Sprawa ze skargi na decyzję Izby Skarbowej w B.-B. w przedmiocie określenia podatku dochodowego od osób prawnych za okres od 1 stycznia do 30 listopada 1994 r. na skutek rewizji nadzwyczajnej Rzecznika Praw Obywatelskich (...) od wyroku NSA
Tezy

Przepisy art. 11 ust. 3 i ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ nie wprowadzają wymagania, aby organ podatkowy wykazał winę /zmowę/ sprzedawcy i nabywcy towarów polegającą na celowym zaniżaniu lub zawyżeniu ceny w celu osiągnięcia korzystnych skutków w zakresie wysokości podatku.

Nie jest uzasadnione twierdzenie, iż to Naczelny Sąd Administracyjny powinien udowodnić, że związek określony w art. 11 ust. 3 i ust. 4 tej ustawy miał wpływ na ustalenie niższych cen. Świadczy to o błędnym rozumieniu roli sądu. Dowody przedstawiają strony procesu, a sąd je ocenia. Sąd niczego nie udowadnia, a jedynie ocenia wiarygodność dowodów przeprowadzonych na wniosek stron lub wyjątkowo z urzędu.

Sentencja

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy ze skargi K.J.S. P. Spółki z o.o. w W. na decyzję Izby Skarbowej w B.-B. z dnia 20 maja 1997 r. (...) w przedmiocie określenia podatku dochodowego od osób prawnych za okres od 1 stycznia do 30 listopada 1994 r. na skutek rewizji nadzwyczajnej Rzecznika Praw Obywatelskich (...) od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego - Ośrodek Zamiejscowy w Katowicach z dnia 4 marca 1998 r. I SA/Ka 1160/97

oddala rewizję nadzwyczajną.

Uzasadnienie strona 1/2

Rzecznik Praw Obywatelskich wniósł rewizję nadzwyczajna od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego - Ośrodka Zamiejscowego w Katowicach z dnia 4 marca 1998 r., I SA/Ka 1160/97, w sprawie ze skargi K.J.S. P. Sp. z o.o. w W. na decyzję Izby Skarbowej w B.-B. z dnia 20 maja 1997 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za okres od dnia 1 stycznia do 30 listopada 1994 r. Zaskarżonemu wyrokowi Rzecznik zarzucił rażące naruszenie art. 11 ust. 3 i ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ oraz przepisów postępowania /art. 7, art. 77 par. 1 i art. 80 Kpa/. Zadaniem Rzecznika Naczelny Sąd Administracyjny, a uprzednio organy podatkowe, dokonały błędnej wykładni art. 11 ust. 3 i ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przez przyjęcie, że skoro dwie osoby pełniły jednocześnie funkcje zarządzające w Zakładach Przemysłu Cukierniczego "O." S.A. w C. oraz skarżącej Spółki, to między tymi podmiotami zachodził związek uzasadniający opodatkowanie sprzedaży towarów przez "O." na rzecz skarżącej Spółki według przeciętnych cen stosowanych w danej miejscowości w dniu wykonania świadczenia, a nie faktycznych cen sprzedaży, niższych od 25 do 39 procent od cen przeciętnych. Podniesiono w rewizji nadzwyczajnej, iż zasadą jest opodatkowanie rzeczywistych dochodów, a opodatkowanie dochodów szacunkowych jest wyjątkiem mogącym mieć zastosowanie tylko w niewątpliwych przypadkach. Zdaniem Rzecznika sprzedawanie przez "O." towarów na rzecz skarżącej Spółki po niższej cenie nie wynikało z zamiaru ominięcia prawa podatkowego, lecz było spowodowane innymi korzyściami uzyskiwanymi przez "O." z kontaktów handlowych z tak renomowaną firmą, co w szczególności dotyczy usług marketingowych. Okoliczności te nie zostały należycie wyjaśnione, co narusza wskazane w rewizji nadzwyczajnej przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego.

Sad Najwyższy zważył, co następuje.

Rewizja nadzwyczajna nie jest uzasadniona.

Przepisy art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych u których naruszenia dopatrzono się w rewizji nadzwyczajnej stanowiły /według brzmienia obowiązującego w omawianym okresie/ iż:

ust. 3. W przypadku gdy między podatnikami /kontrahentami/ istnieje związek, o którym mowa w ust. 4 i związek ten ma wpływ na ustalenie, za wykonane świadczenia, cen niższych lub wyższych niż ceny rynkowe stosowane w danej miejscowości w dacie wykonania świadczenia, organ podatkowy może określić wysokość cen na podstawie przeciętnych cen stosowanych w danej miejscowości w dniu wykonywania świadczenia, ust. 4. Związek, o którym mowa w ust. 3, istnieje, gdy między podatnikami /kontrahentami/ lub osobami pełniącymi u nich funkcje zarządzające, nadzorcze albo kontrolne zachodzą powiązania o charakterze rodzinnym, kapitałowym, majątkowym lub wynikające ze stosunku pracy. Związek ten istnieje także, gdy którakolwiek z wymienionych osób łączy funkcje zarządzające, nadzorcze lub kontrolne u kontrahentów.

Strona 1/2