Skarga Adama B. na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w O. w przedmiocie zwolnienia ze służby po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Administracyjnej, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 7 listopada 2002 r., rewizji nadzwyczajnej Prezesa NSA (...) od wyroku NSA w Warszawie , II SA 2931/00
Tezy

Sądowa kontrola decyzji administracyjnej nie obejmuje postępowania wykonawczego.

Sentencja

Sąd Najwyższy w sprawie ze skargi Adama B. na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w O. w przedmiocie zwolnienia ze służby po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Administracyjnej, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 7 listopada 2002 r., rewizji nadzwyczajnej Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego (...) od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 marca 2001 r., II SA 2931/00 - uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę NSA w Warszawie do ponownego rozpoznania.

Uzasadnienie strona 1/2

Prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w S. z dnia 11 lipca 2000 r., (...) Adam B. został skazany za popełnione przestępstwo umyślne /ścigane z oskarżenia publicznego z art. 239 par. 1 Kk w zbiegu z art. 271 par. 1 Kk - utrudnianie postępowania karnego/ na karę grzywny. Po otrzymaniu odpisu powyższego wyroku Komendant Powiatowy Policji w P., rozkazem personalnym z dnia 4 października 2000 r. na podstawie art. 41 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji /Dz.U. nr 30 poz. 179 ze zm./ zwolnił sierżanta Adama B. ze służby z dniem 6 października 2000 r. W wyniku odwołania skarżącego Komendant Wojewódzki Policji w O. w dniu 26 października 2000 r. utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji stwierdzając, że wydano ją zgodnie z prawem skoro skarżący został skazany za przestępstwo umyślne, ścigane z oskarżenia publicznego. Na powyższą decyzję Adam B. złożył skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego podnosząc, iż wydano ją z naruszeniem prawa - został bowiem już raz ukarany karą dyscyplinarną o niepełnej przydatności do służby, a następnie - po wyroku Sądu Okręgowego -został zwolniony ze służby w Policji.

Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 12 marca 2001 r. uchylił zaskarżoną decyzję organu drugiej instancji. W uzasadnieniu wyroku NSA nie kwestionując wynikającego z art. 41 ust. 1 pkt 4 ustawy o Policji obowiązku zwolnienia ze służby policjanta skazanego za przestępstwo umyślne, ścigane z oskarżenia publicznego, stwierdził że zgodnie jednak z art. 130 par. 2 Kpa, termin zwolnienia policjanta, który od decyzji o zwolnieniu ze służby odwołał się, może być wyznaczony po dacie wydanej decyzji odwoławczej. Organ odwoławczy, uznając decyzję pierwszoinstancyjną za słuszną, powinien w takiej sytuacji - zdaniem NSA - uchylić ją w części dotyczącej terminu zwolnienia a następnie ustalić nowy termin zwolnienia, w pozostałej zaś części utrzymać decyzję w mocy.

Prezes Naczelnego sądu Administracyjnego w rewizji nadzwyczajnej od powyższego wyroku zarzucił mu rażące naruszenie art. 22 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ oraz art. 130 par. 3 pkt 1 Kpa i z tego powodu wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu do ponownego rozpoznania. Rewidujący przedstawiając stan sprawy rozstrzygniętej zaskarżonym wyrokiem wskazał, że decyzji Komendanta Powiatowego Policji w P. z dnia 4 października 2000 r. zwalniającej sierżanta Adama B. ze służby z dniem 6 października 2000 r. nadany został rygor natychmiastowej wykonalności "z uwagi na interes społeczny, wyrażający się m.in. tym, że w Policji może pełnić służbę osoba nie karana". Skarżący podniósł, iż Naczelny Sąd Administracyjny, orzekając w powyższej sprawie słusznie wskazał, że zgodnie z art. 130 par. 2 Kpa wniesienie odwołania od decyzji pierwszoinstancyjnej wstrzymuje jej wykonanie do czasu doręczenia lub ogłoszenia decyzji odwoławczej, z wyjątkiem przypadków wymienionych w art. 130 par. 3 i 4 Kpa. Niezrozumiałym jest więc rozstrzygnięcie Sądu uchylające decyzję organu drugiej instancji w sytuacji, gdy decyzja organu pierwszej instancji zawiera zapis o nadaniu jej rygoru natychmiastowej wykonalności, co wynika również jednoznacznie z treści decyzji organu drugiej instancji. Faktem jest, że dopiero Komendant Wojewódzki Policji w O. w swojej decyzji z dnia 26 października 2000 r., utrzymującej w mocy decyzję organu pierwszej instancji i potwierdzającej nadany tej decyzji rygor natychmiastowej wykonalności, powołał podstawę prawną tego elementu rozstrzygnięcia - to jest artykuł 108 par. 1 Kpa. Należy jednak wskazać, że mimo iż w decyzji organu pierwszej instancji nie został powołany w jej podstawie prawnej wspomniany art. 108 par. 1 Kpa. to Naczelny Sąd Administracyjny orzekając w powyższej sprawie nie był uprawniony do przyjęcia, że decyzja ta nie zawierała rygoru natychmiastowej wykonalności. Wynikało to bowiem w sposób jednoznaczny z treści tej decyzji - z ostatniego zdania uzasadnienia. Zdaniem Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego uzasadnienie wyroku wskazuje w sposób jednoznaczny, że Sąd orzekając w powyższej sprawie i uchylając decyzję organu drugiej instancji nie wziął w ogóle pod uwagę zawartego w decyzji zapisu o nadaniu jej rygoru natychmiastowej wykonalności. Decyzja organu administracji pierwszej instancji była właśnie przypadkiem, o którym mowa w art. 130 par. 3 pkt 1 Kpa - nadano jej bowiem rygor natychmiastowej wykonalności, który spowodował, że decyzja nieostateczna była wykonalna ze względu na wskazane w niej skutki prawne zastosowania art. 41 ust. 1 pkt 4 ustawy o Policji. Oznacza to więc, że uchylenie przez Sąd decyzji organu administracji drugiej instancji, które nastąpiło, tylko z tego powodu, że Sąd pominął okoliczność, iż decyzji organu pierwszej instancji nadany został rygor natychmiastowej wykonalności, rażąco narusza przepis art. 22 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 3 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym oraz art. 130 par. 3 pkt 1 Kpa.

Strona 1/2