Prowadzenie przez spółkę cywilną takiej samej działalności, co tworzące je spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, nie jest przeszkodą do jej rejestracji jako podmiotu gospodarczego.
Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy ze skargi "I." Spółki z o.o. w B. na decyzję Wojewody W. z dnia 28 kwietnia 1997 r., (...) w przedmiocie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości (...) od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 grudnia 1997 r., II SA 752/97
uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje NSA w Warszawie do ponownego rozpoznania.
Minister Sprawiedliwości w sprawie ze skargi "I." Sp. z o.o. w B. na decyzję Wojewody W. z dnia 28 kwietnia 1997 r. w przedmiocie odmowy wpisu do ewidencji działalności gospodarczej spółki cywilnej "D.-T." wniósł rewizję nadzwyczajną od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 4 grudnia 1997 r., II SA 752/97. W wyroku tym NSA podzielił pogląd organów administracji, że spółka cywilna, utworzona przez dwie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, nie jest podmiotem gospodarczym w rozumieniu art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./ z tego względu, że wszystkie trzy spółki prowadzą taką sama działalność /tu - turystyczną/. Podniesiono także w uzasadnieniu wyroku, iż spółka "D.-T." nie przedstawiła żadnych dowodów wykazujących jej odrębną działalność i odrębny majątek, ani też pisemnej umowy spółki cywilnej. W rewizji nadzwyczajnej zarzucono rażące naruszenie art. 27 ust. 1 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym oraz art. 2 ust. 1 i 2 oraz art. 10 pkt 2 ustawy o działalności gospodarczej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Rewizja nadzwyczajna jest uzasadniona z uwagi na rażące naruszenie art. 2 ust. 2 ustawy o działalności gospodarczej. Zarzuty dotyczące naruszenia art. 2 ust. 1 oraz art. 10 pkt 2 nie zostały w rewizji nadzwyczajnej uzasadnione i nie mogą być rozpatrywane przez Sąd Najwyższy. Rewizje nadzwyczajne są bowiem rozpoznawane przy odpowiednim stosowaniu przepisów o postępowaniu kasacyjnym /art. 10 ustawy z dnia 1 marca 1996 r. o zmianie Kodeksu postępowania cywilnego (...) Dz.U. nr 43 poz. 189 ze zm./ a z nich wynika, że podstawy kasacyjne muszą zawierać uzasadnienie /art. 393[3] Kpc/. Ustalone orzecznictwo Sądu Najwyższego przyjmuje, że nie mogą być rozpatrywane zarzuty naruszenia przepisów powołanych jako podstawy kasacyjne /odpowiednio - rewizji nadzwyczajnej/, jeżeli nie uzasadniono, na czym polega naruszenie tych przepisów.
Według art. 2 ust. 2 ustawy o działalności gospodarczej podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą, zwanym dalej "podmiotem gospodarczym" może być osoba fizyczna, osoba prawna, a także jednostka organizacyjna nie mająca osobowości prawnej, utworzona zgodnie z przepisami prawa, jeżeli jej przedmiot działania obejmuje prowadzenie działalności gospodarczej. Trafnie podniesiono w rewizji nadzwyczajnej, iż ubiegająca się o wpis do rejestru działalności gospodarczej spółka cywilna "D.-T." spełnia wymagania przewidziane w tym przepisie. Przede wszystkim - co nie jest negowane w zaskarżonym wyroku - spółki z ograniczoną odpowiedzialnością mogą zawierać między sobą umowy spółki cywilnej, a obowiązek zawarcia takiej umowy w formie pisemnej ma tylko znaczenie dowodowe /art. 860 Kc/. Ponadto należy zauważyć, że przepisy o postępowaniu ewidencyjnym /Rozdział drugi ustawy o działalności gospodarczej - art. 13 - 19/ nie upoważniają organów administracji do kontrolowania zasadności wniosku o wpisanie do ewidencji. Świadczy o tym w szczególności art. 15 ust. 1 tej ustawy, według którego organ ewidencyjny dokonuje wpisu do ewidencji działalności gospodarczej stosownie do zgłoszenia /chyba że zawiera ono braki formalne - art. 16 ustawy lub jest niedopuszczalne z innych przyczyn - art. 17/.
Z tych względów na podstawie art. 393[13] Kpc w związku z art. 10 ustawy z dnia 1 marca 1996 r. o zmianie Kodeksu postępowania cywilnego (...) /Dz.U. nr 43 poz. 189 ze zm./, orzeczono jak w sentencji.