Sprawa ze skargi na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody B. w przedmiocie stwierdzenia nieważności par. 5 uchwały Nr XXXII/177/98 z 17 kwietnia 1998 r. w sprawie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego na skutek rewizji nadzwyczajnej Prokuratora Generalnego (...) od wyroku NSA
Tezy

Ochrona dóbr kultury wymaga również stosownej przestrzennej koordynacji realizacji różnych celów i zadań, a więc także właściwego zagospodarowania przestrzeni sąsiadujących z obiektami lub terenami, które stanowią przedmiot ochrony jako dobra kultury /art. 1 ust. 2, art. 2 ust. 1 i art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym - Dz.U. nr 89 poz. 415 ze zm. w związku z art. 11 oraz art. 1 i art. 5 ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o ochronie dóbr kultury i o muzeach - Dz.U. nr 10 poz. 48 ze zm./.

Sentencja

Sąd Najwyższy z udziałem prokuratora Prokuratury Krajowej Włodzimierza Skoniecznego po rozpoznaniu sprawy ze skargi Rady Gminy w B. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody B. z dnia 13 maja 1998 r., (...) w przedmiocie stwierdzenia nieważności par. 5 uchwały Nr XXXII/177/98 z 17 kwietnia 1998 r. w sprawie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego na skutek rewizji nadzwyczajnej Prokuratora Generalnego (...) od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego - Ośrodka Zamiejscowego w Białymstoku z dnia 28 października 1998 r. SA/Bk 931/98 uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę.

Inne orzeczenia o symbolu:
615 Sprawy zagospodarowania przestrzennego
Inne orzeczenia z hasłem:
Zagospodarowanie przestrzenne
Ochrona dóbr kultury
Inne orzeczenia sądu:
Sąd Najwyższy
Uzasadnienie strona 1/3

Wojewoda B. rozstrzygnięciem nadzorczym z dnia 13 maja 1998 r. (...), podjętym na podstawie art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /t.j. Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm. - powoływanej nadal jako: ustawa o samorządzie terytorialnym/, stwierdził nieważność par. 5 uchwały Nr XXXII/177/98 Rady Gminy w B. z dnia 17 kwietnia 1998 r. w sprawie zmiany miejscowego planu szczegółowego zagospodarowania przestrzennego B., z tej przyczyny, że przy ustalaniu treści par. 5 powyższej uchwały Rady Gminy w B. naruszony został przepis art. 18 ust. 2 pkt 4 lit. "a" ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. nr 89 poz. 415 ze zm./ powoływanej nadal jako: ustawa o zagospodarowaniu przestrzennym/, przewidujący obowiązek uzgodnienia projektu planu z organami właściwymi do uzgadniania miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, pomimo że już wcześniej Wojewódzki Konserwator Zabytków pismem z dnia 29 grudnia 1997 r. (...) wskazał na konieczność pozostawienia obszarów oznaczonych w planie symbolami 6.50 UT oraz 6.51 RP jako wolnych od zabudowy /opinia ta nie została uwzględniona w projekcie planu/. W tej sytuacji konieczne było stwierdzenie nieważności par. 5 wymienionej wyżej uchwały Rady Gminy w B., ponieważ każde naruszenie procedury planowania określonej przepisem art. 18 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym powoduje nieważność uchwały gminy w całości lub w części /art. 27 ust. 1 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym/. W wyniku skargi Gminy Białowieża, Naczelny Sąd Administracyjny - Ośrodek Zamiejscowy w Białymstoku wyrokiem z dnia 28 października 1998 r. /SA/Bk 931/98/ uchylił powyższe rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody B. W uzasadnieniu tego wyroku Sąd stwierdził, że skoro w art. 18 ust. 2 pkt 4 lit. "a" ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym mowa jest o obowiązku uzgadniania projektu planu z "organami właściwymi do uzgadniania miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, na podstawie przepisów szczególnych", to oznacza to, iż w danym wypadku chodzi o kompetencje Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków wynikające z art. 11 ust. 1 i ust. 2 w związku z art. 1 i art. 5 pkt 12 ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o ochronie dóbr kultury /Dz.U. nr 10 poz. 48 ze zm. - powoływanej nadal jako: ustawa o ochronie dóbr kultury/.

Wedle interpretacji Naczelnego Sądu Administracyjnego, z przepisów tych wynika, że obowiązek uzgadniania projektów planów zagospodarowania przestrzennego z właściwym wojewódzkim konserwatorem zabytków, który działa w imieniu wojewody, dotyczy jedynie ochrony krajobrazu kulturowego w formie ustanowionych stref ochrony konserwatorskiej, rezerwatów i parków kulturowych. Za taką interpretacją przemawia - w opinii Sądu - także i to: "iż brak uzgodnienia nie podlega zaskarżeniu". Tymczasem, w przedmiotowej sprawie jest poza sporem, że teren objęty uchwałą o zmianie planu zagospodarowania przestrzennego jedynie graniczy ze strefą ochrony konserwatorskiej, a więc znajduje się poza jej granicami i z tej przyczyny brak jest podstaw do uznania, że istniał w tym wypadku obowiązek dokonania uzgodnienia projektu planu zagospodarowania przestrzennego z Wojewódzkim Konserwatorem Zabytków. Natomiast stanowisko organu nadzorczego, wedle którego obowiązek uzgadniania dotyczy całego terenu, niezależnie od tego, czy jest on objęty granicami ochrony konserwatorskiej, nie ma oparcia w obowiązujących przepisach prawnych. Naczelny Sąd Administracyjny zwrócił w tym kontekście uwagę na to, że: "Sam organ, mimo braku uzgodnienia Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków dla całego projektu uchwały, co wynika z pisma skierowanego do Wójta Gminy z 29.12.1997 r., jedynie co do części tej uchwały /par. 5/ stwierdził nieważność, mimo że zgodnie z prezentowanym przez siebie stanowiskiem, winien stwierdzić nieważność całej uchwały".

Strona 1/3
Inne orzeczenia o symbolu:
615 Sprawy zagospodarowania przestrzennego
Inne orzeczenia z hasłem:
Zagospodarowanie przestrzenne
Ochrona dóbr kultury
Inne orzeczenia sądu:
Sąd Najwyższy