Przyjęcie przez podatnika, który rozpoczął działalność gospodarczą w maju 1993 r., iż obejmuje go zwolnienie od podatku od towarów i usług przewidziane w art. 14 ust. 1 pkt 1 lub ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ i nie złożenie zatem stosownego oświadczenia o wyborze zwolnienia powoduje, że podatnik staje się podatnikiem podatku od towarów i usług już od 5 lipca 1993 r., ze wszystkimi tego konsekwencjami.
oddala skargę w przedmiocie przywrócenia terminu do złożenia deklaracji VAT.
Z dniem 4 maja 1993 r. rozpoczęła działalność gospodarczą w zakresie handlu artykułami spożywczymi trzyosobowa spółka cywilna "W." w składzie Danuta P. Jadwiga B. i Centrala Handlowa Przemysłu Muzycznego w W. W roku 1993 Spółka nie składała oświadczenia o wyborze zwolnienia od podatku od towarów i usług, lecz w dniu 7 kwietnia 1994 r. złożyła w Urzędzie Skarbowym we W. wniosek o odroczenie terminu do złożenia tego oświadczenia dot. roku 1993. Wniosek Spółka motywowała tym, że jeden ze wspólników tj. Centrala Handlowa Przemysłu Muzycznego decydująca w rzeczywistości o działaniach Spółki w dniu 31 grudnia 1993 r. zdecydowała o "przystąpieniu do VAT od 7 stycznia 1994 r." co Spółka uczyniła.
Decyzją z dnia 30 maja 1994 r. Urząd Skarbowy w W. na podstawie art. 13 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./ oraz art. 104 Kpa odmówił odroczenia terminu do złożenia oświadczenia o wyborze zwolnienia od podatku w roku 1993.
W odwołaniu od tej decyzji b. wspólnicy /Spółka przestała istnieć z dniem 3 marca 1994 r./ wyjaśnili, że w roku 1992 oraz do dnia wejścia w życie ustawy o podatku od towarów i usług Spółka nie osiągnęła obrotu przekraczającego 600 mln zł w związku z tym nie złożyła zgłoszenia rejestracyjnego w tym podatku. Wniosek o przywrócenie terminu do złożenia oświadczenia o wyborze zwolnienia od podatku w roku 1993 złożyła za namową pracownika Urzędu Skarbowego w związku z przeprowadzoną kontrolą jej dokumentacji podatkowej.
Zarzuciła, że decyzja Urzędu Skarbowego wydana została na podstawie przepisów ustawy o zobowiązaniach podatkowych oraz Kpa z pominięciem przepisów dot. podatku od towarów i usług.
Decyzją z dnia 20 lipca 1994 r. Izba Skarbowa we W. utrzymała w mocy decyzję Urzędu Skarbowego wyjaśniając, że Spółka jako podmiot rozpoczynający działalność przed wejściem w życie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ wybierając zwolnienie od podatku miała - zgodnie z art. 48 tej ustawy - obowiązek złożenia w Urzędzie Skarbowym stosownego oświadczenia do dnia 3 września 1993 r. Wniosku takiego w 1993 r. nie złożono. Wpłynął on dopiero 7 kwietnia 1994 r., przy czym nie przedstawiono żadnych istotnych argumentów tak znacznego opóźnienia. Odnosząc się do zarzutu niewłaściwego powołania podstawy prawnej decyzji Urzędu Skarbowego Izba Skarbowa wyjaśniła, że wniosek Spółki dotyczył odroczenia terminu określonego w ustawie podatkowej i przepisem, który umożliwia organom podatkowym odroczenie takiego terminu jest art. 13 ust. 3 ustawy o zobowiązaniach podatkowych. Natomiast przekroczony termin wynikał z art. 48 ustawy o podatku od towarów i usług.
Skargę na decyzję Izby Skarbowej b. wspólnicy Spółki "W." uzasadnili tym, że czują się pokrzywdzeni potraktowaniem ich przez Urząd Skarbowy i konsekwencjami wydanych decyzji. Powtórzyli wyjaśnienia przedstawione uprzednio w postępowaniu odwoławczym podkreślając, że dopiero w grudniu 1993 r. obroty Spółki przekroczyły obrót w wysokości 600 mln zł, co spowodowało złożenie w dniu 6 stycznia 1994 r. zgłoszenia rejestracyjnego w podatku VAT i że - ich zdaniem - dopiero od lutego 1994 r. S.C. "W." stała się podatnikiem tego podatku. Według skarżących zmuszenie ich do złożenia wniosku o odroczenie terminu do złożenia oświadczenia o wyborze zwolnienia od podatku było niezgodne z przepisami i naraziło ich na konsekwencje finansowe.