Sprawa ze skargi na decyzję Okręgowego Inspektora Sanitarnego PKP w G. w przedmiocie stwierdzenia choroby zawodowej na skutek rewizji nadzwyczajnej pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego (...) od wyroku NSA Ośrodek Zamiejscowy w Gdańsku II SA/Gd 1830/9
Tezy

Brak jest podstaw do wyłączenia z pojęcia choroby zawodowej uszkodzenia słuchu wywołanego działaniem hałasu, ze względu na stopień tego uszkodzenia.

Sentencja

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy ze skargi Michała D. na decyzję Okręgowego Inspektora Sanitarnego PKP w G. w przedmiocie stwierdzenia choroby zawodowej na skutek rewizji nadzwyczajnej pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego (...) od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Gdańsku z dnia 9 września 1997 r. II SA/Gd 1830/96:

uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę NSA OZ w Gdańsku do ponownego rozpoznania.

Uzasadnienie

Sąd Najwyższy zważył co następuje:

Stosownie do par. 1 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych /Dz.U. nr 65 poz. 294 ze zm./: "Za choroby zawodowe uważa się choroby określone w wykazie chorób zawodowych stanowiącym załącznik do rozporządzenia, jeżeli zostały spowodowane działaniem czynników szkodliwych dla zdrowia występujących w środowisku pracy". Wynika stąd, że definicja prawna choroby zawodowej składa się z dwóch elementów, z których jeden jest formalnie wskazany w określonym wykazie, a drugi dotyczy sytuacji określonego związku przyczynowego objętej wykazem choroby z warunkami wykonywanej pracy, których bardziej szczegółowe określenie zawarte jest w ustępie 2 wymienionego wyżej przepisu. W pozycji 15 przedmiotowego wykazu chorób zawodowych znajduje się: "uszkodzenie słuchu wywołane działaniem hałasu". W takim określeniu zawarte zostało pewne ograniczenie chorób polegających na uszkodzeniu słuchu ale jest ono ściśle określone związkiem z hałasem. Brak jest natomiast podstaw prawnych do tego ażeby z prawnego pojęcia choroby zawodowej eliminować: "uszkodzenie słuchu wywołane działaniem hałasu" ze względu na stopień uszkodzenia słuchu. Takiego ograniczenia omawianej choroby nie przewidują przepisy prawa materialnego, w związku z czym odmienna praktyka orzecznicza, na którą powołał się Naczelny Sąd Administracyjny pozostaje w sprzeczności z prawem. Podzielić należy wyrażony w rewizji nadzwyczajnej pogląd Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego, że resortowe zalecenia metodologiczne nie będące w przedmiotowym zakresie źródłem prawa, nie mogą stanowić podstawy rozstrzygnięcia rozpatrywanego w sprawie problemu prawnego. Należy podkreślić, że przedmiotem oceny prawnej w rozważanej sprawie jest to czy skarżący zachorował na chorobę zawodową. Poza zakresem tej sprawy pozostaje natomiast wynikające z innych regulacji prawnych wymagania które powinny zachodzić ażeby pracownik dotknięty chorobą zawodowa uzyskał określone świadczenia.

Z powyższych przyczyn uznając, że zarzuty rewizji nadzwyczajnej okazały się usprawiedliwione Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji wyroku (...).

Strona 1/1