Zawarte w planie zagospodarowania przestrzennego ustalenia koncepcji urbanistycznej i form zabudowy nie mogą być zmienione bez zachowania ustanowionego trybu wprowadzenia zmian do planu.
Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy ze skargi Wojewody (...) na uchwałę Rady Miejskiej (...) w przedmiocie ustalenia form zabudowy w niektórych punktach miasta (...) na skutek rewizji nadzwyczajnej Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego (...) od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Szczecinie z dnia 26 września 1996 r. SA/Sz 553/96
uchyla zaskarżony wyrok i stwierdza niezgodność z prawem zaskarżonej uchwały Rady Miejskiej (...).
Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego wniósł w dniu 26 marca 1997 r. rewizję nadzwyczajną od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Ośrodka Zamiejscowego w Szczecinie z dnia 26 września 1996 r. (...)
Wyrokowi powyższemu zarzucił rażące naruszenie przepisów art. 94 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95/, wnosząc w konsekwencji o zmianę kwestionowanego wyroku NSA w Warszawie - Ośrodka Zamiejscowego w Szczecinie przez stwierdzenie niezgodności z prawem uchwały Rady Miejskiej w S. z 22 maja 1995 r. (...) dotyczącej ustalenia form zabudowy w niektórych punktach miasta S.
Stan faktyczny sprawy przedstawiał się następująco:
Uchwałą nr XI/115/95 z dnia 22 maja 1995 r. Rada Miejska w S. ustaliła formy zabudowy w niektórych punktach miasta S., które zostały określone w załącznikach do uchwały. (...)
Wykonanie tej uchwały powierzono Zarządowi Miasta. Uchwalono również, że wchodzi ona w życie z dniem podpisania. Jako podstawę prawną uchwały powołano art. 18 ust. 2 pkt 2 ustawy o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ oraz ustalenie ogólne OG.11.3 załącznika nr 1 do uchwały (...) Rady Miejskiej w S. z dnia 16 maja 1994 r. w sprawie Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego miasta S. /Dz. Urz. Woj. S. nr 9 poz. 72 zm. nr 16 poz. 150/.
W dniu 4 kwietnia 1996 r. Wojewoda S. zaskarżył tę uchwałę do Naczelnego Sądu Administracyjnego wnosząc o stwierdzenie jej nieważności.
W uzasadnieniu skargi Wojewoda S. podniósł, iż przywołany w przedmiotowej uchwale zapis planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego miasta S. OG.11.3 zawarty w załączniku do uchwały (...) Rady Miejskiej w S. z dnia 16 maja 1994 r. w sprawie planu zagospodarowania przestrzennego miasta S. nie może stanowić podstawy do działań niezgodnych z przepisami ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym. Zapis ten brzmi następująco: "11.3. Ustalenia kompozycji urbanistycznej i ustalenia form zabudowy zawarte w planie obowiązują, jeżeli Rada Miejska w indywidualnym przypadku nie ustali ich inaczej. W przypadku lokalizacji obiektu w strefie ochrony dziedzictwa kulturowego Rada zasięga opinii Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków". Zdaniem Wojewody S. postanowienia uchwały (...) nie wyznaczają kierunków działania dla Zarządu Miasta, ale stanowią zmianę do planu zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie bowiem z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym w pojęciu zakresu planu czy też zmiany do planu, mieści się ustalenie lokalnych warunków, zasad i standardów kształtowania zabudowy oraz urządzenia terenu, w tym również linie zabudowy i gabaryty obiektów, a także maksymalne lub minimalne wskaźniki intensywności zabudowy. W świetle powyższego dokonywanie zmian w ustaleniach objętych zakresem planu zagospodarowania przestrzennego, bez zachowania trybu przewidzianego w art. 18 ust. 2 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym, zgodnie z art. 27 tej ustawy, powoduje nieważność uchwały. Organ nadzoru nie mógł we własnym zakresie stwierdzić nieważności uchwały organu gminy, ponieważ upłynął termin wskazany w art. 91 ust. 1 ustawy o samorządzie terytorialnym. Wobec tego wnosił o stwierdzenie jej nieważności przez Naczelny Sąd Administracyjny. (...)