Obowiązek dokonania uzgodnienia decyzji o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu z właściwym wojewódzkim konserwatorem zabytków /art. 40 ust. 4 pkt 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym - t.j. Dz.U. 1999 nr 15 poz. 139 ze zm./ odnosi się również do decyzji przesądzającej co do zasady o dopuszczalności podjęcia robót mogących przyczynić się do zeszpecenia otoczenia zabytku nieruchomego lub widoku na ten zabytek /art. 27 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o ochronie dóbr kultury - Dz.U. 1999 nr 98 poz. 1150 ze zm./.
Sąd Najwyższy w sprawie ze skargi Lecha G. na postanowienie Generalnego Konserwatora Zabytków z dnia 29 kwietnia 1998 r. (...) w przedmiocie uzgodnienia warunków zabudowy, po rozpoznaniu na rozprawie rewizji nadzwyczajnej Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego (...) od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 grudnia 2000 r. IV SA 1083/98 - uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę NSA w Warszawie do ponownego rozpoznania.
Generalny Konserwator Zabytków postanowieniem z dnia 29 kwietnia 1998 r., wydanym na podstawie art. 138 par. 1 pkt 1 w związku z art. 144 Kpa oraz art. 4 pkt 1, art. 5 pkt 1 i art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o ochronie dóbr kultury /Dz.U. nr 10 poz. 48 ze zm./, utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Z.-G. z dnia 6 marca 1998 r. odmawiające pozytywnego uzgodnienia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu dla nadbudowy budynku mieszkalnego i przebudowy budynków gospodarczych na działce nr 758 przy ul. Ż. w I. z tej przyczyny, że "przedmiotowa posesja podlega ochronie konserwatorskiej na podstawie ustaleń planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego miasta I., zatwierdzonego uchwałą (...) Rady Narodowej Miasta i Gminy w I. z dnia 23.06.1986 r.", bowiem zabudowa ta znajduje się w kwartale ulic Ż.-B.-K.-K., który oznaczony został na planie symbolem "A 79 MW-U" i zgodnie z opisem części tekstowej tego planu zabudowa ta "winna zachować obecny charakter". Równocześnie Generalny Konserwator Zabytków stwierdził, że kamienice przy ul. Ż. pochodzą z XIX wieku, są to domy dwukondygnacyjne. z wysokimi dachami dwuspadowymi o wyrównanej linii kalenicy, krytymi dachówką ceramiczną i stanowią zespół jednorodny pod względem architektonicznym i historycznym. W tej sytuacji, planowana inwestycja nadbudowy budynku mieszkalnego byłaby niezgodna z powyższymi ustaleniami planu zagospodarowania przestrzennego, tym bardziej jeśli zważyć, że naruszałaby ona także sąsiedzki układ architektoniczny, bowiem w sąsiedztwie kamienic zabytkowych użytkowany jest pałac, który wraz z kompleksem zabudowań folwarcznych i parkiem objęty jest ochroną konserwatorską.
W wyniku skargi inwestora - Lecha G., Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 6 grudnia 2000 r. /IV SA 1083/98/ uchylił zaskarżone postanowienie Generalnego Konserwatora Zabytków z dnia 29 kwietnia 1998 r. oraz utrzymane nim w mocy postanowienie Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Z.-G. z dnia 6 marca 1998 r. W uzasadnieniu tego wyroku Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że zaskarżone postanowienie zapadło z naruszeniem art. 40 ust. 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. nr 89 poz. 415 ze zm./, bowiem: "Działka, na której przewidywana jest inwestycja skarżącego leży na terenie oznaczonym na planie zagospodarowania przestrzennego miasta I. symbolem A79-MW-U. Potwierdza to wyrys planu. Zapis tekstowy planu pod tym symbolem brzmi: pow. 0,50 ha, istniejąca zabudowa mieszkalna i usługi wbudowane do zachowania. Możliwość sytuowania obiektów na wolnych terenach, zachować obecny charakter zabudowy poszczególnych pierzei. Niesporny jest wobec powyższego fakt, że tylko zespół parkowo-pałacowy w I. objęty jest ochroną konserwatorską i niesporny jest fakt, że teren planowanej przez skarżącego inwestycji taką ochroną konserwatorską nie jest objęty". Równocześnie, w uzasadnieniu wyroku Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że: "W przedmiotowej sprawie nie zachodziła konieczność uzyskania przez organ administracji opinii uzgadniającej Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków".