Sprawa ze skargi na decyzję SKO (...) w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji Prezydenta Miasta (...) dotyczącej lokalizacji zespołu garaży ekologicznych na terenie osiedla (..) na skutek rewizji nadzwyczajnej Prokuratora Generalnego (...) od wyroku NSA Ośrodek Zamiejscowy w Lublinie II SA/Lu 158/96 i II SA/Lu 106/96~ uchyla zaskarżony wyrok i
Tezy

Jeśli w sprawie występują sprzeczne interesy stron, obowiązkiem organów administracji i sądu jest przeprowadzenie analizy tych interesów i stwierdzenie w uzasadnieniu rozstrzygnięcia, jakie to względy /zarówno prawne jak i społeczne/ zostały przy podejmowaniu rozstrzygnięcia wzięte pod uwagę, dlaczego pewne argumenty zostały przedłożone nad inne i w jaki sposób interesy strony, dla której rozstrzygnięcie jest negatywne, zostały wzięte pod uwagę.

Sentencja

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy ze skargi Spółdzielni Mieszkaniowej (...) i Zespół Budowy Garaży (...) na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego (...) w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji Prezydenta Miasta (...) dotyczącej lokalizacji zespołu garaży ekologicznych na terenie osiedla (..) na skutek rewizji nadzwyczajnej Prokuratora Generalnego (...) od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Lublinie z dnia 27 czerwca 1996 r. II SA/Lu 158/96 i II SA/Lu 106/96

uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/4

Prokurator Generalny wniósł w dniu 24 grudnia 1996 r. rewizję nadzwyczajną od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodka Zamiejscowego w Lublinie z dnia 27 czerwca 1996 r. (...) wydanego w sprawie ze skargi Spółdzielni Mieszkaniowej "C." w L. i Zespołu Budowy Garaży na Osiedlu (...) Spółdzielni Mieszkaniowej "C." w L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia 29 grudnia 1995 r. (...) w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji Prezydenta Miasta L. dotyczącej lokalizacji zespołu nr 3 garaży ekologicznych na terenie osiedla (...) w L.

Wyrokowi powyższemu zarzucił rażące naruszenie w szczególności art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368/ w związku z art. 47 ustawy z dnia 12 lipca 1984 r. o planowaniu przestrzennym /Dz.U. 1989 nr 17 poz. 99 ze zm./ wnosząc w konsekwencji o jego uchylenie i oddalenie skargi lub też o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu - Ośrodkowi Zamiejscowemu w Lublinie do ponownego rozpoznania.

Stan faktyczny sprawy przedstawiał się następująco:

Dyrektor Wydziału Budownictwa, Urbanistyki i Architektury Urzędu Miejskiego w L., działający z upoważnienia Prezydenta Miasta L., decyzją z dnia 25 października 1993 r. ustalił lokalizację zespołu nr 3 garaży ekologicznych na terenie osiedla (...) w L. Kolegium Odwoławcze przy L. Sejmiku Samorządowym decyzją z dnia 6 maja 1994 r. stwierdziło nieważność tej decyzji, uznając że powyższa inwestycja mieści się w pojęciu infrastruktury socjalnej związanej z budownictwem mieszkaniowym i w świetle przepisów ustawy z dnia 4 października 1991 r. o zmianie niektórych warunków przygotowania inwestycji budownictwa mieszkaniowego w latach 1991-1995 oraz o zmianie niektórych ustaw /Dz.U. nr 103 poz. 446/ wydanie decyzji lokalizacyjnej w odniesieniu do tej inwestycji pozbawione było podstawy prawnej. Wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 lutego 1995 r. (...) w motywach którego podniesiono, że wymieniona ustawa z dnia 4 października 1991 r. ma charakter epizodyczny i regulacja prawna przez nią dokonana jest czasowa, decyzja Kolegium Odwoławczego została uchylona. Stwierdzono przy tym, że decyzja ta nie wyjaśniła, czy na osiedlu realizowana jest zabudowa mieszkalna, czy też zabudowa została zakończona przed wejściem w życie ustawy i wówczas jej przepisy nie miałyby zastosowania do przedmiotowych garaży. Z ustaleniami w tym zakresie wiąże się kwestia wydania decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji zgodnie z art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 12 lipca 1984 r. o planowaniu przestrzennym /Dz.U. 1989 nr 17 poz. 99 ze zm./.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia 9 października 1995 r. odmówiło stwierdzenia nieważności decyzji o ustaleniu lokalizacji przedmiotowego zespołu garażowego. Stwierdzono, że dla terenu wymienionej inwestycji obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego L. Zespołu Miejskiego, zatwierdzony uchwałą (...) Miejskiej Rady Narodowej w L. z dnia 30 grudnia 1986 r. /Dz.Urz. Woj. L. 1987 nr 2 poz. 25/. Z tekstu tego planu wynika, że teren, na którym zlokalizowano garaże, przeznaczony jest pod budowę osiedla mieszkaniowego (...). Garaże i parkingi w osiedlach mieszkaniowych są częścią osiedli jako urządzenia komunikacji wewnętrznej związane z zaspokojeniem potrzeb mieszkańców, dlatego lokalizacja garaży na terenie wymienionego osiedla nie jest sprzeczna z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, pod warunkiem że nie koliduje ona z innymi obiektami i urządzeniami realizowanymi w ramach osiedla, a do takich obiektów i urządzeń należą między innymi tereny zieleni miejskiej. Według art. 42 ust. 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska /Dz.U. 1994 nr 49 poz. 196 ze zm./ zieleń miejską stanowią zespoły roślinności znajdujące się na terenach przeznaczonych w planie zagospodarowania przestrzennego na cele wypoczynkowe zdrowotne i estetyczne, w szczególności parki, zieleńce, zieleń na ulicach i placach, zieleń izolacyjna, pracownicze ogrody działkowe. Plan zagospodarowania przestrzennego osiedla (...) nie zawiera zapisu o przeznaczeniu jego terenów pod zieleń miejską i przez to nie jest możliwe określenie terenów zieleni oraz stwierdzenie, czy kolidują z nimi projektowane inwestycje. Nie przesądza to, że takich terenów w ramach osiedla nie ma. Przedsięwzięcie inwestycyjne związane z realizacją osiedla mieszkaniowego obejmuje swoim zakresem inwestycję podstawową /budynki mieszkalne/ oraz inwestycje towarzyszące. W związku z tym w pojęciu "osiedle mieszkaniowe" określonym w planie zagospodarowania przestrzennego mieszczą się również "tereny zieleni". O usytuowaniu tych terenów w ramach osiedla mieszkaniowego rozstrzygnął plan realizacyjny. Część graficzna tego planu zawiera układ zieleni wysokiej i niskiej. Ponieważ dokument taki nie został w sprawie przedłożony, nie można było ustalić, czy lokalizacja przedmiotowych garaży nastąpiła na terenach zieleni. W związku z tym nie było podstaw do przyjęcia, że decyzja lokalizacyjna jest niezgodna z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i przez to jest nieważna.

Strona 1/4