Z art. 20 ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /t.j. Dz.U. 2000 nr 14 poz. 176 ze zm./ wynika, że obowiązkiem organów podatkowych dokonujących ustalenia podatku z nieujawnionych przychodów jest ustalenie w sposób niebudzący wątpliwości kwoty poniesionego wydatku oraz wartości zgromadzonych w tym roku zasobów finansowych.
Sąd Najwyższy, z udziałem prokuratora Prokuratury Krajowej Ryszarda Walczaka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 stycznia 2003 r. sprawy ze skargi Elżbiety P. na decyzję Izby Skarbowej w S. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych, na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 21 lutego 2001 r. (...) - oddalił rewizję nadzwyczajną.
(...) Urząd Skarbowy w S. decyzją z dnia 15 czerwca 1999 r. (...) ustalił Elżbiecie P. podatek dochodowy za 1993 r. w kwocie 40.128 zł od dochodu w kwocie 53.504 zł nie znajdującego pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów.
Z uzasadnienia decyzji organu podatkowego pierwszej instancji wynika, że małżonkowie Elżbieta i Alfred P. ponieśli w 1993 r. wydatki związane z budową nieruchomości użytkowej położonej w S. przy ul. S. oraz koszty bieżącego utrzymania w łącznej kwocie 114.699 zł. Według ustaleń organu podatkowego łączne dochody osiągnięte przez małżonków w 1993 r. stanowiły kwotę 7.680,30 zł. Alfred P. w 1991 r. z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej wraz z małżonką w zakresie handlu poniósł stratę w kwocie 1.080,49 zł. W 1992 r. osiągnięty z działalności gospodarczej dochód Alfreda P. wyniósł 9.082,55 zł, natomiast Elżbieta P. poniosła z tytułu prowadzonej działalności stratę w kwocie 8.200,65 zł. W latach poprzedzających rok 1993 małżonkowie P. ponieśli szereg wydatków, do sfinansowania których wykorzystane zostały środki pieniężne gromadzone przez nich od 1970 r. Wydatki te, to nabycie czteropokojowego mieszkania, budowa domu mieszkalnego, budowa pawilonu handlowego, wydatki związane z uruchomieniem działalności gospodarczej, darowizny na rzecz córki Anny w łącznej kwocie 29.082,20 zł. W uzasadnieniu decyzji organ podatkowy pierwszej instancji powołał się na dowody zebrane w sprawie, a mianowicie:
zeznania podatkowe, zaświadczenie o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej z dnia 7 stycznia 1991 r., deklaracja w sprawie zgłoszenia obowiązku podatkowego z dnia 9 stycznia 1991 r., ustalenia działu kontroli podatkowej zawarte w pismach z dnia 14 listopada 1996 r. i 2 lutego 1999 r. oraz decyzji (...) Urzędu Skarbowego w S. z dnia 28 stycznia 1997 r. (...) oraz z dnia 2 lutego 1999 r. (...), protokoły przesłuchania z dnia 21 listopada 1994 r. i z dnia 20 stycznia 1998 r., pisemne oświadczenia stron, informacje z referatu podatków majątkowych i opłat z 20 września 1997 r., decyzją Urzędu Rejonowego w S. (...) z dnia 19 marca 1993 r., akt notarialny (...) z dnia 14 lipca 1992 r. i (...) z dnia 24 sierpnia 1992 r. Organ podatkowy wskazał też, iż dowodem w sprawie jest umowa o wyłączeniu wspólności majątkowej małżonków P., akt notarialny (...) z dnia 10 września 1992 r. Z uzasadnienia decyzji wynika, że podatnicy nie brali czynnego udziału w postępowaniu, nie składali wyjaśnień ani dokumentów na okoliczność źródeł finansowania wydatków w 1993 r. mimo wielokrotnych wezwań Urzędu Skarbowego. Mając na uwadze zawarcie przez małżonków umowy o wyłączeniu ich wspólności majątkowej, Urząd ustalił Elżbiecie P. podatek dochodowy za 1993 r. w wysokości 75 procent od dochodu w kwocie 53.504,36 zł stanowiącego 50 procent kwoty nie znajdującej pokrycia w dochodach w 1993 r. i w mieniu zgromadzonym w okresie poprzedzającym ten rok.
W odwołaniu wniesionym do Izby Skarbowej w S. pełnomocnik podatniczki, domagając się uchylenia decyzji organu pierwszej instancji, podnosi zarzut, iż z uwagi na doręczenie decyzji po upływie 5 lat od końca roku, w którym miał powstać obowiązek podatkowy, zobowiązanie podatkowe nie powstało. Pełnomocnik zarzucił nadto organowi pierwszej instancji, że nie przeprowadził dowodu z przesłuchania stron, co pozwoliłoby na ustalenie, iż źródłem finansowania wydatków w 1993 r. były zasoby gromadzone w okresie od 1970-1992 r.