Podatki  i  inne świadczenia pieniężne, do  których   mają zastosowanie przepisy Ordynacji  podatkowej, oraz egzekucja t, Podatek dochodowy od osób fizycznych, Administracyjne postępowanie
Tezy

Zawyżenie opłat za przejazdy taksówkowe w świetle par. 7 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 1996 r. w sprawie karty podatkowej /Dz.U. nr 151 poz. 717/ nie stanowi podstawy prawnej do zastosowania 50 procent podwyżki karty podatkowej.

Uzasadnienie strona 1/2

Zaskarżoną decyzją z dnia 2 czerwca 1997 r. Izba Skarbowa w W. utrzymała w mocy decyzję Urzędu Skarbowego z dnia 7 marca 1997 r. w sprawie ustalenia Jarosławowi Z. wysokości kwoty podatkowej na 1997 r. W motywach rozstrzygnięcia podano, że organ podatkowy I instancji ustalił podatnikowi kartę podatkową według stawki miesięcznej określonej w tabeli stanowiącej załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 1996 r. w sprawie karty podatkowej /Dz.U. nr 151 poz. 717/ w wysokości 214,50 zł, przy zastosowaniu 50 procent podwyżki od kwoty 143,00 zł.

Izba Skarbowa w W. stwierdziła, że przyczyną zastosowania podwyżki wysokości karty podatkowej była udokumentowana okoliczność pobierania przez Jarosława Z. zawyżonych opłat za przewóz taksówką osobową oraz fakt, że odwołanie od decyzji Urzędu Skarbowego nie zawierało żadnych merytorycznych zarzutów.

W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Jarosław Z. zarzucał decyzji Izby Skarbowej w W., że nie przedstawia dowodów na zawyżanie przez niego opłat za przewóz. Podkreślał, że jest jedynym żywicielem rodziny. Dwaj synowie są chorzy i muszą przyjmować codziennie leki, co kosztuje. Zastosowana podwyżka karty podatkowej, przy "dzisiejszym trybie pracy taksówkarza" jest dużym obciążeniem.

W odpowiedzi na skargę Izba Skarbowa w W. wnosiła o jej oddalenie, podtrzymując swoje stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Z mocy przepisu art. 21 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368/, Sąd ten jest właściwy do badania legalności zaskarżonych decyzji, a więc ich zgodności z prawem. Dokonując kontroli decyzji Izby Skarbowej w W. z dnia 2 czerwca 1997 r. Sąd stwierdził, że narusza ona prawo, zarówno materialne jak i procesowe.

Jak wynika z decyzji organu podatkowego I instancji podwyżkę stawki miesięcznej karty podatkowej zastosowano skarżącemu na podstawie par. 7 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 1996 r. w sprawie karty podatkowej /Dz.U. nr 151 poz. 717/. Z przepisu tego wynika, że w wypadku gdy podatnik prowadzi działalność w zakresie usług transportowych przy użyciu jednego pojazdu w rozmiarach wskazujących na to, że określone w części V tabeli, stanowiącej załącznik nr 1 do wymienionego rozporządzenia, stawki karty podatkowej byłyby oczywiście nieodpowiednie, stawki te mogą być na wniosek podatnika lub z urzędu obniżone lub podwyższone, nie więcej jednak niż o 50 procent.

Objaśnienia do części V usługi transportowe wskazanego wyżej załącznika nr 1 do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 1996 r. określają przypadki w jakich stawki karty podatkowej mogą być podwyższone. Jak chodzi o usługi taksówkowe w zakresie przewozu osób jest nim wykonywanie działalności ze zmiennikiem. Wskazany przypadek umożliwiający podwyżkę wysokości karty podatkowej do 50 procent należy traktować niewątpliwie jako przykładowy. Dokonane w omawianych objaśnieniach ustalenia stanowią jednak dla organów podatkowych swego rodzaju wytyczną w zakresie postępowania w omawianym zakresie. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego nie mieści się w zakresie objętym podwyżką karty podatkowej stan utrwalony w aktach sprawy, stanowiący podstawę faktyczną dla podwyżki skarżącemu tej karty. Zawyżenie opłat za przejazdy taksówkowe skarżącego w świetle powołanych przepisów prawa nie stanowi podstawy prawnej do zastosowania 50 procent podwyżki karty podatkowej.

Strona 1/2