Plan zagospodarowania przestrzennego jest aktem prawa miejscowego w rozumieniu art. 87 ust. 2 Konstytucji RP.
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 22 lutego 2001 r. sprawy ze skargi Stowarzyszenia Ekologicznego "E." w M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia 5 sierpnia 1998 r. (...) w przedmiocie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu, na skutek rewizji nadzwyczajnej Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie (...) od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego-Ośrodka Zamiejscowego w Szczecinie z dnia 20 kwietnia 2000 r. (...) - uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę NSA OZ w Szczecinie do ponownego rozpoznania.
Prezydent Miasta Ś. decyzją z dnia 12 czerwca 1998 r., po ponownym rozpoznaniu sprawy, ustalił warunki zabudowy i zagospodarowania terenu dla inwestycji polegającej na adaptacji bazy paliw płynnych /uprzednio użytkowanej przez jednostki Armii Radzieckiej/ położonej we wschodniej części wyspy Uznam, na obrzeżu kompleksu portowego w południowej części miasta Ś. "na cele składowania paliw płynnych, z ograniczeniem wielkości składowania do obecnych możliwości, z jednoczesną funkcją tych składów jako obsługą w paliwa płynne taboru pływającego w portach Ś. i S. - z wykluczeniem transportu drogą lądową".
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S. decyzją z dnia 5 sierpnia 1998 r. utrzymało w mocy zaskarżoną odwołaniem Stowarzyszenia Ekologicznego "E." w M. powyższą decyzję organu pierwszej instancji. W uzasadnieniu decyzji Samorządowe Kolegium Odwoławcze powołało się na zgodność zamierzonej inwestycji z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, co stosownie do przepisu art. 43 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym zobowiązywało właściwy organ do pozytywnego ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu.
Naczelny Sąd Administracyjny-Ośrodek Zamiejscowy w Szczecinie, wyrokiem z dnia 20 kwietnia 2000 r. (...) uchylił zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta Ś. W ocenie Sądu zarzuty podniesione w skardze Stowarzyszenia nie są uzasadnione, bowiem zamierzona inwestycja, co do zasady, jest zgodna z planem miejscowym. Sprawa nie została jednak ostatecznie wyjaśniona, gdyż organy obu instancji wbrew obowiązkom wynikającym z art. 7 i art. 77 par. 1 Kpa nie wyjaśniły jakie jednostki /tabor/ pływają po portach S. i Ś. i jaki rodzaj paliw płynnych eksploatują. Poczynienie tych ustaleń ma, zdaniem Sądu, oparcie w przepisach art. 41 ust. 2 pkt 2 oraz art. 42 ust. 1 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym, które wymagają określenia rodzaju inwestycji poprzez wymienienie charakterystyki zabudowy i zagospodarowania terenu oraz jej funkcji, a ponadto charakterystycznych parametrów technicznych planowanej inwestycji, w związku z odpowiednim zapisem planu, który ma następujące brzmienie: "ogranicza się wielkość składowania paliw płynnych w oparciu o urządzenia po Jednostkach Armii Radzieckiej i Marynarki Wojennej do wielkości obecnych możliwości składowania paliw z funkcją tych składów jako obsługi w portach Ś. i S.".
Prezes Naczelnego Sądu Administracyjnego zaskarżył powyższy wyrok rewizją nadzwyczajną, w której zarzucił rażące naruszenie art. 40 ust. 1, art. 41 ust. 2 pkt 2 i 4 oraz art. 43 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /t.j. Dz.U. 1999 nr 15 poz. 139 ze zm./, a także art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ i wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu-Ośrodkowi Zamiejscowemu w Szczecinie do ponownego rozpoznania.