Z dniem 1 lipca 1992 r. skarżąca została mianowana na stanowisko technika zaś jedynym uchybieniem aktu mianowania było wydanie go w dniu 20 lipca 1992 r., a więc 5 dni po zwolnieniu skarżącej ze służby - zgodnie z jej wnioskiem złożonym w dniu 30 marca 1992 r. ze względu na nabycie prawa do zaopatrzenia emerytalnego. Nie uzasadnia to jednak zarzutu rażącego naruszenia prawa, o którym decyduje oczywistość sprzeczności z obowiązującym stanem prawnym i wpływ tego naruszenia na sposób załatwienia sprawy. Powyższe stanowi uchybienie, które nieskutkuje jednak nieważnością decyzji Komendanta Państwowej Straży Pożarnej.
Sąd Najwyższy w sprawie ze skargi Lucyny Ś. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 5 października 2000 r. (...) w przedmiocie mianowania na stanowisko emerytowanej funkcjonariuszki Państwowej Straży Pożarnej, po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Administracyjnej, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 11 grudnia 2002 r., rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości (...) od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 sierpnia 2001 r., II SA 2896/00 - uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę.
Lucyna Ś. - starszy oficer specjalista, pełniła w Komendzie Wojewódzkiej Straży Pożarnych w Ł. funkcję głównej księgowej. Z dniem 15 lipca 1992 r. w związku z nabyciem prawa do zaopatrzenia emerytalnego z tytułu osiągnięcia 30 lat wysługi emerytalnej, została zwolniona ze służby w drodze rozwiązania stosunku służbowego.
W dniu 20 lipca 1992 r. Komendant Wojewódzki PSP w Ł., powołując się na kompetencyjny przepis art. 32 ust. 2 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej /Dz.U. nr 88 poz. 400 ze zm./ mianował z dniem 1 lipca 1992 r. Lucynę Ś. na stanowisko technika w Komendzie Wojewódzkiej PSP w Ł.
Pismem z dnia 28 lipca 2000 r. skarżąca zwróciła się do Komendanta Wojewódzkiego PSP o wszczęcie postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności powyższej decyzji i wydanie decyzji stwierdzającej jej nieważność.
Ostateczną decyzją z dnia 4 sierpnia 2000 r. (...) Komendant Główny Straży Pożarnej odmówił stwierdzenia nieważności aktu mianowania Lucyny Ś. wydanego w dniu 20 lipca 1992 r. Komendant uznał, że wydanie aktu mianowania było uchybieniem, ale nie można tego zakwalifikować jako rażącego naruszenia prawa, mimo wydania go po rozwiązaniu stosunku służbowego. Wniosek taki wynika z okoliczności, iż akt ten obejmował okres kiedy strona pozostawała w stosunku służbowym. Wydanie takiego dokumentu było konieczne wobec funkcjonariuszy pożarnictwa, ponieważ z dniem 30 czerwca 1992 r., na mocy art. 126 ust. 1 i art. 125 ust. 1 ustawy o Państwowej Straży Pożarnej, przestały istnieć dotychczasowe jednostki ochrony przeciwpożarowej, a nadto zmieniono dotychczasowe stanowiska przewidziane dla funkcjonariuszy pożarnictwa. Niemianowanie na stanowisko służbowe w Państwowej Straży Pożarnej spowodowałoby niemożność rozwiązania stosunku służby strażaka PSP, a wobec wygaśnięcia z mocy prawa dotychczasowego stosunku służby funkcjonariusza pożarnictwa, powstałaby istotna wątpliwość jaki status prawny posiadała strona po 30 czerwca 1992 r.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji po rozpoznaniu odwołania Lucyny Ś. decyzją z dnia 5 października 2000 r. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję, nie znajdując podstaw dla stwierdzenia jej nieważności z tych samych powodów, które zostały przedstawione w zaskarżonej decyzji.
Od tej decyzji Lucyna Ś. złożyła odwołanie, w którym wniosła o stwierdzenie jej nieważności łącznie z decyzją pierwszoinstancyjną, jako wydanych z rażącym naruszeniem art. 32 ust. 2 ustawy o Państwowej Straży Pożarnej, gdyż wydano je już po rozwiązaniu ze skarżącą stosunku służbowego.
Wyrokiem z dnia 30 sierpnia 2001 r. Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję pierwszoinstancyjną. W uzasadnieniu orzeczenia Sąd ten stwierdził, że zgodnie z treścią art. 129 ust. 1 ustawy o Państwowej Straży dotychczasowi funkcjonariusze pożarnictwa stają się strażakami Państwowej Straży Pożarnej, jeżeli w ciągu miesiąca od dnia wejścia w życie tej ustawy wyrażą na to pisemną zgodę. Powołana ustawa weszła w życie 1 stycznia 1992 r., tymczasem w aktach sprawy, ani w aktach osobowych skarżącej, nie ma jej pisemnej zgody na to, by zostać strażakiem Państwowej Straży Pożarnej. Gdyby takiej zgody nie było "w innych ewentualnie aktach prowadzonych przez PSP, niedopuszczalnym byłoby nadanie skarżącej tytułu strażaka PSP".