stosunek łączący faktycznie Prezesa ze Spółką odpowiada umowie pożyczki opisanej w art. 720 par. 1 Kc, co w konsekwencji wiązało się z koniecznością uiszczenia opłaty skarbowej,

2/ 24 października 1995 r. Spółka "E." przekazała firmie "S.-E.", głównemu odbiorcy swoich towarów, kwotę 300.000 zł. Zwrot nastąpił 30.09.1996 r. - w dniu likwidacji firmy "S.-E.".

Inspektor nie uznała za wiarygodne wyjaśnień Głównego Księgowego Spółki, iż wypłata była skutkiem mylnego ustalenia wzajemnych rozliczeń między firmami ponieważ zarówno w październiku jak też w listopadzie i grudniu dłużnikiem była firma "S.-E."; jej zadłużenia systematycznie rosły: 516.429,18 zł na koniec października, 663.300,18 zł na koniec listopada i 853.966,48 zł na koniec grudnia 1995 r.

W tej sytuacji fakt przekazania kwoty 300.000 zł należało potraktować jak pożyczkę tej kwoty.

Od decyzji (...) odwołania złożyli: Jacek P. i Spółka "E."; od decyzji (...) Spółka "E." wywodząc, że zadysponowanie środkami Spółki na rzecz Jacka P. miało charakter depozytu nieprawidłowego /art. 845 Kc/, który nie staje się pożyczką nawet gdy biorący w depozyt wykorzystuje pieniądze /lub inne rzeczy/ na własne cele, natomiast przekazanie środków finansowych firmie "S.-E." w istocie było ustanowieniem prawa użytkowania nieprawidłowego o jakim mowa w art. 252 i n. Kc.

Zarówno depozyt nieprawidłowy jak i użytkowanie nieprawidłowe diametralnie różnią się od umowy pożyczki. Obie te instytucje nie podlegają opłacie skarbowej.

Izba Skarbowa w W. decyzjami z 20.04.1999 r.:

- (...) - skierowaną do Spółki "E." i do Jacka P.,

- (...) - skierowaną do Spółki "E." decyzje wymiarowe organu I instancji utrzymała w mocy wskazując w uzasadnieniach, że:

analiza zebranego materiału dowodowego w obu sprawach potwierdziła prawidłowość jego oceny dokonanej przez Inspektora Kontroli Skarbowej, któremu przysługiwało uprawnienie do wyjaśnienia rzeczywistej treści stosunku prawnego łączącego strony.

Strona 1/2