Sprawa ze skargi na decyzję Izby Skarbowej w P. w przedmiocie wymiaru opłaty skarbowej od umowy kupna
Tezy

Nie można być podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży wierzytelności niezależnie od tego, czy czynność jest jednorazowa i polega na sprzedaży własnej wierzytelności, czy też czynność /sprzedaż/ jest powtarzalna i zarobkowa i polega na sprzedaży wierzytelności nabytej w tym celu.

Obligacja nie jest towarem w rozumieniu art. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.

Umowy "objęte działalnością usługową" wymienioną w poz. 13 załącznika nr 2 do ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy o opłacie skarbowej w związku z art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym nie podlegają opłacie skarbowej. Wyłączenie to ma bowiem charakter przedmiotowy, a zatem bez znaczenia jest to, która ze stron umowy /sprzedawca czy kupujący/ korzysta ze zwolnienia przewidzianego w art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym."

Prowadzi to do wniosku, że umowa sprzedaży obligacji nie podlega opłacie skarbowej, jeżeli tylko jedna ze stron tej umowy świadczy usługi w zakresie finansów w rozumieniu załącznika nr 2 poz. 13 do tej ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym.

Sentencja

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu w dniu 9 lutego 2001 r. sprawy ze skargi "W.-L." Spółka z o.o. w W. na decyzję Izby Skarbowej w P. z dnia 27 sierpnia 1997 r. (...) w przedmiocie wymiaru opłaty skarbowej od umowy kupna-sprzedaży obligacji na skutek rewizji nadzwyczajnej Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego (...) od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Ośrodka Zamiejscowego w Łodzi z dnia 13 sierpnia 1999 r., I SA/Łd 1219/97 uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę NSA OZ w Łodzi do ponownego rozpoznania.

Uzasadnienie strona 1/4

Urząd Skarbowy w P. decyzją z dnia 2 czerwca 1997 r. wymierzył "W.-L." Spółce z o.o. opłatę skarbową od umowy sprzedaży obligacji Skarbu Państwa RP - 3 procent Państwowej Renty Ziemskiej II serii z dnia 1 czerwca 1936 r. zawartej w dniu 22 sierpnia 1994 r. pomiędzy "W.-L." Spółką z o.o. z siedzibą w W. Ośrodkiem Badawczo-Rozwojowym Przemysłu Rafineryjnego w P.; umowa została zawarta za pośrednictwem Przedsiębiorstwa Handlowo-Produkcyjnego "P." Spółki z o.o. z siedzibą w W. Organ podatkowy pierwszej instancji jako podstawę prawną decyzji wskazał przepis art. 1 ust. 1 pkt 2 lit. "a", art. 4 ust. 1 i ust. 2 pkt 2, art. 5 pkt 4, art. 7 ust. 2 i art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ oraz par. 58 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 czerwca 1992 r. w sprawie opłaty skarbowej /Dz.U. nr 53 poz. 253 ze zm./ Izba Skarbowa w P. decyzją z dnia 27 sierpnia 1997 r. utrzymała w mocy powyższą decyzję Urzędu Skarbowego. Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie - Ośrodek Zamiejscowy w Poznaniu wyrokiem z dnia 20 listopada 1998 r. I SA/Po 482/98 oddalił skargę "W.-L." Spółki z o.o. na powyższą decyzję Izby Skarbowej. Sąd uznał za trafny pogląd przyjmowany w orzecznictwie Sądu Naczelnego Sądu Administracyjnego, że ze zwolnienia od opłaty skarbowej na podstawie przepisu art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy o opłacie skarbowej "korzystają u podatników podatku od towarów i usług tylko te czynności cywilnoprawne, które podlegają podatkowi od towarów i usług, wielokrotnie wskazywano na konieczność posiadania zezwoleń na prowadzenie działalności w dziedzinie zastrzeżonej dla określonych podmiotów, jako warunku korzystania przez nie ze zwolnienia od opłaty skarbowej. Umowa nie jest umową zwolnioną od opłaty skarbowej na podstawie par. 63 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 czerwca 1992 r. w sprawie opłaty skarbowej /Dz.U. nr 53 poz. 253 ze zm./, bowiem "W.-L." Sp. z o.o. nie posiadała stosownego zezwolenia Komisji Papierów wartościowych, a więc nie jest przedsiębiorstwem maklerskim w rozumieniu ustawy o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych. Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego zaskarżył powyższy wyrok rewizją nadzwyczajną, w której zarzucił rażące naruszenie prawa przez obrazę:

1/ art. 2 ust. 1 ustawy od podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, w związku z art. 4 pkt 2 tej ustawy w wyniku ustalenia, że sprzedaż obligacji nie podlega tej ustawie,

2/ art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy o opłacie skarbowej w związku z art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym w związku z poz. 13 załącznika nr 2 do tej ustawy w brzmieniu obowiązującym po dniu 31 marca 1995 r. wobec braku ustalenia, czy "określona umowa kupna-sprzedaży" obligacji nie była zawarta w ramach świadczenia usług finansowych w rozumieniu klasyfikacji usług wydanej na podstawie przepisów o statystyce państwowej, to jest usług oznaczonych symbolem KU 94. Wskazując na powyższe podstawy wniósł o "uchylenie przedmiotowego wyroku NSA w W. OZ w Ł. i przekazanie temu Sądowi sprawy do ponownego rozpoznania."

Strona 1/4