Wybudowanie obiektu budowlanego z przekroczeniem linii zabudowy określonej w miejscowym szczegółowym planie zagospodarowania przestrzennego, uchwalonym zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 12 lipca 1984 r. o planowaniu przestrzennym /t.j. Dz.U. 1989 nr 17 poz. 99 ze zm./, uzasadniało wydanie decyzji o przymusowej rozbiórce tego obiektu na podstawie art. 37 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./.
Sąd Najwyższy w sprawie ze skargi Marii K. i Zbigniewa K. na decyzję (...) Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Sz. w przedmiocie nakazu rozbiórki garażu, po rozpoznaniu rewizji nadzwyczajnej Rzecznika Praw Obywatelskich (...) od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego - Ośrodka Zamiejscowego w Szczecinie - oddala rewizję nadzwyczajną.
Prezydent Miasta Sz. decyzją z dnia 30 grudnia 1998 r., (...), wydaną na podstawie art. 37 ust. 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane w związku z art. 103 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane, nakazał rozbiórkę garażu blaszanego, zlokalizowanego na posesji położonej w Sz. przy ul. T. 8, wybudowanego bez wymaganego prawem pozwolenia na budowę przez Marię i Zbigniewa K., użytkowników wieczystych nieruchomości przy ul. T. 8. Sporny obiekt został wybudowany w 1987 r. i początkowo stanowił zaplecze prowadzonej przez małżonków Marię i Zbigniewa K. budowy jednorodzinnego budynku mieszkalnego, a po zakończeniu budowy przystosowano go do pełnienia funkcji garażu. Jako podstawę faktyczną nakazu rozbiórki wskazano okoliczność usytuowania obiektu z naruszeniem ustalonej w obowiązującym planie zagospodarowania przestrzennego linii zabudowy. Niezgodność wybudowanego obiektu z planem zagospodarowania przestrzennego miasta Sz. polegała na przekroczeniu przez blaszany garaż nieprzekraczalnej linii zabudowy, wyznaczonej w oparciu o linię zabudowy budynków wzniesionych w bezpośrednim sąsiedztwie. Od tej decyzji Maria i Zbigniew K. wnieśli odwołanie. W wyniku rozpoznania odwołania (...) Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w Sz. decyzją z dnia 22 czerwca 1999 r., (...), utrzymał w mocy decyzję Prezydenta Miasta Sz. Organ odwoławczy potwierdził fakt naruszenia przez inwestorów linii zabudowy, co zgodnie z przepisami Prawa budowlanego z 1974 r. uzasadniało wydanie decyzji nakazującej rozbiórkę garażu. Ponieważ samowolę budowlaną popełniono przed rokiem 1994, przy rozpatrywaniu sprawy organ odwoławczy uwzględnił plan zagospodarowania terenu obowiązujący w tamtym czasie. W tym celu organ wystąpił do Urzędu Miejskiego w Sz. o informację dotyczącą przeznaczenia terenu, wraz ze szczegółowym określeniem linii zabudowy na posesji Marii i Zbigniewa K. przy ul. T. 8. według planu zagospodarowania przestrzennego miasta Szczecina obowiązującego przed 1994 r. Zgodnie z ustaleniami organu odwoławczego, według tego planu teren przy ul. T. jest opisany jako: "Teren zabudowy jednorodzinnej wolnostojącej istniejącej i projektowanej. Zabudowa istniejąca - do adaptacji. Wysokość zabudowy projektowanej 1,5-2 kondygnacji, strome ukształtowanie dachów o pokryciu ceramicznym.". Na załączonej mapie sytuacyjnej wykreślono niebieską linią przerywaną nieprzekraczalne linie zabudowy obowiązujące od 1986 r. Przedmiotowy garaż blaszany, użytkowany początkowo w 1987 r. jako magazyn na zapleczu budowy, narusza nieprzekraczalną linię zabudowy.
Decyzję tę Maria i Zbigniew K. zaskarżyli do Naczelnego Sądu Administracyjnego - Ośrodka Zamiejscowego w Szczecinie.
Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 21 grudnia 2000 r. w sprawie SA/Sz 1261/99, oddalił skargę. Po przeprowadzeniu analizy stanu prawnego i faktycznego sprawy Sąd uznał, że skarga nie jest zasadna, bowiem zaskarżona decyzja jest zgodna z prawem, a w toku postępowania nie naruszono przepisów proceduralnych. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego organ odwoławczy prawidłowo dokonał kontroli decyzji organu pierwszej instancji, wskazując, że zasadnie przyjęto podstawę materialnoprawną. a mianowicie przepisy Prawa budowlanego z 1974 r., ponieważ przedmiotowy garaż wybudowano przed wejściem w życie przepisów nowego Prawa budowlanego z 1994 r. W związku z tym, że skarżący dopuścili się samowoli budowlanej przed 1994 r., zasadnie organy administracji publicznej odniosły się przy rozpatrywaniu sprawy do planu zagospodarowania terenu obowiązującego w tym okresie. Uwzględniając postanowienia tego planu, słusznie organy uznały, że postawiony przez skarżących garaż narusza nieprzekraczalną linię zabudowy, wykreśloną na mapie sytuacyjnej niebieską przerywaną linią. Ustalenia i oceny zawarte w zaskarżonej decyzji są zatem zgodne ze stanem faktycznym i prawem. Naczelny Sąd Administracyjny nie uwzględnił podnoszonych przez skarżących zarzutów dotyczących wzajemnych stosunków sąsiedzkich, ponieważ do kognicji tego Sądu nie należy badanie okoliczności pozaprawnych, dotyczących m.in. przestrzegania zasad współżycia społecznego.