Wznowienie postępowania administracyjnego /art. 145 par. 1 pkt 5 Kpa/ powinno nastąpić nie tylko z uwagi na ujawnienie nowych dowodów, ale także i nowych okoliczności faktycznych istotnych dla sprawy, istniejących w dniu wydania decyzji oraz nieznanych organowi, który ją wydał.
Sąd Najwyższy z udziałem prokuratora Prokuratury Krajowej Waldemara Grudzieckiego w sprawie ze skargi Przedsiębiorstwa Obsługi PKS Zakładu w W. na decyzję Prezesa Głównego Urzędu Ceł w W. z dnia 10 lutego 1999 r. (...) w przedmiocie wymiaru cła po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Administracyjnej, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 6 marca 2002 r. rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości (...) od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Ośrodka Zamiejscowego w Lublinie z dnia 30 czerwca 2000 r., I SA/Lu 258/99 - uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę NSA OZ w Lublinie do ponownego rozpoznania.
Dyrektor Urzędu Celnego w T. ostateczną decyzją z dnia 14 marca 1997 r., zawartą w JDA SAD (...), wydaną na wniosek importera - Przedsiębiorstwa Obsługi PKS - Zakład w W., dopuścił do obrotu na polskim obszarze celnym towar zadeklarowany jako olej opałowy o zawartości siarki w masie nie przekraczającej 1 procent, klasyfikując go - zgodnie z wnioskiem strony i załączonym przez nią pozwoleniem przywozu z dnia 12 marca 1997 r. - według kodu PCN 2710 00 74 0 ze stawką celną autonomiczną 25 procent, biorąc także pod uwagę i to, że do zgłoszenia celnego importer dołączył białoruski certyfikat jakości (...) z dnia 9 marca 1997 r.
Równocześnie, na zlecenie importera, przy zgłoszeniu celnym, SGS "S.-P." pobrał próbki towaru do analizy z 22 cystern. Ponieważ wyniki tej analizy, ujęte w certyfikacie jakości z dnia 19 marca 1997 r. wykazały, że olej nie odpowiadał fizyko-chemicznym cechom "ciężkiego oleju opałowego", objętego wskazanym przy zgłoszeniu do odprawy celnej kodem PCN. Dyrektor Urzędu Celnego w T. przejął próbki towaru od SGS "S.-P." i przesłał je do analizy do Instytutu Technologii Nafty w K., który w sprawozdaniu z dnia 16 czerwca 1997 r. stwierdził, że w wyniku analizy ustalono, iż sprowadzony olej należy zaklasyfikować do kodu PCN 2710 00 67 9 taryfy celnej.
Biorąc to pod uwagę, Dyrektor Urzędu Celnego w T. postanowieniem z dnia 15 października 1997 r., wydanym na podstawie art. 145 par. 1 pkt 5 Kpa, wznowił postępowanie w sprawie, a następnie decyzją z dnia 12 lutego 1998 r. dokonał ponownego ustalenia klasyfikacji taryfowej i wymiaru cła od przedmiotowego towaru, stwierdzając, że towar powinien zostać zaklasyfikowany jako olej opałowy lekki, czyli do kodu PCN 2710 00 67 9 ze stawką celną autonomiczną 35 procent.
W wyniku odwołania strony - importera od tej ostatniej decyzji, Prezes Głównego Urzędu Ceł decyzją z dnia 10 lutego 1999 r. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję, a w uzasadnieniu swego rozstrzygnięcia stwierdził, że: po pierwsze - dokumentem potwierdzającym stan towaru jest nie tylko certyfikat jakości SGS "S.-P.", ale także ekspertyza Instytutu Technologii Nafty w K.; oraz po drugie - że w rozpoznawanej sprawie strona, składając wniosek o wszczęcie postępowania celnego, przedstawiła stan towaru w sposób niezgodny ze stanem faktycznym, a zatem nie dopełniła obowiązku właściwego zgłoszenia towaru do odprawy celnej, wynikającego z art. 40 ust. 1 i art. 50 ust. 1 i ust. 3 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /t.j. Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm. - powoływanej nadal jako: Prawo celne/, a przy tym załączyła do swego zgłoszenia pozwolenie na przywóz towaru, który faktycznie nie był przedmiotem importu; tym samym, importer, poprzez wadliwe wypełnienie pola nr 33 w dokumencie SAD, błędnie wnioskował o zastosowanie wobec zgłoszonego do odprawy oleju opałowego kodu (...), dla którego przysługuje autonomiczna stawka celna w wysokości 25 procent. Strona wniosła skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego na powyższą decyzję Prezesa Głównego Urzędu Ceł.