uchyla zaskarżoną decyzję.
Nie mogło być rażącym naruszeniem prawa nie wyciągnięcie konsekwencji prawnych z faktu nie prowadzenia księgi przez podatnika zwolnionego od podatków. Wyjaśnienie tego czy podatnik taki obowiązek posiadał czy nie, wobec niedociągnięć legislacyjnych, wymaga przeprowadzenia wykładni prawa. Zagadnienie to regulują dwa akty prawne tej samej rangi - rozporządzenia Ministra Finansów.
Pierwsze z nich, z dnia 29 grudnia 1988 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów /Dz.U.nr 44 poz. 350 ze zm./ w par. 1 ust. 1 pkt 2 wyłącza z tego obowiązku osoby zwolnione od podatków obrotowego i dochodowego.
Drugie natomiast z dnia 18 maja 1990 r. w sprawie zwolnienia od podatku obrotowego i dochodowego podatników osiągających przychody z niektórych rodzajów nowo uruchomionej działalności gospodarczej /Dz.U. nr 35 poz. 203 ze zm./ w par. 5 ust. 2 pkt 1 nakazuje osobom zwolnionym od podatku obrotowego i dochodowego taką księgę prowadzić.
Wadliwa wykładnia prawa nie może być oceniona jako rażące naruszenie prawa. Ta kwalifikowana forma nieposzanowania normy prawnej odnosi się tylko do sytuacji oczywistych gdy przekroczenie prawa jest jasne i jednoznaczne. Instytucja ta nie mogła zatem znaleźć zastosowania do decyzji dotyczącej cofnięcia zwolnienia od podatków z uwagi na uchybienie obowiązkowi prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów ponieważ stwierdzenie istnienia obowiązku prowadzenia księgi wymagało wykładni prawa.