Rewizja nadzwyczajna od orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego oparta na podstawie rażącego naruszenia przepisów postępowania musi wskazywać, że zarzucone uchybienie mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.
Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy ze skargi Pierwszego Komercyjnego Banku SA (...) na decyzję Izby Skarbowej (...) w przedmiocie ustalenia zobowiązania w podatku od towarów i usług za miesiąc styczeń 1994 r. na skutek rewizji nadzwyczajnej Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego (...) od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Lublinie z dnia 7 czerwca 1996 r. SA/Lu 1714/95
oddala rewizję nadzwyczajną.
Decyzją z dnia 24 lipca 1995 r. (...) Izba Skarbowa w L. po rozpatrzeniu odwołania (...) Komercyjnego Banku SA w L. od decyzji (...) Urzędu Skarbowego w L. z dnia 28 lutego 1995 r., decyzję tę utrzymała w mocy. Ustalone zostało w ten sposób zobowiązanie (...) Komercyjnego Banku SA w L. z tytułu podatku od towarów i usług za miesiąc styczeń 1994 r. w kwocie 189.516,30 zł. Podstawę tego zobowiązania stanowiło ustalenie organów podatkowych obu instancji, że zobowiązany Bank, umową z dnia 11 stycznia 1994 r. zawartą z K.I. Ltd. G.C. /będącą dłużnikiem Banku z tytułu zastawu rejestrowego ustanowionego na środkach transportu/ oraz ze spółką N.E. SA w T., przejął objęte zastawem środki transportu stanowiące własność spółki K.I., a następnie dokonał ich sprzedaży na rzecz spółki N.E.
(...) Komercyjny Bank SA w L. od początku postępowania podatkowego w sprawie zaprzeczał, ażeby zachodziła prawno-podatkowa podstawa obciążenia go podatkiem z tytułu sprzedaży w styczniu 1994 r. środków transportowych. Według Banku - jak to między innymi wynika z odwołania od decyzji organu skarbowego I instancji - "w trójporozumieniu z dnia 11 stycznia 1994 r. Bank wyraził zgodę na rozporządzenie przedmiotem zastawu przez zastawcę i przysługujące mu prawa nabycia własności pojazdów przeniósł na N.E. (...) Bank nie zgadza się z zakwalifikowaniem go jako strony sprzedającej, gdyż nigdy nie wszedł w posiadanie ani nie przejął własności przedmiotów zastawu". Stanowisko powyższe (...) Komercyjny Bank SA przedstawił również w skardze na decyzję Izby Skarbowej w L. do Naczelnego Sądu Administracyjnego zarzucając, że podstawę decyzji stanowi zastosowanie: "całkowicie dowolnej, rażąco subiektywnej interpretacji postanowień trójstronnej umowy z 11 stycznia 1994 r.".
Naczelny Sąd Administracyjny - Ośrodek Zamiejscowy w Lublinie wyrokiem z dnia 7 czerwca 1996 r. (...) uchylił zaskarżoną przez (...) Komercyjny Bank SA w L. decyzję Izby Skarbowej w L. z dnia 24 lipca 1995 r. i orzekł o zwrocie na rzecz skarżącego od Izby Skarbowej w L. 3.790 zł i 40 gr tytułem zwrotu kosztów postępowania w sprawie.
Od powyższego wyroku w dniu 6 grudnia 1996 r. wniósł rewizję nadzwyczajną Prezes Naczelnego Sądu Administracyjnego, żądając uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu - Ośrodkowi Zamiejscowemu w Lublinie do ponownego rozpoznania. Podstawę rewizji nadzwyczajnej stanowił zarzut rażącego naruszenia art. 328 par. 2 w związku z art. 393 par. 1 Kpc i art. 211 Kpa w związku z art. 68 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym.
W uzasadnieniu rewizji nadzwyczajnej Prezes Naczelnego Sądu Administracyjnego w następujący sposób przedstawił zarzucone zaskarżonemu wyrokowi naruszenie prawa: "W lakonicznych motywach /zaskarżonego wyroku/ powołano się wprawdzie na analizę postanowień umowy z dnia 11 stycznia 1994 r., lecz nie wskazano jednakże, które z jej licznych i nie zawsze precyzyjnych sformułowań były przedmiotem oceny i jakie z niej wynikają wnioski. Sąd ponadto, dokonując oceny wspomnianej umowy z 11 stycznia 1994 r., pominął milczeniem inne okoliczności faktyczne sprawy, które zdaniem organu odwoławczego, potwierdzają fakt sprzedaży przez Bank środków transportowych /np. treści umów rejestrowego zastawu bankowego z 2 i 7 stycznia 1992 r./. Sąd, formułując również pogląd, że umowa z 11 stycznia 1994 r. nie była umową sprzedaży, lecz "inną czynnością" nie podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, nie wyjaśnił, jaki był charakter i cel tej umowy. Rację ma więc występująca o wniesienie rewizji nadzwyczajnej Izba Skarbowa w L., że kwestionowany przez nią pogląd Sądu, który w istocie uwalnia Bank od obowiązku podatkowego, wymaga prawidłowego umotywowania".