1. Ustalona w par. 68 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1995 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 154 poz. 797 ze zm. /a następnie odpowiednio także: w par. 67 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 1997 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym - Dz.U. nr 156 poz. 1024 ze zm./ stawka podatku "0" procent w podatku od towarów i usług mogła być stosowana wyłącznie w stosunku do będących przedmiotem obrotu /sprzedaży/ "samodzielnych lokali mieszkalnych" w rozumieniu art. 2 ust. 2 ustawy o własności lokali i tym samym sprzyjać miała zaspakajaniu właśnie "mieszkaniowych" potrzeb społeczeństwa. Nie były nią natomiast objęte stanowiące część składową sprzedawanego lokalu mieszkalnego "garaże", których - wbrew stanowisku prezentowanemu w uzasadnieniu rewizji nadzwyczajnej - w świetle prawa polskiego nie można zaliczyć /obok "izb"/ do tzw. "pomieszczeń pomocniczych" lokalu mieszkalnego, lecz zalicza się je do kategorii tzw. "pomieszczeń przynależnych" do tego lokalu.
2. Przy sprzedaży garażu wraz z lokalem mieszkalnym nie można skorzystać z zerowej stawki podatku od towarów i usług. Zgodnie z art. 2 ust. 4 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali /Dz.U. nr 85 poz. 388 ze zm./ /w brzmieniu z 1997 r./ garaż jest częścią składową nieruchomości, a nie lokalu mieszkalnego. Ustawa używa pojęcia tzw. pomieszczeń przynależnych: zalicza się do nich garaże, które są jednak częścią składową nieruchomości, a nie mieszkania.
Sąd Najwyższy w sprawie ze skargi "B." Spółki z o.o. w T. na decyzję Izby Skarbowej w B. Ośrodka Zamiejscowego w T. z dnia 23 października 2000 r. (...) w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące: luty. kwiecień, maj, lipiec, sierpień, październik i grudzień 1997 r., po rozpoznaniu na rozprawie, rewizji nadzwyczajnej Rzecznika Praw Obywatelskich od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodka Zamiejscowego w Gdańsku z dnia 24 maja 2001 r., I SA/Gd 2518/00 - oddala rewizję nadzwyczajną.
Inspektor Urzędu Kontroli Skarbowej w B. decyzją z dnia 24 lipca 2000 r. określił Spółce "B." Sp. z o.o. w T. /zwanej nadal: Spółką/ wysokość zobowiązania i zaległości oraz odsetki w podatku od towarów i usług za miesiące luty, kwiecień, maj, lipiec, sierpień, październik i grudzień 1997 r. -ustalając równocześnie dodatkowe zobowiązanie podatkowe za poszczególne okresy rozliczeniowe z powodu niewłaściwego zastosowania przez Spółkę stawki podatku od garaży sprzedawanych łącznie z mieszkaniami - "0" procent zamiast 22 procent. W wyniku odwołania wniesionego przez Spółkę, Izba Skarbowa w B. decyzją z dnia 23 października 2000 r. uchyliła zaskarżoną decyzję organu pierwszej instancji w części dotyczącej rozliczenia za miesiąc październik 1997 r., a w pozostałym zakresie utrzymała zaskarżoną decyzję w mocy. Następnie, Naczelny Sąd Administracyjny - Ośrodek Zamiejscowy w Gdańsku wyrokiem z dnia 24 maja 2001 r. /I SA/Gd 2518/00/ oddalił skargę Spółki na powyższą decyzję Izby Skarbowej z dnia 23 października 2000 r. W uzasadnieniu tego wyroku Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że: "Garaże sprzedawane przez Spółkę wraz z lokalem mieszkalnym były obciążane tak samo, jak lokale mieszkalne - "0" procent stawką podatku od towarów i usług, zgodnie z treścią par. 68 ust. 1 pkt 6 w związku z par. 1 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1995 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (...). W ocenie Sądu, z gramatycznego brzmienia definicji zawartej w par. 1 pkt 13 wynika, iż podstawowym kryterium pozwalającym zaliczyć określone pomieszczenia do kategorii pomieszczenia pomocniczego jest to, czy pomieszczenie to służy zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych zamieszkałych w nim osób. Stojąc na takim stanowisku Sąd uznał, iż garaże sprzedawane przez Spółkę wraz z lokalami mieszkalnymi nie służą zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, ponadto każdorazowo Spółka indywidualnie określała powierzchnie i cenę m2 garażu, a zatem przy ich sprzedaży nie można stosować preferencyjnej stawki "0" procent, lecz stawkę podstawową to jest 22 procent.
Rzecznik Praw Obywatelskich pismem z dnia 8 lutego 2002 r. (...) wniósł rewizję nadzwyczajną od powyższego wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego - Ośrodka Zamiejscowego w Gdańsku z dnia 24 maja 2001 r. /I SA/Gd 2518/00/, zarzucając rażące naruszenie par. 1 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1995 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 154 poz. 797 ze zm. - powoływanego nadal jako: rozporządzenie Ministra Finansów z 1995 r./ oraz rażące naruszenie obowiązujących w postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym przepisów art. 7, art. 77 par. 1 i art. 80 Kpa:
"przez niewyjaśnione przez ten Sąd wszystkich istotnych okoliczności faktycznych mających rzeczywisty wpływ na ustalenie statusu prawnego garażu sprzedawanego wraz z lokalem mieszkalnym". W uzasadnieniu rewizji nadzwyczajnej Rzecznik Praw Obywatelskich podniósł w szczególności, że: