Skarga Jednostki Wojskowej (...) w B. na decyzję SKO w K. w przedmiocie określenia wysokości podatku od nieruchomości, po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 13 lutego 2003 r., rewizji nadzwyczajnej Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego (...) od wyroku NSA w Warszawie
Tezy

Podatkiem od nieruchomości mogą być solidarnie obciążeni wszyscy jej współposiadacze /art. 2 ust. 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych - Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ także wówczas, gdy posiadanie każdego z nich wynika z innego tytułu prawnego.

Sentencja

Sąd Najwyższy w sprawie ze skargi Jednostki Wojskowej (...) w B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 31 stycznia 2000 r. (...) w przedmiocie określenia wysokości podatku od nieruchomości, po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 13 lutego 2003 r., rewizji nadzwyczajnej Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego (...) od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Ośrodka Zamiejscowego w Katowicach z dnia 30 maja 2001 r., I SA/Ka 725/00 - uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje NSA OZ w Katowicach do ponownego rozpoznania.

Uzasadnienie strona 1/13

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. decyzją z dnia 31 stycznia 2000 r. (...) uchyliło w całości decyzję Wójta Gminy O. z dnia 10 września 1999 r. (...), w przedmiocie zaległości podatkowej z tytułu podatku od nieruchomości za okres od stycznia do sierpnia 1999 r. i określiło Jednostce Wojskowej (...) w M. zaległość z tytułu tego podatku w kwocie 405.677,30 zł oraz odsetki za zwłokę obliczone na dzień wydania decyzji w kwocie 109.844 zł. Na wymiar podatku złożyło się opodatkowanie: budynków mieszkalnych w kwocie 1.772,70 zł, budynków związanych z działalnością gospodarczą w kwocie 2.886 zł, pozostałych budynków w kwocie 109.291,09 zł, gruntów związanych z działalnością gospodarczą w kwocie 1.076.439,56 zł, gruntów pozostałych w kwocie 129.793,98 zł. Jako podstawę prawną decyzji powołano art. 2 ust. 1 pkt 3 oraz art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./. Organ pierwszej instancji określił wysokość zaległości podatkowej w podatku od nieruchomości za okres od stycznia do sierpnia 1999 r. w związku z pominięciem przez podatnika w złożonej deklaracji podatkowej gruntów udostępnionych G. Towarzystwu Lotniczemu S.A. w K. jako gruntów związanych z działalnością gospodarczą.

Jednostka Wojskowa (...) w M. w swoim odwołaniu od decyzji Wójta Gminy O. twierdziła, że w związku z okolicznościami, w jakich doszło do zawarcia umów z G. Towarzystwem Lotniczym S.A. w K., bezzasadne jest ustalenie, iż udostępnienie części terenu lotniska wymienionej Spółce pozwala na potraktowanie tych gruntów jako gruntów związanych z działalnością gospodarczą. Jednostka wojskowa takiej działalności nie prowadzi. Tym samym zakwestionowano wymiar podatku według stawek określonych w art. 5 ust. 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Ponadto w odwołaniu podniesiono, że Wójt Gminy O. dokonał wymiaru podatku od nieruchomości mimo nieustalenia granicy administracyjnej między gminą O. i gminą M., a więc decyzja została wydana w sytuacji braku podziału administracyjnego między gminami, na których terenie znajduje się lotnisko.

W uzasadnieniu decyzji z dnia 31 stycznia 2000 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. stwierdziło, że Jednostka Wojskowa (...) w M. jest jednostką budżetową podlegającą Ministerstwu Obrony Narodowej i zarządza nieruchomościami stanowiącymi własność Skarbu Państwa, a zatem ciąży na niej obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Jednostka ta zawarła z G. Towarzystwem Lotniczym S.A. umowy, na podstawie których udostępniła Spółce część lotniska wojskowego dla potrzeb cywilnego ruchu lotniczego krajowego i międzynarodowego. Podstawę umów o współużytkowanie lotniska stanowiły: porozumienie zawarte między Ministrem Obrony Narodowej i Ministrem Transportu i Gospodarki Morskiej w sprawie użytkowania lotnisk wojskowych przez lotnictwo cywilne i lotnisk cywilnych przez lotnictwo wojskowe w latach 1991-1995, decyzja nr 101/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 20 czerwca 1996 r. w sprawie udostępniania lotnisk wojskowych dla ruchu cywilnych statków powietrznych oraz szczegółowe wytyczne Dowódcy Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej nr 686 z dnia 17 lipca 1996 r. w sprawie udostępniania lotnisk wojskowych lotnictwu cywilnemu. Organ odwoławczy stwierdził, że art. 5 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych różnicuje wysokość stawek podatkowych dla gruntów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz gruntów pozostałych. Równocześnie art. 5 ust. 3 tej ustawy definiuje pojęcie gruntów związanych z działalnością gospodarczą określając, iż za grunty związane z prowadzeniem takiej działalności uważa się grunty zabudowane i niezabudowane będące w posiadaniu przedsiębiorcy. Przedstawione w odwołaniu stanowisko, że to G. Towarzystwo Lotnicze S.A. powinno być obciążone podatkiem od nieruchomości jako przedsiębiorca, w którego posiadaniu znajdują się te nieruchomości, nie znajduje - zdaniem Samorządowego Kolegium Odwoławczego - uzasadnienia w przepisach, ponieważ posiadany przez tę Spółkę tytuł prawny - wynikający z umowy o współużytkowaniu części nieruchomości - nie wyczerpuje przesłanek niezbędnych do uznania, iż to na niej właśnie ciąży obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości. Następnie organ odwoławczy wskazał, iż statutowa działalność Jednostki Wojskowej, będącej jednostką budżetową, nie jest działalnością gospodarczą, a zatem budynki i grunty wykorzystywane na jej potrzeby nie są związane z prowadzeniem działalności gospodarczej innej niż rolnicza lub leśna i podlegają opodatkowaniu według stawek przewidzianych dla budynków i gruntów pozostałych. Natomiast część gruntów oraz budynków, które zostały udostępnione G. Towarzystwu Lotniczemu S.A., będącemu przedsiębiorcą, podlega opodatkowaniu według stawek przewidzianych dla gruntów i budynków związanych z działalnością gospodarczą, przy czym zobowiązanie w podatku od nieruchomości obciąża Jednostkę Wojskową. Odwołując się do art. 336 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym posiadaczem rzeczy jest zarówno ten, kto nią włada jak właściciel /posiadacz samoistny/, jak i ten, kto nią faktycznie włada jak użytkownik, zastawnik, najemca, dzierżawca lub mający inne prawo, z którym łączy się określone władztwo nad cudzą rzeczą /posiadacz zależny/, organ odwoławczy stwierdził, iż w świetle tej regulacji prawnej nie jest konieczne uznanie zawartych ze Spółką umów za umowy najmu lub dzierżawy, bowiem do uznania danego podmiotu za posiadacza wystarczy posiadanie przezeń jakiegokolwiek prawa, z którym łączy się określone władztwo nad rzeczą, a takie okoliczności, jak prowadzenie działalności gospodarczej w ograniczonym zakresie lub wysokość uzyskiwanych dochodów, nie mają wpływu na wymiar podatku od nieruchomości. Samorządowe Kolegium Odwoławcze podkreśliło, że ustalenie podstawy opodatkowania nie nastąpiło w drodze oszacowania, lecz w oparciu o dane wynikające z ewidencji gruntów, która to ewidencja jest miarodajna do ustalenia podatku od nieruchomości, a organ podatkowy jest tymi danymi związany, co wynika z treści art. 21 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne /Dz.U. nr 30 poz. 163/. W kwestii braku granicy administracyjnej między gminami O. i M. stwierdzono, iż organy podatkowe nie są uprawnione do przyjęcia za podstawę wymiaru podatku od nieruchomości innej powierzchni niż figurująca w rejestrze gruntów prowadzonym przez właściwy organ geodezyjny, co wynika z art. 21 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne.

Strona 1/13