Sprawa ze skargi na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. w przedmiocie choroby zawodowej na skutek rewizji nadzwyczajnej Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego (...) od wyroku NSA
Tezy

Stopień trwałego uszczerbku na zdrowiu wywołanego działaniem czynników szkodliwych występujących w środowisku pracy, nie ma znaczenia.

Sentencja

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy ze skargi Zygmunta D. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. z dnia 3 lipca 1998 r. (...) w przedmiocie choroby zawodowej na skutek rewizji nadzwyczajnej Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego (...) od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego - Ośrodka Zamiejscowego w P. z dnia 14 maja 1999 r., II SA/Po 1178/98 uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę NSA OZ w Poznaniu do ponownego rozpoznania.

Uzasadnienie strona 1/2

Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w K. decyzją z dnia 4 czerwca 1998 r., wydaną na podstawie par. 10 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych /Dz.U. nr 65 poz. 294 ze zm. - powoływanego nadal jako: rozporządzenie/, stwierdził, że obustronna wielkość ubytków słuchu u badanego Zygmunta D., zatrudnionego w Zespole Elektrowni P.-A.-K. S.A. w K. Elektrownia P. na stanowisku montera turbin od dnia 1 grudnia 1990 r., a aktualnie emeryta: "nie osiągnęła takiego poziomu, aby z lekarskiego punktu widzenia można było rozpoznać chorobę zawodowa". Decyzję tę utrzymał następnie w mocy Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w K. decyzją z dnia 3 lipca 1998 r. Skarga Zygmunta D. na tę ostatnią decyzję została oddalona przez Naczelny Sąd Administracyjny (...) wyrokiem z dnia 14 maja 1999 r. /II SA/Po 1178/98/. W uzasadnieniu tego wyroku Naczelny Sąd Administracyjny podniósł w szczególności, że organ sanitarny może stwierdzić w drodze decyzji chorobę zawodową, o ile zostaną spełnione dwie przesłanki: po pierwsze - rozpoznana u określonej osoby choroba jest wymieniona w urzędowym wykazie chorób zawodowych; oraz po drugie - stwierdzony zostanie związek przyczynowy tej choroby z warunkami wykonywanej pracy /par. 1 i par. 10 ust. 1 rozporządzenia/. Tymczasem, jak wywiedziono w uzasadnieniu tego wyroku "trzy specjalistyczne jednostki organizacyjne służby zdrowia, powołane do orzekania w sprawie chorób zawodowych, jednoznacznie stwierdziły, że występujący u skarżącego obustronny niedosłuch typu odbiorczego nie jest chorobą zawodową" i to pomimo, że znany im był przebieg pracy zawodowej skarżącego, którą wykonywał on w warunkach ponadnormatywnego hałasu.

Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego pismem z dnia 15 grudnia 1999 r. (...) wniósł rewizje nadzwyczajną od powyższego wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego, zarzucając mu rażące naruszenie par. 1 rozporządzenia oraz punktu 15. Wykazu Chorób Zawodowych stanowiącego załącznik do tego rozporządzenia, a w konsekwencji na podstawie art. 57 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm. - powoływanej nadal jako: ustawa o NSA/ wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku oraz uchylenie decyzji Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. z dnia 3 lipca 1998 r. i poprzedzającej ją decyzji Terenowego Inspektora Sanitarnego w K. z dnia 4 czerwca 1998 r., a także o stwierdzenie, że stwierdzony u skarżącego ubytek słuchu ma znamiona prawne choroby zawodowej. W uzasadnieniu rewizji nadzwyczajnej podniesiono, że z prawnego punktu widzenia pojęcie "choroby zawodowej" nie jest związane z rozmiarem doznanego uszczerbku na zdrowiu, oznacza natomiast kwalifikację prawną choroby biologicznej i można u niej mówić w odniesieniu do chorób wymienionych w Wykazie Chorób Zawodowych, w wypadku stwierdzenia, że zachorowanie ma swą przyczynę w warunkach wykonywania pracy. W tej sytuacji: "skoro u skarżącego stwierdzono ubytek słuchu /uszczerbek na zdrowiu/ i stwierdzono ponadnormatywne natężenie hałasu na stanowiskach pracy, którą wykonywał, to ten ubytek słuchu, zgodnie z wolą ustawodawcy wyrażoną w pkt 15 Wykazu chorób zawodowych, należy zakwalifikować jako chorobę zawodową. Skarżący wykonywał bowiem przez 30 lat pracę w warunkach ponadnormatywnego hałasu, co stanowi dostateczną podstawę do uznania związku przyczynowego między utratą przez niego słuchu a tymi warunkami /pracą/".

Strona 1/2