Organem wyższego stopnia w rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego w sprawach z zakresu administracji publicznej należących do właściwości jednostek samorządu terytorialnego, także z zakresu zadań zleconych, od dnia 1 stycznia 1999 r. jest samorządowe kolegium odwoławcze, chyba że wcześniej wszczęte postępowanie z zakresu administracji rządowej do dnia 31 grudnia 1998 r. nie zostało zakończone ostateczną decyzją administracyjną.
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu sprawy ze skargi Witolda P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. z dnia 18 marca 1999 r. (...) w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku okresowego na skutek rewizji nadzwyczajnej Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego (...) od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego-Ośrodka Zamiejscowego we W. z dnia 9 września 1999 r. (...) - uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu-Ośrodkowi Zamiejscowemu we Wrocławiu. do ponownego rozpoznania.
Kierownik Ośrodka Pomocy Społecznej w G. decyzją z dnia 24 lutego 1999 r., załatwiającą podanie Witolda P. z dnia 4 stycznia 1999 r., odmówił przyznania mu zasiłku okresowego z uwagi na brak środków finansowych. Decyzja ta została następnie uchylona w całości decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. z dnia 18 marca 1999 r., które sprawę przekazało organowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania. W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia Samorządowe Kolegium Odwoławcze stwierdziło, że organ pierwszej instancji prawidłowo zbadał sytuację rodzinną i materialną rodziny strony i ustalił, iż uzasadnia ona objęcie jej pomocą społeczna na podstawie art. 4 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /t.j. Dz.U. 1993 nr 13 poz. 60 ze zm./. Równocześnie Samorządowe Kolegium Odwoławcze stanęło na stanowisku, że: "skoro udzielenie pomocy oraz jej zakres jest uzależnione nie tylko od usprawiedliwionych potrzeb osób uprawnionych do uzyskania pomocy, ale również od możliwości pomocy społecznej, stąd niedostatecznym uzasadnieniem zaskarżonego rozstrzygnięcia jest argument braku środków finansowych podnoszony przez organ I instancji, nie poparty wykazaniem ilości posiadanych środków na pomoc społeczną, liczby osób i rodzin ubiegających się o przyznanie pomocy, oraz liczby tych spośród nich, których potrzeby są pilniejsze niż w rozpoznawanej sprawie". W skardze od tej decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego, Witold P. ponownie powołał się na swą trudną sytuację materialną, która uzasadnia przyznanie mu pomocy społecznej.
Naczelny Sąd Administracyjny-Ośrodek Zamiejscowy we W. wyrokiem z dnia 9 września 1999 r. (...) stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji. W uzasadnieniu tego wyroku Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że "samorządowe kolegium odwoławcze nie może rozstrzygać odwołań od decyzji o zasiłkach okresowych z pomocy społecznej", ponieważ w opinii tego Sądu: po pierwsze - przyznawanie i wypłacanie zasiłków okresowych należy do zadań zleconych gminie /art. 11 ustawy o pomocy społecznej/; po drugie - w myśl art. 24 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o administracji rządowej w województwie /Dz.U. nr 91 poz. 577 - powoływanej nadal jako: ustawa o administracji rządowej/ wszystkie sprawy z zakresu administracji rządowej w województwie, nie zastrzeżone na rzecz innych organów tej administracji, należą do kompetencji wojewody; oraz po trzecie - art. 7 ustawy o administracji rządowej stanowi, że wojewoda jest organem wyższego stopnia w rozumieniu przepisów o postępowaniu administracyjnym. Dlatego w opinii Sądu, zarówno w doktrynie, jak i w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego utrwalony jest pogląd prawny, że "w obowiązującym stanie prawnym organy jednostek samorządu terytorialnego w wykonywaniu zadań zleconych w ramach pomocy społecznej w znaczeniu funkcjonalnym są organami administracji rządowej i w indywidualnych sprawach załatwianych w formie decyzji administracyjnej organem odwoławczym jest wojewoda".