Przepis par. 9 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych /Dz.U. nr 65 poz. 294 ze zm./ nie wyłącza stosowania przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego o dowodach /art. 75 - 88/ w postępowaniu wszczętym na wniosek pracownika o przeprowadzenie ponownego badania lekarskiego i nie ogranicza kompetencji organu odwoławczego określonych w art. 136 tego Kodeksu.
Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy ze skargi (...) na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego (...) w przedmiocie braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej na skutek rewizji nadzwyczajnej Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego (...) od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Rzeszowie z dnia 22 maja 1996 r. SA/Rz 448/95
uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę NSA OZ w Rzeszowie do ponownego rozpoznania.
Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w N. z siedzibą w S.W. decyzją z dnia 7 września 1994 r. (...) stwierdził u Józefa D., pracownika Huty (...) S.A. istnienie choroby zawodowej, to jest zawodowe uszkodzenie słuchu. W uzasadnieniu decyzji wymieniony Inspektor Sanitarny stwierdził, że Józef D. pracował w Hucie (...) przez 26 lat na różnych stanowiskach, na których był narażony na hałas, powstający w procesie topienia stali oraz wykonywania prac remontowych. Badania specjalistyczne przeprowadzone przez Zespół Konsultacyjny PS ZOZ w S.W. umożliwiły rozpoznanie u wyżej wymienionego pracownika zawodowe uszkodzenie słuchu. Podstawę wydania powyższej decyzji na zasadzie art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 14 maja 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej /Dz.U. nr 12 poz. 49/ i par. 10 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych /Dz.U. nr 65 poz. 294 ze zm./ stanowiły: wywiad środowiskowy, orzeczenie lekarskie oraz zgłoszenie choroby zawodowej przez uprawnioną placówkę służby zdrowia.
Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny dla Województwa T. po rozpatrzeniu odwołania Huty (...) S.A. w S.W. od decyzji organu I instancji, decyzją z dnia 25 lutego 1995 r. (...) uchylił powyższą decyzję w całości i orzekł brak podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej. W uzasadnieniu tej decyzji Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w T. stwierdził, że przeanalizował dokumentację zgromadzoną w sprawie i przesłał ją do Instytutu Medycyny Pracy w S., który nadesłał orzeczenie nie potwierdzające zawodowego urazu akustycznego, pomimo iż w Hucie (...) występują trudne warunki pracy, w tym hałas o poziomie 84-108 dBA.
Naczelny Sąd Administracyjny-Ośrodek Zamiejscowy w Rzeszowie po rozpoznaniu sprawy ze skargi Józefa D. na powyższą decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego dla Województwa T., wyrokiem z dnia 22 maja 1996 r. (...) stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji i zasądził od organu II instancji na rzecz skarżącego kwotę 513 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym.
W uzasadnieniu wyroku Naczelny Sąd Administracyjny wyraził pogląd, iż wyłączną podstawą wydania decyzji o stwierdzeniu choroby zawodowej jest zgodnie z par. 10 ust. 1 wyżej wymienionego rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych, wynik dochodzenia epidemiologicznego oraz orzeczenie lekarskie, o którym mowa w par. 8 ust. 1 tego rozporządzenia. Powołane regulacje prawne mają charakter przepisów szczególnych w stosunku do reguł postępowania dowodowego wynikających z art. 75-88 Kpa. Orzeczenie lekarskie stanowiące podstawę decyzji ustalającej istnienie choroby zawodowej może być weryfikowane w trybie przewidzianym w par. 9 ust. 1 rozporządzenia. Przepis ten stanowi, iż tylko pracownik, który nie zgadza się z treścią orzeczenia lekarskiego o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej może wystąpić z wnioskiem o przeprowadzenie ponownego badania przez instytucje wskazane w tym przepisie. Pracownik Józef D. nie występował z takim wnioskiem ani nie odwoływał się od korzystnej decyzji organu I instancji. Przepis par. 9 ust. 1 cyt. rozporządzenia przesądza o prawie do wyłącznej inicjatywy w przedmiocie wystąpienia o ponowne przeprowadzenie badania przez właściwą jednostkę specjalistyczną wyższego stopnia.